Πέρασαν κιόλας 10 χρόνια Η απώλεια του πατέρα είναι εντελώς μοναδική για τον καθένα, ξεχωριστή, διαφορετική. Για άλλους είναι πιο γρήγορη, πιο νωρίς από όσο έπρεπε, για λίγους, δεν ξεπερνιέται ποτέ ….
Για μας τους Χριστιανούς δεν είναι όμως απώλεια. Θα ανταμώσουμε , θα βρεθούμε ξανά . Όταν όμως μιλάμε για χαρισματικούς ανθρώπους που άφησαν ανεξίτηλα το σημάδι τους πολλές φορές δεν μιλάμε καν για απώλεια….είναι εδώ ! 3650 μέρες μετά δεν μας άφησε ….Εμείς πολλές φορές δεν το βλέπουμε καθώς είμαστε άνθρωποι … «μικροί» με αδυναμίες!
Άλλοι τον χάνουν στα γεράματα, αλλά κλαίνε περισσότερο και από παιδιά που ίσως δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι έχασαν.
Κάποιοι τον χάνουν, χωρίς να τον θυμούνται, γιατί όταν εκείνος έφευγε, αυτοί ακόμη «μπουσουλούσαν στη ζωή» .
Και ο καθένας έχει μια ιστορία να πει, μια ιστορία να γράψει, ένα κείμενο για τον «πάτερ» .
Τι να πεις που να μην έχει ειπωθει;
Αν ρωτήσεις, τι άλλαξε από τις 29 Ιανουαρίου 2013 μέχρι τώρα αυτό θα σου πω και μόνο: μεγαλώσαμε!
Η στενοχώρια είναι εδώ, κανονικά στη θέση της. Αναμνήσεις που δεν καλείς εσύ, έρχονται χωρίς λόγο …Με την απουσία του γέροντα να είναι αισθητή σε ανθρώπινο επίπεδο. Με τις «φτερούγες» του όμως πάνω μας από κει ψηλά. Να τις καταλαβαίνουμε , να τις νιώθουμε!
Εργατικός και αγωνιστής της ζωής ήταν ο γέροντας , σε εποχές δύσκολες. Αγαπούσε την Εκκλησία .
Διδαχθήκαμε ήθος , υπομονή, αγάπη αλλά και σιωπή και προσευχή. Τον ευχαριστούμε ταπεινά για όλα .
Το παράδειγμά του σημάδεψε ανεξίτηλα ψυχές που διακονούν και συνεχίζουν το έργο του .
Μας άφησε «οδόν εν η πορευσόμεθα».
Άξιος κληρικός, με αγάπη και ενδιαφέρον για τα πνευματικά του τέκνα… έδωσε ό,τι είχε στους άλλους, χωρίς να κρατήσει τίποτε για τον εαυτό του…
Σεβαστέ μας γέροντα Θεόφιλε μη μας ξεχνάς στις προσευχές σου μπροστά στο θρόνο του Θεού. Εμείς ταπεινά θα προσπαθούμε να κρατήσουμε αλησμόνητη τη μνήμη σου και ζωντανό το παράδειγμά σου… Τα λάθη μας συγχώρεσέ τα . Άνθρωποι είμαστε και μόνο…
Αθανάσιος Κληματσίδας
