ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Συγκλονίζει ἡ ἑλληνική ἐπικαιρότητα. Εἰδεχθεῖς καταστάσεις, ζοφερά περιστατικά, τραγικά γεγονότα, πού ἔμοιαζαν ἀδιανόητα γιά τά ἑλληνικά δεδομένα, εἶναι πλέον μία ἀποκαλυπτική πραγματικότητα τῆς κοινωνίας μας. Σοκαρισμένη ἡ κοινή γνώμη παρακολουθεῖ τίς ἐξελίξεις σέ ἕνα «θρίλερ», πού ἡ ὑπόθεσή του, ὅσο ξετυλίγεται, φαντάζει ἀδιανόητη.
Γνωρίζουμε ὅτι ἡ παιδική ἡλικία εἶναι μία τρυφερή περίοδος τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού μέσα στήν ἀνεμελιά καί τήν ξεγνοιασιά τῆς ζωῆς τό τρυφερό βλαστάρι διαμορφώνει τήν προσωπικότητά του. Τά καθήκοντά καί οἱ ὑποχρεώσεις τῶν παιδιῶν περιορίζονται στήν παρακολούθηση τῶν σχολικῶν μαθημάτων, σέ ἐξωσχολικές δραστηριότητες, πού σχετίζονται μέ τήν ἀπόκτηση γνώσεων ἀλλά καί τήν καλλιέργεια τῶν ψυχικῶν χαρισμάτων. Ἀπό αὐτή τήν ἡλικία τό παιδί ἀρχίζει νά διακρίνει τίς κλίσεις πού ἔχει καί μέ τήν στήριξη καί συμπαράσταση τῶν γονιῶν του ἀρχίζει νά ἀντιλαμβάνεται τόν κόσμο καί νά ἀναπτύσσει τά ποικίλα χαρίσματά του. Εἶναι καθοριστικές γιά τήν πορεία του ὡς ἐνήλικα, οἱ ἐμπειρίες, οἱ συναναστροφές, τά ἐρεθίσματα καί οἱ σχέσεις πού ἀναπτύσσονται στό οἰκογενειακό καί σχολικό περιβάλλον.
Ὁ μακαριστός μας Γέροντας π. Θεόφιλος συνήθιζε νά λέει: «Καλοί μου γονεῖς, δουλέψτε στά παιδιά σας ποικιλοτρόπως μέχρι τήν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν, πού τά ἔχετε στά χέρια σας. Βοηθῆστε τα νά συγκροτήσουν τήν προσωπικότητά τους, δῶστε τους ἐφόδια καί κυρίως δῶστε τόν Θεό στήν ζωή τους. Ἄν τά παιδιά διαπαιδαγωγηθοῦν μέ γνώμονα τήν πίστη καί ἔχοντας ἐγκαθιδρύσει τόν Θεό στόν θρόνο τῆς καρδιᾶς τους, τότε δέν ἔχετε τίποτα να φοβηθεῖτε. Τούς δώσατε τόν Θεό, τούς δώσατε τό πᾶν. Ὅταν στήν ἐφηβική τους ἡλικία κάνουν τήν ἐπανάστασή τους καί ἀρχίζουν νά ἀμφισβητοῦν ἀξίες καί ἰδανικά, μέ τά ὁποῖα μεγάλωσαν καί ἀνατράφηκαν, νά εἶστε σίγουροι ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα θά δουλέψει ἡ πυξίδα τῆς πίστης καί θά ξαναβροῦν τόν προσανατολισμό τους».
Τί γίνεται ὅμως μέ αὐτά τά δύστυχα πλάσματα, πού ποτέ δέν ἄκουσαν γιά τόν Θεό, ἀλλά καί δέν χάρηκαν τήν ἀθωότητα καί τήν ἀνεμελιά τῆς παιδικῆς ἡλικίας; Μεγάλη εἶναι ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιά τήν ἀνεπάρκειά τους. Ἀκόμα μεγαλύτερο τό κρίμα τους, στήν περίπτωση πού δέν περιφρούρησαν τίς ἁγνές ψυχές τῶν παιδιῶν ἀπό τά ἀδηφάγα «τέρατα» τῆς κοινωνίας μας, πού καραδοκοῦν νά καταβροχθίσουν τήν παιδική ἀθωότητα. Καί βέβαια δέν ὑπάρχουν λόγια γιά ὅσους γονεῖς ταυτίστηκαν μέ τόν ὑπόκοσμο καί «χρησιμοποίησαν» τά παιδιά τους, γιά νά ἱκανοποιήσουν προσωπικές τους ἀνάγκες καί φιλοδοξίες.
Ὁ Θεός ἔδωσε στούς γονεῖς τό μεγάλο προνόμιο, ἀλλά καί τήν μεγάλη εὐλογία, νά γίνουν συνδημιουργοί Του. Εὐθύνη τους νά ἀξιοποιήσουν τό προνόμιο αὐτό μέ τόν καλύτερο δυνατό τρόπο, νιώθοντας ὅτι χρέος τους εἶναι νά ἑτοιμάσουν πολῖτες γιά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
