Τήν Κυριακή 27η Μαρτίου τ. ἔ. ἡ Ἐκκλησία μας τήν ὀνομάζει καί τήν τιμᾶ ὡς Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί ἐξαγγέλλει δι’ αὐτῆς τό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοῦ Πάσχα. Ὑψώνει δηλαδή στό μέσον τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν καί κάτω ἀπό τούς τρούλλους ὀρθώνει τόν Τίμιο τοῦ Κυρίου Σταυρό ὡς στήριγμα μέγα, ὡς βοήθεια καί ὡς βακτηρία ἱκανή νά στηρίξη τόν πιστό πού μέσα ἀπό τή νηστεία, τήν ταπείνωση καί τή φιλανθρωπία ζητεῖ νά ἀπολαύση μετά από λίγο τό Ἅγιο Πάσχα.
Ἔτσι, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού , Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τούς Διακόνους του π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα καί π. Νικόλαο Τσεπίση, τό πρωΐ τῆς ἁγίας αὐτῆς ἡμέρας ἐπεσκέφθη τόν Ἱερό Ναό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στόν Ἄνω Σταυρό Θεσσαλονίκης, Ἐνορία στήν ὁποία ἱερουργεῖ ὁ κατά πάντα ἐκλεκτός καί ὑποδειγματικός καί ἀγαθός Λευΐτης Αἰδ. Πρωτ. π. Ἀθανάσιος Βουρνίτης. Πολιός ἱερεύς, λίαν σεβαστός στό Ποίμνιό του καί πολύ ἀγαπητός στόν Ἐπίσκοπό μας. Προέστη τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Περιφορᾶς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, στολισμένου μέ τά ἄνθη εὐσεβείας τοῦ Λαοῦ μας, καί στή συνέχεια ἐτέλεσε τή Θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου κατά τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας. Οἰ Ἐνορίτες τοῦ Ἄνω Σταυροῦ προσῆλθαν διά νά λάβουν τήν εὐλογία τοῦ Τίμιου Ξύλου, τοῦ Δένδρου τῆς Ἀναστάσεως καί Μακαρίου Ξύλου τοῦ Παραδείσου μέ ἐπικεφαλῆς τόν εὐλαβέστατο Δήμαρχο Βόλβης, κ. Διαμαντῆ Λιάμα καί τήν Τοπική Πρόεδρο κα Θεοφανώ Μαργαρίτη.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στή λυτρωτική Θυσία καί τά Παθήματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στό Μακάριο Ξύλο τοῦ Σταυροῦ, Θυσία τοῦ Μεσσίου, τελείου Θεοῦ καί ἀνθρώπου, πού συνιστᾶ τήν ἑκούσια ἔξοδο τοῦ Θεοῦ ἀπό τό μεγαλεῖο Του καί τό ἀνέβασμά Του στόν Γολγοθά γιά νά διακονήση τή σωτηρία ἀνθρώπου καί κόσμου κατά τόν π. Ἀθανάσιο Γιέφτιτς.
Ἡ κεντρική ἔννοια τοῦ κηρύγματος τοῦ Ἐπισκόπου ἦταν δανεισμένη ἀπό τό 53ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου, στό ὁποῖο ἐκατοντάδες χρόνια πρό τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου μας στή γῆ γίνεται λόγος γιά τά Παθήματα καί τή Λυτρωτική γιά τό ἀνθρώπινο γένος Θυσία τοῦ Μεσσίου. Καί συγκεκριμένα γράφει ὁ μεγάλος Ἡσαΐας: «Ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ρίζα ἐν γῇ διψώσῃ» καί παράλληλα συμπληρώνει ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ γιά τόν Μεσσία: «…ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὤν καί εἰδώς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τό πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καί οὐκ ἐλογίσθη. Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται, καί ἡμεῖς ἐλογίσαμεθα αὐτόν εἶναι ἐν πόνῳ καί ἐν πληγῇ ὑπό Θεοῦ καί ἐν κακώσει. Αὐτός δέ ἐτραυματίσθη διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν καί μεμαλάκισται διά τάς ἀνομίας ἡμῶν.». Δηλαδή, «Ἀναγγείλαμε τόν Μεσσία σάν μικρό καί ἄσημο παιδί ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, σάν ρίζα σέ γῆ διψασμένη καί ξερή…αὐτός ὅμως ἦταν ἄνθρωπος πληγωμένος, ἄνθρωπος πού γνωρίζει νά βαστάζη καί νά ὑπομένη ταλαιπωρίες καί πόνους. Ἀντικείμενο ἀποστροφῆς ἔγινε τό πρόσωπό του, δέχτηκε ἐξευτελισμούς καί ταπεινώσεις ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Τόν λογάριασαν σάν νά μήν ὑπῆρχε. Αὐτός ὅμως φέρει πάνω του τό βαρύ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μας. Βυθίστηκε στόν πόνο καί τήν ὀδύνη καί ἐμεῖς ἐξαπατηθήκαμε νομίζοντας ὅτι βρισκόταν στήν ὀδυνηρή αὐτή πληγή καί συμφορά, ἐπειδή ἐτιμωρεῖτο ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ γιά δικές μας ἁμαρτίες. Αὐτός ὅμως ἑκούσια τραυματίστηκε γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ταλαιπωρήθηκε καί ὑπέφερε θεληματικά γιά τίς δικές μας ἀνομίες (Ἡσ νγ΄ 2-5)!
Ὁ λόγος γιά τόν “Παθητό Μεσσία” τῆς Ὀρθοδοξίας “οὗ” «τῷ μώλωπι…ἡμεῖς ἰάθημεν», δηλαδή, «χάρη στίς πληγές τοῦ ὁποίου ἐμεῖς λυτρωθήκαμε καί θεραπευτήκαμε» (Ἡσ. νγ΄ 5)! Καί πράγματι, γιά τήν Ὀρθοδοξία ὁ Θεός ἀπό ἀγάπη καί μόνο, κατά τόν Ἰωάννη, τόν Μαθητή τῆς Ἀγάπης, ἀνεβαίνει στόν Σταυρό καί ἐκεῖ λαμβάνει χώρα ἡ ἔκρηξη τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ἀγάπης θυσιαστικῆς, χωρίς ὅρους καί ὅρια!
Καί κατέληξε ὁ Μητροπολίτης : «Δέν πιστεύουμε σέ ἕναν Θεό πού στέκεται ἔξω καί μακριά ἀπό τόν ἄνθρωπο, αὐτοπεριορισμένος στή μεγαλωσύνη Του! Ἔχουμε Θεό πού σηκώνει στίς πλάτες Του τίς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, τίς ἀνεβάζει στόν Σταυρό καί μέ τό αἷμα Του τίς ξεπλένει σάν κοινός κακοῦργος, σάν ἄνθρωπος ἐν πληγῇ, σάν τραυματισμένος γιά τίς ἀνομίες μας, σάν πρόβατο ἐπί σφαγήν καί σάν Ἀμνός ἄφωνος ἐνώπιον τοῦ σφαγέα Του! Τί σχέση μπορεῖ νά ἔχη Αὐτός ὁ Πληγωμένος Θεός μέ τόν Θεό δυνάστη τῆς Δύσεως, πού κατά τόν Ἄνσελμο Κατελβουρίας γυρεύει νά ἱκανοποιήση τή Δικαιοσύνη Του μέ κεῖνα τά φοβερά “πρέπει” τοῦ Σταυροῦ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ἐπειδή δήθεν ἐτρώθη τό Μεγαλεῖο Του; Αὐτό τό Μεγαλεῖο τοῦ Πληγωμένου Θεοῦ γυρεύει ἡ Ἐκκλησία νά στηρίξη τόν Λαό τοῦ Θεοῦ, πορευόμενο στό Ἅγιο Πάσχα»!
Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας ὁ Σεβασμιώτατος μέ τή συνοδεία του ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Βασιλείου Μεγάλης Παναγίας, στήν ὁποία διακονοῦν οἱ ἐκλεκτοί Ἐφημέριοι Παν. Ἀρχιμ. π. Χριστόδουλος Στυλιανός καί Αἰδ. Οἰκ. π. Πέτρος Ἀσβεστόπουλος. Μέ χθαμαλό τό φῶς καί καταστόλιστο τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου στό μέσον τοῦ Ναοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου τό εἰκόνισμα πλαισιωμένο μέ ἄνθη εὐλαβείας τοῦ Λαοῦ, ἐτελέσθη ὁ Δ΄ Κατανυκτικός Ἑσπερινός τῆς Τεσσαρακοστῆς. Πολύς ὁ Λαός μέ ἐπικεφαλῆς τόν Τοπικό Πρόεδρο κ. Κωνσταντῖνο Πασχάλη, τήν Πρόεδρο Ἀξιοποιήσεως Τουριστικῶν Ἀκινήτων Δήμου Ἀριστοτέλη κα Μαριλένα Ζαμάνη, ἐξαίρετη Νομικό, καί τόν Δημοτικό Σύμβουλο κ. Γεώργιο Κοῦκο.
Ὁμιλητής στήν κατανυκτική αὐτή Ἀκολουθία ἦταν ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Γαβριήλ Καλαϊτζῆς, ἀπό τό Μοναστῆρι τῆς Χαρᾶς τῶν Θλιβομένων, τοῦ Γέροντος Ἰγνατίου Ριγανᾶ, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως. Ὁ π. Γαβριήλ ἀνέπτυξε τό θέμα: «Προτυπώσεις τοῦ Σημείου καί τῆς Θυσίας τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας στήν Παλαιά Διαθήκη» καί κατέπληξε τούς πάντες. Ἀναφέρθηκε ἐναργῶς σέ πράξεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέχρι τά σήμερα τίς βιώνει καί τίς ἑρμηνεύει ὡς προανάκρουσμα καί οὐσιαστική ἀναφορά στό αἷμα καί στό Σύμβολο τοῦ Σταυροῦ. Παραδείγματος χάριν, ὁ ὁμιλητής ἔκανε λόγο γιά τό Ξύλο τοῦ Παραδείσου, τή Θυσία τοῦ Ἀβραάμ, τή ζωή τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Παγκάλλου, τή Διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης, τά πικρά ὕδατα τῆς λίμνης Μεράν, τήν ἀπό τόν βράχο ἀνάβλυση τοῦ ὕδατος γιά τόν διψασμένο Ἰσραηλιτικό Λαό στήν ἔρημο μέ τό χτύπημα τοῦ ραβδιοῦ τοῦ Μωϋσέως, τή ράβδο τοῦ Ἀαρών τή βλαστήσασα κ.λπ.. Νά λοιπόν, πού ὅταν ἡ Θεολογία συναντᾶ τή δεινότητα, τήν εὐχέρεια καί τή θέληση, κάνει θαύματα καί φέρνει ἀποτελέσματα!
