Τα παιδιά μας από σήμερα κάθονται ξανά στα θρανία! Χωρίς μέτρα . Με χαρά , με όρεξη να μιλήσουν ξανά με τους φίλους τους. Ήδη αυτή την ώρα οι δάσκαλοι προσπαθούν να γνωρίσουν τα “πρωτάκια” , να θυμηθούν τα πρόσωπα των μαθητών τους που είχαν καιρό να δούν. Να μοιραστούν τις εμπειρίες του καλοκαιριού. Η φωτογραφία είναι ενδεικτική . Δυο αδερφάκια πιασμένα χέρι χέρι πάνε στα σχολεία τους. Παλαιότερα θα είχαμε κι άλλα αδερφάκια. Λιγοστέψαμε… . Όμως υπάρχει ελπίδα , υπάρχει ο Θεός.
Καλή χρονιά από την ομάδα του newstv4e και να πάνε όλα καλά με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγιάς μας .
Διαβάστε κι αυτό το εξαιρετικό κείμενο από το περιοδικό ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
«Χριστέ μ᾽, σ’ ὄνομά Σ’…»
Ὅσο κι ἄν δέν θέλουμε νά τελειώσουν οἱ διακοπές, ὁ ἐρχομός τοῦ Σεπτεμβρίου βάζει ἕνα «ΤΕΛΟΣ» στήν πιό ὄμορφη καί ἀνέμελη γιά τά παιδιά ἐποχή.
Γιά τούς γονεῖς βέβαια εἶναι ἐξίσου δύσκολη περίοδος τό καλοκαίρι, ἀφοῦ ὅλες οἱ ὑποχρεώσεις συνεχίζουν νά… τρέχουν. Ὡστόσο, οἱ διακοπές, ὀλιγοήμερες ἤ ὄχι, δίνουν μιά ἀνάσα στά δύσκολα προγράμματά μας. Ἀρκεῖ νά μήν πατᾶμε «τόν… διακόπτη» κι ἀφήνουμε τόν Χριστό ἔξω ἀπό τήν ζωή μας. Γιατί, ἄν τό σῶμα μας ξεκουράζεται στήν θάλασσα ἤ στό βουνό, ἡ ψυχή μας βρίσκει ἀνάπαυση μόνο κοντά Του. Ἔτσι δέν ἔλεγε καί ὁ μακαριστός π. Θεόφιλος, πού τόν ἀκούγαμε καί τόν ἀκοῦμε ἀκόμη στά κηρύγματά του; Κι εἶναι τόσο ἐπίκαιρος!…
Ὅπως καί νἄχει ὅμως, εἴτε κάναμε διακοπές εἴτε ὄχι, εἴτε ξεκουραστήκαμε εἴτε ὄχι, εἶναι γεγονός πώς ξαναγυρίσαμε στίς δουλειές μας καί στήν συνηθισμένη καθημερινότητά μας. Δέν θέλουμε τόν χειμώνα κι ἄν ἦταν δυνατόν θά τόν ἀποφεύγαμε.
Ἀπό τήν μιά πλευρά ἔχουν ἔνα δίκιο ὅσοι ἀντιδροῦν. Μαζί μέ τό σχολεῖο ἀρχίζει καί τό τρέξιμο, νά προλάβουμε τόν χρόνο πού νομίζουμε ὅτι τρέχει πιό γρήγορα ἀπό πέρυσι καί γινόμαστε ρομποτάκια… Εὐτυχῶς πού ὑπάρχει καί τό ὁλοήμερο στό σχολεῖο καί προλαβαίνουμε νά φᾶμε σάν ἄνθρωποι γιά μεσημεριανό τό ἀπόγευμα, νά φύγουμε γιά τό φροντηστήριο, τόν χορό, τίς ξένες γλῶσσες καί τόσα ἄλλα. Πώ, πώ.. κουράστηκα καί μόνο πού τά ἀπαρίθμησα, πῶς θά ξαναρχίσουμε, πῶς θά ἀντέξουμε πάλι σέ τέτοιους ρυθμούς; Εἶναι νά μή σέ πιάνει ἄγχος;
Καί ἐπί πλέον, πότε θά προλάβω νά κάνω προσευχή; Κι εἶναι τόσο ἀπαραίτητη ἡ προσευχή στήν ζωή καί στήν ψυχή μας. Χωρίς τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό μας δέν βγαίνει ἡ ζωή πέρα. Αὐτό κανείς δέν μπορεῖ νά τό ἀμφισβητήσει, ὅ,τι καί νά λένε. Ἀλλά, μέ τέτοιους ρυθμούς πού τρέχουμε ‒ἴσως νά παίρναμε καί χρυσό μετάλλιο‒ μόνο ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό καί τήν Παναγία μας θά δίνει τήν δύναμη, τήν φώτιση καί τό κουράγιο νά συνεχίζουμε.
Εἶναι ἀπαραίτητο, ἀγαπητοί γονεῖς, νά εἴμαστε ἐφευρετικοί καί σ’ αὐτόν τόν τομέα, ὅπως καί στά τόσα ἄλλα πού διαχειριζόμαστε καθημερινά. Νά ξεκινᾶμε τήν μέρα μας καί νά τήν κλείνουμε μέ τήν σκέψη μας στόν Θεό καί συνομιλώντας μαζί Του.
Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε πολύ χαρακτηριστικά: «Ὅπου δέν φτάνει ὁ ἄνθρωπος, βοηθάει ὁ Θεός». Μέ αὐτή τήν βεβαιότητα, ἄς κάνουμε τόν σταυρό μας καί ἄς ξεκινοῦμε πάντα στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Δέν ξεχνῶ τήν πόντια γειτόνισσά μου, πού ἔλεγε κάθε πρωί: «Χριστέ μ᾽, σ᾽ ὄνομά Σ᾽». Χριστέ μου, στό ὄνομά Σου ξεκινῶ καί σήμερα! Καί τό χαμόγελο δέν ἔφευγε ἀπό τά χείλη της.
