ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Θλίψη ἀνείπωτη προκαλοῦν τά ἀμέτρητα ἐπεισόδια βίας, πού καταγράφονται στήν ἑλληνική πραγματικότητα γιά ἀσήμαντες συχνά ἀφορμές καί αἰτίες. Καί δέν εἶναι μόνο ἡ ἐνδοοικογενειακή βία, πού καθημερινά καταγράφεται ἀπό τίς ἁρμόδιες ἀστυνομικές ὑπηρεσίες, μετά καί τήν παρότρυνση στά ἀδύναμα μέλη τῆς οἰκογένειας νά ἐξωτερικεύουν τό πρόβλημά τους γιά νά τυγχάνουν προστασίας. Εἶναι ἀκόμη ἡ ὀπαδική βία, ἡ σχολική καί ἐξωσχολική βία, ἡ βία στή μέση τοῦ δρόμου, χωρίς αἰτία οὐσιαστική.
Γίναμε εὐέξαπτοι καί ἀναστατωνόμαστε μέ τήν παραμικρή ἀφορμή. Καί τότε ξεκινάει ἕνας ἐκνευρισμός, πού σύντομα καταλήγει σέ ἀνεξέλεγκτα ὄχι μόνο λεκτικά ξεσπάσματα ἀλλά καί χειροδικίες μέ βαρεῖς τραυματισμούς πολλές φορές.
Διαβάσαμε πρόσφατα γιά τήν ἐπίθεση πού δέχτηκε ὁδηγός τουριστικοῦ λεωφορείου, πού ἀποβίβαζε τουρίστες σέ μονόδρομο τῆς Θεσσαλονίκης. Ἕνας ἐπαγγελματίας ἐν ὥρᾳ ἐργασίας δέχτηκε τήν ἐπίθεση ἀνυπόμονου ὁδηγοῦ, πού δέν μποροῦσε νά περιμένει τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποβίβασης. Ἄραγε ἡ ἐπίθεση στόν ὁδηγό καί ἡ ἄσκηση βαριᾶς μορφῆς βίας διευκόλυνε τή διαδρομή του καί συντόμευσε τήν ἄφιξη στόν προορισμό του; Ὄχι βέβαια, ἀφοῦ ἡ σύλληψη καί ἡ προσαγωγή του στό Ἀστυνομικό Τμῆμα ἀποτέλεσε τήν ἔναρξη μιᾶς νέας περιπέτειας.
Ἀλλοῦ πάλι διαβάζουμε ὅτι 14χρονοι ἐξωσχολικοί πέταξαν κροτίδες, πέτρες, αὐγά καί νερόμπομπες σέ Γυμνάσιο τῆς Ἀθήνας, τήν ὥρα μάλιστα τοῦ διαλείμματος, ὅταν ὅλα τά παιδιά ἦταν στό προαύλειο, μέ αποτέλεσμα νά τραυματιστεῖ ἐλαφρά μιά καθηγήτρια. Ὁ Θεός φύλαξε καί δέν συνέβησαν τραυματισμοί παιδιῶν. Ἐνδεικτικά ἀναφέραμε κάποια περιστατικά, πού εἶναι βέβαια πολλαπλάσια, ἄν διαβάσει κανείς τήν καθημερινή εἰδησεογραφία.
Ἔχουμε πραγματικά χάσει τήν ἀνθρωπιά μας, γίναμε θηρία ἀνήμερα. Μά πῶς μποροῦμε ἐλαφρᾷ τῆ καρδίᾳ νά χτυπᾶμε, νά τραυματίζουμε καί νά στεροῦμε ἀκόμα καί ἀνθρώπινες ζωές, ἐπειδή ἁπλῶς δέν μποροῦμε νά βάλουμε ὅρια καί φραγμούς στό θυμικό μας; Νευριάζουμε, θυμώνουμε καί μετά ἐπιτιθέμεθα ἀνεξέλεγκτα, χωρίς νά σκεφτοῦμε ὅτι ἀπέναντί μας ἔχουμε ἕναν ἄνθρωπο, μία εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται. Καί χωρίς Θεό καταντήσαμε μία ζούγκλα ἀγρίων θηρίων ἀλληλοσπαρασσομένων. Χρειαζόμαστε Θεό στή ζωή μας γιά νά ἠρεμήσει ἡ ὕπαρξή μας, νά βροῦμε τόν βηματισμό μας καί νά μετατρέψουμε τή ζωή μας ἀπό κόλαση σέ Παράδεισο.
