Τήν Κυριακή ΣΤ΄ Λουκᾶ, τή λεγομένη τῶν Γαδαρηνῶν (Λουκ. η΄ 27-39), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τούς Διακόνους του π. Νικόλαο Τσεπίση καί π. Νικόδημο Κωτινούδη ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Δημητρίου Γεροπλατάνου, ὅπου ἐφημερεύει ὁ δραστήριος Παν. Ἀρχιμ. π. Κυπριανός Στραζέρου, Ρουμάνος τήν καταγωγή. Τόν ὑπεδέχθησαν ὁ Ἐφημέριος, ὁ Ἀντιδήμαρχος Ζερβοχωρίων κ. Χρῆστος Κομπόγιαννος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Δημήτριος Ἀντωνᾶς καί τό φιλόχριστο πλήρωμα τῆς Κοινότητος.
Θά ἐπιθυμοῦσε ὁ Ἐπίσκοπός νά μετάσχη στήν πανήγυρη τῆς Ἐνορίας, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, ἀλλά ἡ πρόσκληση τοῦ Παναγ. Γέροντος Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. ΑΝΘΙΜΟΥ νά μετάσχη στή μεγαλόπρεπη ἑορτή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στή Θεσσαλονίκη, τόν ἐμπόδισε νά πραγματοποιήση αὐτή του τή θέληση. Γι’ αὐτό καί σήμερα, σέ ἀναπλήρωση τῆς συμμετοχῆς του αὐτῆς, προσῆλθε προσκυνητής τοῦ Μεγαλομάρτυρος στόν Γεροπλάτανο. Ἡ συγκίνησή του μεγάλη διότι οἱ Χειροτονίες του εἰς Διάκονον καί Πρεσβύτερον ἔλαβαν χώρα στόν ἱστορικό Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Τριπόλεως πού διακόνησε ἀπό μικρό παιδί, ἀλλά καί μετέπειτα, ὅταν ἐξυπηρέτησε τήν Ἐνορία Καλτεζῶν Μαντινείας, ὁ Ἱερός Ναός ἐτιμᾶτο ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Μυροβλήτου Ἁγίου!
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν Ἀποστολική Περικοπή (Γαλ. α΄ 11-19), στήν ὁποία ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, Θεῖος Παῦλος, ἐπιχειρεῖ μία σύντομη ἀναδρομή στό παρελθόν του, στά χρόνια ἐκεῖνα τά φοβερά πού σάν Σαῦλος ἐδίωκε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί δοξάζει τόν Θεό πού τοῦ χάρισε τήν κλήση τῆς Σωτηρίας του καί ἔγινε ὁ Ἴδιος ἡ αἰτία τῆς παραδόσεως σέ αὐτόν τοῦ Εὐαγγελίου Του. Μάλιστα ὁ ὁμιλητής στάθηκε στό χωρίο τοῦ Παύλου: «Ὅτε εὐδόκησεν ὁ Θεός ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καί καλέσας διά τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τόν υἱόν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτόν ἐν τοῖς ἔθνεσιν…», δηλαδή, “Ὅταν ὄμως εὐαρεστήθηκε ὁ Θεός, πού μέ ξεχώρισε καί μέ ἐξέλεξε ἀπό τόν καιρό πού ἤμουν στήν κοιλιά τῆς μητέρας μου, καί μέ ἐκάλεσε μέ τή χάρη Του νά εἶμαι ἄξιος γιά μιά τέτοια ἐκλογή γιά νά ἀποκαλύψη τόν Υἱό Του στό βάθος τῆς ψυχῆς μου, μέ σκοπό νά Τόν κηρύσσω σ’ ὅλα τά ἔθνη…”.
Ὁ οὐρανοβάμων Ταρσέας Παῦλος στό κομμάτι αὐτό τῆς Πρός Γαλάτας Ἐπιστολῆς του θυμᾶται τόν Σαῦλο, γιά νά μπορῆ τήν ὥρα ἐκείνη νά κοιτάξη καί τόν Παῦλο στά μάτια καί νά ἐπιχειρήση μιά διαδρομή τέτοια πού νά ἐπιτρέπη στόν ἑαυτό του ἀφ’ ἑνός μέν νά κηρύξη ὅτι τό Εὐαγγέλιο πού ἔλαβε ἀπό τόν Κύριο δέν εἶναι ἐπινόημα ἀνθρώπινο, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά ὑπενθυμίση στούς Γαλάτες καί δι’ αὐτῶν σέ ὅλους τούς Μαθητές του ὅλων τῶν ἐποχῶν ὅτι ὁ σημερινός Παῦλος ἦταν κάποτε διώκτης τοῦ Χριστοῦ ὡς Σαῦλος: «…ὅτι καθ’ ὑπερβολήν ἐδίωκον τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καί ἐπόρθουν αὐτήν», δηλαδή, “…γιατί ὑπερβολικά κατεδίωκα τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί προσπαθοῦσα νά τήν καταστρέψω” (Γαλ. α΄ 13). Πράγματι, προόδευε στόν Ἰουδαϊσμό ὁ Σαῦλος περισσότερο ἀπό πολλούς συνομηλίκους του στό ἔθνος του καί ἔδειχνε μάλιστα περισσότερο ἀπό αὐτούς ζῆλο γιά τίς παραδόσεις πού παρέλαβε ἀπό τούς πατέρες του. Μά εὐλογεῖ τήν ὥρα πού τοῦ ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος τήν ἀλήθεια καί ἀνακράζει: «Γνωρίζω δέ ὑμῖν, ἀδελφοί, το εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατά ἄνθρωπον· οὐδέ γάρ ἐγώ παρά ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλά δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ», δηλαδή, “Σᾶς γνωστοποιῶ ἀδελφοί μου, ὅτι τό Εὐαγγέλιο πού κηρύχθηκε σέ σᾶς ἀπό ἐμένα, δέν προέρχεται ἀπό ἀνθρώπινη σοφία. Διότι ὄχι μόνο οἱ λοιποί Ἀπόστολοι, ἀλλά καί ἐγώ, δέν παρέλαβαν Αὐτό ἀπό ἄνθρωπο, οὔτε τό διδάχθηκα ἀπό ἀνθρώπινα χείλη, ἀλλά τό παρέλαβα Αὐτό κατ’ εὐθεῖαν δι’ ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀμέσως μοῦ ἐφανέρωσε καί μοῦ ἀποκάλυψε τόν Ἰησοῦ Χριστό” (Γαλ. α΄ 11-12)!
Μ’ ἄλλα λόγια, ὁ Παῦλος κάνει τήν αὐτοκριτική του σήμερα καί ζητᾶ ἀπό τόν Θεό τό ἔλεός Του, γιατί κατεδίωξε τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Νά γιατί λίγο πιό κάτω στίς Ἐπιστολές του θά ὁμολογήση παγκοίνως ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά ὀνομάζεται Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, καθ’ ὅτι ὑπῆρξε διώκτης Του. Μά νά πού αὐτή ἡ ἀντινομία γέννησε ἀπό τόν Σαῦλο τόν Παῦλο, τόν Πρῶτο μετά τόν Ἕνα, τόν Κήρυκα τῶν Ἐθνῶν καί ἕνα Εὐαγγέλιο πού “Παυλιοκρατεῖται”, πού περιέχει φανερά πιά τή γλῶσσα, τό κήρυγμα, τό αἷμα καί τούς πνευματικούς ἱδρῶτες τοῦ Παύλου!
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὁ Θεός θέλει ὅλους τούς ἀνθρώπους νά σωθοῦν καί κυρίως ἐπιθυμεῖ κάθε τολμηρό καί ἀνήσυχο Σαῦλο νά τόν ἀλλοιώση σέ Παῦλο, νά τόν ἀναδείξη Κήρυκα καί Ἀπόστολο τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἀκριβῶς γιατί ὁ ζῆλος τοῦ κάθε ἀνθρώπου, σάν εἶναι θεοπρόβλητος, μετατρέπεται καί μεταβάλλεται σέ γεώργιο Χριστοῦ! Πολλοί ἀπό μᾶς πού σήμερα ἀντιδροῦμε στήν κλήση τῆς Ἐκκλησίας γιά νά γνωρίσουμε τό Εὐαγγέλιο, ἴσως, λέμε ἴσως, νά ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τό “πείραμα” τοῦ Παύλου γιά νά γνωρίσουμε Χριστόν καί Τοῦτον Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα!”.
Νά σημειώσουμε ὅτι ἡ Ἐνορία Ἁγίου Δημητρίου Γεροπλατάνου, μέ πρωτοβουλία τοῦ π. Κυπριανοῦ καί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, γιά τό ὑπάρχον ἤδη ὡς παρακολούθημα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γραφεῖο τῆς Ἐνορίας, ὑπέβαλε ἀρχιτεκτονική Μελέτη στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας καί δι’ αὐτοῦ στήν ΥΔΟΜ, δηλαδή στήν Ὑπηρεσία Δομήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τή μετατροπή του σέ διώροφο γραφεῖο μέν Πρεσβυτερεῖο δέ, δηλαδή παπαδόσπιτο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Γεροπλατάνου! Ἀφουγκράστηκε τήν παράκληση τοῦ Ἐπισκόπου του σέ κάθε Ἐνορία νά δημιουργηθῆ Αἴθουσα πολλαπλῶν χρήσεων καί συνάμα Πρεσβυτερεῖο, δηλαδή οἶκος τοῦ ἱερέως καί τῆς οἰκογενείας του, πού θά ἀναλάβη ὡς Ἐφημέριος τά ἡνία αὐτῆς. Ἀναμένεται ἡ ἀπάντηση μέ τίς παρατηρήσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Εὐχόμαστε τοῦ χρόνου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὁ π. Κυπριανός μέ τά πνευματικοπαίδια του καί τούς Ἐνορίτες του νά χαίρεται αὐτό τό τόλμημα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
