Δ’ Προηγιασμένη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στα Στάγειρα

Τήν Τετάρτη 30^η Μαρτίου τ. ἔ. στίς 6 τό ἀπόγευμα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, ἐπεσκέφθη τή γενέτειρα τοῦ Ἀριστοτέλη, τά ξακουστά Στάγειρα καί ἐτέλεσε τή Δ΄ Ἑσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία τῶν Τιμίων Δώρων, προηγηθείσης βεβαίως τῆς Θ΄ Ὥρας, κατά τό πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

      Νά σημειωθῆ ὅτι ἡ Ἐνορία αὐτή ἀπέκτησε τόν τελευταῖο καιρό ἕναν ἐκλεκτό Ἐφημέριο, τόν ἁγιορείτη Παν. Ἀρχιμ. π. Εὐλόγιο Τσαλαπατάνη, ὁ ὁποῖος ἤδη ξεκίνησε νά θέτη τήν προσωπική του παραδοσιακή καί ἁγιορείτικη σφραγίδα στόν Ναό του. Παρών καί συμπροσευχόμενος ὁ καλός Ἐφημέριος τῆς Στρατονίκης Παν. Ἀρχιμ. π. Εὐστράτιος Λιασσῆς. Τόν Σεβασμιώτατο ὑπεδέχθησαν πρό τῶν πυλῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Νικόλαος Κεφαλᾶς καί ὁ Τοπικός Πρόεδρος κ. Δημήτριος

Φαναρᾶς, ἐπικεφαλῆς τοῦ εὐλογημένου Λαοῦ τῆς Κωμοπόλεως, ὁ ὁποῖος καί φιλόχριστος εἶναι καί φιλόκαλλος.

      Στήν προσλαλιά του ὁ Σεβασμιώτατος καί κάτω ἀπό τό χθαμαλό φῶς τῶν κεριῶν καί τῶν κανδηλῶν πού εἶχε εὐπρεπίσει ὁ π. Εὐλόγιος σέ ὅλο τόν Ναό, τόν Ναό πού μοσχοβολοῦσε ἀπό τά ἄνθη τοῦ ὑψωμένου στό κέντρο του Τιμίου Σταυροῦ λόγω τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, μίλησε γιά τήν ἀξία τῆς ταπεινώσεως πού ἐκφράζεται στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ, μᾶλλον δέ, ἀπό τό ὕψος τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπό τό ὁποῖο ὁ Κύριος οἰκονομώντας τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου “παρεδόθη ἑκουσίως εἰς τό σταυρωθῆναι”!

      Ταπείνωση, εἶπε ὁ ὁμιλητής, εἶναι ἡ θεοΐδρυτη καί θεοσύσαστη Ἀρετή, τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση βιώνει ὡς «Δεσποτική ἐντολή καί στολή», κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή. Γιά νά συμπληρώση ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος : «Ὅ,τι εἶναι τό ἁλάτι γιά κάθε τροφή, τοῦτο εἶναι ἡ ταπείνωση γιά κάθε ἀρετή. Ἄν τήν ἀποκτήσουμε, μᾶς κάνει υἱούς τοῦ Θεοῦ καί μᾶς παριστάνει ἐνώπιόν Του χωρίς ἔργα ἀγαθά ἀπό μέρους μας. Γιατί χωρίς αὐτήν ὅλα τά ἔργα μας εἶναι μάταια καί ὅλες οἰ ἀρετές καί ὅλες οἱ ἐργασίες μας»!

      Στήν πρός Φιλιππισίους του Ἐπιστολή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει ἐναργέστατα πῶς ὑπέδειξε καί σάρκωσε τήν ἀρετή τούτη στή γῆ, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὅταν ἔγινε καί ἄνθρωπος: «…ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσε ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ…», δηλαδή, «… μίκρυνε μόνος Του πρός καιρόν τή δόξα Του καί ἔλαβε μορφή δούλου, γενόμενος ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους. Καί κατά τό ἐξωτερικό φαινόμενο βρέθηκε σάν ἄνθρωπος, ἐνῶ πραγματικῶς δέν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ὅπως φαινόταν, ἀλλἀ ἦταν συγχρόνως καί Θεός. Καί ἐταπείνωσε τόν ἑαυτό Του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ, πού ἦταν ὁ πλέον ὀδυνηρός, ἐπονείδιστος καί ἀτιμωτικός θάνατος» (Φιλ β΄ 7-8)!

      Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ταπεινός γίνεται ὁ ἄνθρωπος σάν παύει νά θεωρῆ τόν ἑαυτό του κέντρο τῶν πάντων· τό πᾶν ἀνήκει στόν Θεό… Ἄραγε, ἡ τέχνη τῆς ταπεινώσεως δέν εἶναι καθόλου τό νά γίνης τοῦτο ἤ ἐκεῖνο, ἀλλά νά εἶσαι ἀκριβῶς στό μέτρο πού σοῦ δόθηκε ἀπό τόν Θεό, κατά τόν π. Παῦλο Εὐδοκίμωφ, ἤ καλύτερα κατά τό μέτρο πού σοῦ δωρήθηκε ἀπό τόν Θεό, κατά τόν κυρ Φώτη Κόντογλου! Ἡ ταπείνωση, λοιπόν, σέ ἑνώνει μέ τόν Θεό καί σέ ὠθεῖ νά καταθέσης μπροστά στόν Σταυρό Του ὁλόκληρο τό εἶναι σου, καί τότε ξαφνικά ὁ Χριστός σηκώνει ἀντί γιά σένα τή μοναξιά καί τήν καταθλιπτική βαρύτητα τῆς ζωῆς σου!».

      Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σύλλογος Γυναικῶν Σταγείρων στήν μόλις πρό ὀλίγου καιροῦ ἀνακαινισμένη ὑπέροχα αἴθουσα πολλαπλῶν ἐκδηλώσεων τῆς Ἐνορίας πού βρίσκεται κάτω ἀπό τό παπαδόσπιτο, προσέφερε νηστίσιμα κεράσματα σέ ὅλο τό Ἐκκλησίασμα…