Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονο π. Ἀθανάσιο Σφουγγάρο, πνευματικό τέκνο τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰγνατίου Ριγανᾶ, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Νεοχωρίου, στήν ὁποία διακονεῖ ὁ πολύ ἀγαπητός σέ ὅλους μας Αἰδ. Οἰκ. π. Γαβριήλ Ζαχαρίου, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπό τήν Κύπρο καί ἀνδρώθηκε στόν τόπο μας. Τό ὤφειλε ὁ Σεβασμιώτατος νά τό πράξη αὐτό, διότι ὁ καλός Ἐφημέριος ἀπό πολλῶν ἐτῶν πάσχοντας ἀπό νεφρική ἀνεπάρκεια ἀναγκαζόταν νά ὑποστῆ τό μαρτύριο τῆς αἱμοκαθάρσεως τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα! Προσφάτως ὅμως, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν ὑποστήριξη τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ὑπεβλήθη σέ μεταμόσχευση νεφροῦ ἐπιτυχῶς καί- Δόξα τῷ Θεῷ- ἀπολαμβάνει πλέον τή ζωή, ἔχοντας δίπλα του τήν ἐκλεκτή του Πρεσβυτέρα Μαγδαληνή καί τά τέκνα του Μιχαήλ καί Κατερίνα.
Οἱ ἐνορίτες τοῦ Νεοχωρίου προσῆλθαν στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη καί τήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας νά συμμετάσχουν στήν Ἀρχιεριατική Θεία Λειτουργία, μέ ἐπικεφαλῆς τήν κα Ἑλένη Καραντώνα, Ἀντιπρόεδρο τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου καί Δημοτική Σύμβουλο, καί τήν τέως Δημοτική Σύμβουλο καί Πρόεδρο τοῦ ἰδίου Ὀργανισμοῦ, κα Κασσάνδρα Κατσαροῦ-Λάμπρου. Ὁ Σεβασμιώτατος μέ τήν εὐκαιρία τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. στ΄ 22-33) πού ἀναφέρεται στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο καί ἰδίως μέ ἐπίκεντρο καί ἀναφορά του στό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ρωμ. ε΄ 1-10), μίλησε γιά τήν περίσσεια ἀποδείξεων τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο, ἀναφερθείς στήν ἔκρηξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πάνω στόν Σταυρό γιά τό πλάσμα Του.
Στάθηκε ὁ Ἐπίσκοπός περισσότερο στή φράση τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν: «Συνίστησι δέ τήν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε», δηλαδή, “Ὁ Θεός ὅμως παρέχει ὡς ἀπόδειξη τοῦ πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη Του γιά μᾶς, τό γεγονός ὅτι, ἐνῶ ἤμαστε ἀκόμη φορτωμένοι ἀπό πλῆθος ἁμαρτιῶν, ὁ Χριστός πέθανε γιά χάρη μας” (Ρωμ. δ΄ 8)! Ἡ κορυφαία αὐτή φράση τοῦ οὐρανοβάμονος Παύλου συνιστᾶ τό κορυφαῖο του συμπέρασμα τῆς πρός Ρωμαίους του Ἐπιστολῆς, ὅτι δηλαδή δέν μᾶς φτάνει ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγάπησε τόσο πολύ, ἀλλά χαιρόμαστε ὅτι ἔχουμε ἀποδείξεις γιά τήν ἔκρηξη αὐτῆς τῆς ἀγάπης Του γιά μᾶς. Αὐτό εἶναι τό μέγα μήνυμά του. Ὄντως, τά λόγια αὐτά τοῦ Παύλου ζωγραφίζουν τό βάθος καί τό πλάτος τῆς θεϊκῆς ἀγάπης γιά τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί κυρίως διαγράφουν τίς δυνατότητες πού προσφέρει στόν καθένα ἀπό μᾶς ἡ Σάρκωση καί ἡ Σταυρική Θυσία τοῦ Θεανθρώπου!
Ὄντως, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, κατά τόν Ἰωάννη τόν Θεολόγο «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί»(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 7), δηλαδή, “Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη”! Δέν μᾶς εἶπε ὁ Ἰωάννης ὅτι ὁ Θεός εἶναι σάν τήν ἀγάπη ἤ εὑρίσκεται ἐκεῖ ὅπου ἐπιτελεῖται ἡ ἀγάπη, ἤ ταυτίζεται μέ τόν ἀγαπῶντα! Ὁ Ἰωάννης ταυτίζει γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τόν Θεό μέ τήν ἀγάπη! Καί κυρίως ἔρχεται νά μᾶς πῆ ὁ Παῦλος ὅτι αὐτή ἡ ἀγάπη κορυφώνεται κατά τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, ὅπου ὁ ἄνθρωπος πλάθεται πρόσωπο καί προορισμός του τίθεται ἀπό τόν Θεό καί Πλάστη του ἡ μέ τήν ἀγάπη Του ἕνωση μέ Ἐκεῖνον. Βέβαια, εἶναι γνωστή ἡ “πτώση” τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ παράχρηση καί ἡ κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας μέ τήν ὁποία τόν προίκισε ὁ Θεός καί τελικῶς ἡ προδοσία τοῦ Δημιουργοῦ του. Ὅμως, ἐδῶ καί πάλι παρεμβαίνει πρίν 2.000 χρόνια ὁ Τριαδικός Θεός καί στέλνει μέ συναπόφασή Του τό Β΄ Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος στή γῆ, νά πάρη τή φύση μας καί νά τήν ἑνώση μέ τή θεϊκή, νά μοιραστῆ τή ζωή μας καί νά τήν ἑνώση μέ ἐκείνη τοῦ ἀνθρώπου. Νά ντυθῆ τή σάρκα μας, νά γευτῆ τούς πόνους καί τίς χαρές μας, νά νιώση τίς στερήσεις μας, νά ἀγκαλιάση τίς ἐλπίδες μας, νά ἑνώση τόν ἱδρώτα Του μέ τόν δικό μας καί τέλος ξένος καί φτωχὀς καί διωγμένος νά γίνη ἀποκούμπι καί σωτηρία γιά τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση!
Τούτη τήν ἀλήθεια, ἐπέμεινε ὁ Σεβασμιώτατος, τήν περιγράφει μοναδικά ὁ θεῖος Ταρσέας στήν πρός Ἐφεσίους του Ἐπιστολή, χρησιμοποιώντας τρεῖς χαρακτηριστικούς ὅρους-ρήματα γιά νά περιγράψη τή σωστική γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο ἀλήθεια: «Ὁ δέ Θεός πλούσιος ὤν ἐν ἐλέει, διά τήν πολλήν ἀγάπην αὐτοῦ ἥν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καί ὄντας ἡμᾶς νεκρούς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ…καί συνήγειρε καί συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», δηλαδή, “Ὁ Θεός ὅμως, πού εἶναι πλούσιος σέ ἔλεος, ἕνεκα τῆς πολλῆς καί ἄπειρης ἀγάπης Του μέ τήν ὁποία μᾶς ἀγάπησε, καί ὅταν ἀκόμα ἤμαστε νεκροί πνευματικά λόγῳ τῶν παραπτωμάτων μας, μᾶς ΕΖΩΟΠΟΙΗΣΕ μαζί μέ τόν Χριστό…καί μᾶς ΣΥΝΑΝΕΣΤΗΣΕ καί μᾶς ἔβαλε ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΜΕ στά ἐπουράνια μαζί μέ τόν Χριστό, λόγῳ τῆς μετ’ Αὐτοῦ ἑνώσεώς μας” (Ἐφεσ. β΄ 4)! Συνεζωοποίησε, λοιπόν, συνήγειρε καί ἔβαλε τόν ἄνθρωπο νά καθίση στά ἐπουράνια μαζί μέ τόν Χριστό! Αὐτά εἶναι τά ἀποτελέσματα τῆς Ἀγάπης πού ξέρει καί θέλει νά γίνεται θυσία!
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Δέν ὑπάρχει κανένα σφάλμα ἀνθρώπινο, κανένα ἔγκλημα, ὅσο τρανό κι ἄν εἶναι, πού νά ξεπερνᾶ τή θεϊκή ἀγάπη! Δέν ὑπάρχει τίποτα χαμένο πού νά μήν μπορῆ ὁ Θεός νά τό ξαναβρῆ ! Τίποτα τό νεκρό πού νά μήν μπορῆ νά ξαναζήση στό ἀντίκρυσμα τοῦ Πνεύματός Του! Δέν ὑπάρχει καρδιά τόσο ζοφώδης, τόσο σκοτεινή καί ἀπελπισμένη, πού νά μήν μπορῆ νά ξαναβρῆ τό φῶς καί νά ξανανιώση, νά βρῆ πάλι τή ζεστασιά τῆς ζωῆς, μᾶλλον δέ τῆς Σαρκωμένης, τῆς Σταυρωμένης καί τῆς Ἀναστημένης Ἀγάπης!
Πρό τῆς άναγνώσεως τῆς Ἀποστολικῆς Περικοπῆς καί μετά τόν Τρισάγιο Ὕμνο, ὁ Σεβασμιώτατος μέ παράκληση τοῦ πατρός Γαβριήλ χειροθέτησε σέ Ἀναγνῶστες καί Ἱεροψάλτες τούς κ.κ. Ἰωάννη Παπαγρηγορίου καί Ἀθανάσιο Στάμο καί τόν γιό του, Μιχαήλ, εἰς Ἀναγώστη. Εὐχόμαστε καί οἱ τρεῖς νά ποιοῦν ἔργο Ἀγγέλων καί τά θεῖα λόγια νά καθίστανται εὐπρόσληπτα στόν Λαό τοῦ Θεοῦ.
