Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση από καμικάζι αυτοκτονίας που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 22 ανθρώπους στη Δαμασκό, η ψυχή μας «σφίγγεται ξανά» !
Οι επιθέσεις σε Ορθόδοξους ναούς δεν είναι απλώς πράξεις βανδαλισμού, τρομοκρατίας και μίσους . Είναι πληγές βαθιές που ανοίγονται στις καρδιές όλων εμάς των πιστών. Είναι σαν να χτυπιέται το ίδιο μας το σπίτι, το σπίτι του Θεού, εκεί όπου προσευχόμαστε, ανάβουμε ένα κερί για την ελπίδα, την υγεία, τη συγχώρεση. 22 Ορθόδοξοι δολοφονήθηκαν, εκεί στον ναό του Προφήτου Ηλία. Κάθε εικόνα που καταστρέφεται, κάθε σταυρός που βεβηλώνεται, δεν είναι απλώς ένα αντικείμενο· είναι ένα σύμβολο ιερό που κουβαλά μέσα του αιώνες πίστης και μαρτυρίας.
Αναρωτιέται κανείς: Γιατί το κάνουν αυτό κάποιοι; Ποιο σκοτάδι μπορεί να θολώνει τόσο την καρδιά ενός ανθρώπου ώστε να στρέφεται εναντίον των ιερών κάποιων άλλων ανθρώπων ;
Είναι μίσος; Είναι άγνοια; Είναι πρόκληση; Ίσως και όλα μαζί. Όποια κι αν είναι η απάντηση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: θλίψη, πικρία, και μια εσωτερική κραυγή που υψώνεται προς τον ουρανό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μόνο τοίχοι και εικόνες. Είναι ζωντανό σώμα. Και όταν αυτό το σώμα πληγώνεται, πονάμε όλοι. Δεν ζητούμε εκδίκηση. Ζητούμε σεβασμό. Ζητούμε να μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό μας ελεύθερα, ειρηνικά, με αγάπη και ταπείνωση. Ας θυμόμαστε πως ο Χριστός δίδαξε τη συγχώρεση και την αγάπη προς όλους, ακόμη και προς εκείνους που μας αδικούν. Όμως ταυτόχρονα, οφείλουμε να υψώνουμε φωνή, να υπερασπιζόμαστε τα ιερά μας, και να ζητούμε από όλο τον κόσμο να προστατεύσει αυτό που για εμάς είναι ιερό. Διότι δεν είναι δυνατόν, σε μια εποχή που μιλά για σεβασμό, ελευθερία και δικαιώματα, να θεωρείται “απλή πράξη” η προσβολή του ναού του Θεού, η δολοφονία ανθρώπων που απλά ήταν στο σπίτι του Πατέρα τους εκείνη την ώρα και προσεύχονταν.
Αιωνία η μνήμη τους
Θανάσης Κληματσίδας
Δημοσιογράφος
