Στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής στην Κωμόπολη του Αγίου Αθανασίου ν. Θεσσαλονίκης, ιερούργησε χτες , Κυριακή Δ’ Νηστειών, 30 Μαρτίου 2025, κατά την οποία τιμάται ο Άγιος Ιωάννης Συγγραφέας της Κλίμακος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος.
Οδεύοντας προς το τέλος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ευσεβείς πιστοί με επικεφαλής τον Δήμαρχο Χαλκηδόνος κ. Σταύρο Αναγνωστόπουλο πλημμύρισαν τον περικαλλή Ιερό Ναό, όπου τους ομίλησε τονίζοντας τα εξής:
«Φθάσαμε ήδη στην Δ΄ εβδομάδα των νηστειών και η Εκκλησία σήμερα μας προβάλλει την ευαγγελική περικοπή, που αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου νέου, που συνέβη μετά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου κατά την κάθοδό Του από το όρος Θαβώρ. Το παιδί δαιμονισμένο και ο γονιός, ο πατέρας σε απόγνωση.
Το παιδί κατέχεται από δαιμόνιο «άλαλον και κωφόν», κατά το ιερό κείμενο. Η πίστη του πατέρα όχι και τόσο δυνατή, γι’ αυτό και παρακαλεί τον Κύριο «πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τη απιστίᾳ» (Μαρκ. θ΄, 24). Τα λόγια αυτά του πατέρα, κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια.
Ο πατέρας, ομολογεί αυτό που όλοι γνωρίζουμε, ότι δηλαδή η πίστη και η ελπίδα δεν είναι κάτι στο οποίο έχουμε τη δύναμη να προσκολληθούμε, ούτε και είναι κάτι που κατέχουμε με σιγουριά. Ο λόγος του Κυρίου ακούγεται κάπως σκληρός «ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατὰ τω πιστεύοντι» (Μαρκ. θ΄, 23), λόγια τα οποία αναφέρονται όχι μόνο στον πατέρα, αλλά και σε όλους εμάς.
Αυτό το «πάντα δυνατὰ τω πιστεύοντι», δηλαδή «όλα είναι δυνατά γι’ αυτόν που πιστεύει» σημαίνει, πως για τον καθένα μας η πίστη είναι ένα άνοιγμα στην αιωνιότητα, είναι η νίκη κατά του «έσχατου εχθρού», δηλαδή του θανάτου.
Τα πάντα είναι δυνατά για μας, όχι όμως ξέχωρα από το θέλημα του Θεού. Τα πάντα αποκτούν νόημα, μόνο όταν συνδέονται με το Χριστό και ειδικά όταν συνδέονται με το θάνατο και την ανάστασή Του.
Αδελφοί μου, η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας διδάσκει πως το έλεος του Χριστού είναι τέτοιο, που μπορεί να πάρει την απιστία μας και να τη μεταλλάξει σε πλήρωμα πίστης, μπορεί να πάρει την απελπισία μας και να τη μεταλλάξει σε πλήρωμα ελπίδας. Φτάνει να του ομολογήσουμε την ένδεια και τη λαχτάρα μας για πληρότητα και ολοκλήρωση.
Εξάλλου πέρα από το έλεος υπάρχει και η δυναμική της λέξεως «συμπόνια», από το ρήμα συμπονώ, που σημαίνει μοιράζομαι τον πόνο συμεριζόμενος τον πόνο ενὸς άλλου προσώπου. Και είναι αυτό, που έκανε ο Χριστός με την ενσάρκωσή Του.
Δεν ενδύθηκε μόνο την ανθρώπινη φύση μας σ’ όλη την αδυναμία της, αλλὰ και όλο τον πόνο και τα βάσανα του καθενός μας.
Αγαπητοί μου, ο νέος της σημερινής περικοπής ήταν δαιμονισμένος, είχε τη χειρότερη δοκιμασία.
Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει ότι ο διάβολος είναι ο πιο μεγάλος τύραννος, η πιο σκοτεινή προσωπικότητα.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης όμως μας λέει, ότι ο Χριστός ήλθε στη γη για να λύσει τα έργα του διαβόλου (Α΄ Ιω. 3, 
.
.Έτσι ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει και τα όπλα να πολεμήσουμε τους δαίμονες και τις εμμονές μας με την προσευχή και τη νηστεία.
Η νηστεία κι η προσευχή είναι οι δύο στύλοι της πίστης. Με τη νηστεία αδρανούν και ηρεμούν τα πάθη του σώματος, ενώ με την προσευχή αδρανούν και ηρεμούν τα πάθη της ψυχής.
Η νηστεία δυναμώνει και εντατικοποιεί την προσευχή, ενώ η προσευχή ελκύει και μας γεμίζει με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που την σημερινή Κυριακή η Εκκλησία μάς προβάλλει το πρόσωπο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, συγγραφέως του αντίστοιχου βιβλίου, για να μας θυμίσει, ότι η Σαρακοστή γίνεται κλίμακα ανοδικής πορείας και ότι σκαλοπάτι – σκαλοπάτι πρέπει να ανεβαίνουμε την κλίμακα των αρετών, ώστε αισίως να ολοκληρώσουμε την άσκηση και το υπόλοιπο αυτής της περιόδου. Σας εύχομαι προς τούτο ολόψυχα καλή δύναμη και καλό υπόλοιπο!
