Την Κυριακή (16-6-2024) Ζ΄ από του Πάσχα, που η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και τέλεσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στη γυναικεία Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) Ακραιφνίου-Κοκκίνου.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα των Οικουμενικών Συνόδων στη ζωή της Εκκλησίας μας, αναλύοντας κυρίως το ερώτημα: «Ποια είναι η αιώνια ζωή;» και στο τέλος επικεντρώθηκε στη σημασία της ενότητας στην εκκλησιαστική ζωή που έχει ως απώτερο σκοπό: «ἵνα ὦσιν ἕν». Τέλος, επεσήμανε ότι η ενότητα είναι αυτή που ξεπερνά τις αποστάσεις μεταξύ μας. Για να ζούμε όμως την πραγματική παραδείσια ενότητα από την εδώ ζωή, χρειάζεται να βιώσουμε την αγάπη, ως σύνδεσμο ενότητας μεταξύ μας.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της μακαριστής Άννας Ψωμά, εκλεκτής συνεργάτιδας της Τοπικής μας Εκκλησίας, η οποία προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες της με την τεχνική επίβλεψη ανέγερσης πολλών ιερών ενοριακών ναών, την εκπόνηση μελετών ανακαίνισης μοναστηριακών συγκροτημάτων μεταξύ των οποίων και της Ιεράς Μονής Πελαγίας – έναν χώρο που πραγματικά την ανέπαυε και χαιρόταν να επισκέπτεται – και άλλων σημαντικών κτιρίων που στεγάζουν πολλές από τις δομές της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών, Λεβαδείας & Αυλίδος.
Ο σεπτός Ποιμενάρχης αναφέρθηκε με πολλή συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο της κεκοιμημένης σημειώνοντας ότι άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της αφού πολλά είναι τα έργα της που μαρτυρούν τις γνώσεις της, το εκλεπτυσμένο γούστο της και την υψηλή αισθητική που την διέκρινε. Όλο αυτό το διάστημα της απώλειάς της, πολλοί είναι οι Κληρικοί και οι λαϊκοί συνεργάτες των ευαγών Ιδρυμάτων της Ιεράς Μητροπόλεως που αναφέρουν στο Σεβασμιώτατο ότι ενθυμούνται την ανεκτίμητη προσφορά της και τις συμβουλές της ως ειδικού που είχαν ως στόχο τη διάσωση και διατήρηση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των κτιρίων και των εκκλησιαστικών μας εν γένει μνημείων.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Γεώργιος ευχήθηκε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να κατατάξει την εκλεκτή ψυχή της, εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων και ανέφερε ότι πάντοτε θα την μνημονεύει στην αγία Πρόθεση. Στην οσιωτάτη δε Γερόντισσα, τα μέλη της αδελφότητας και τους προσκυνητές και επισκέπτες της Μονής ευχήθηκε ο Κύριός μας να τους ενισχύει στον καθημερινό τους αγώνα και να τους χαρίζει υγεία, μακροημέρευση και κάθε Θεϊκή ευλογία.
Αγαπημένη Άννα των νεανικών, σπουδαστικών μας χρόνων. Αγαπημένη συνοδοιπόρος στον αγώνα μας να κατακτήσουμε την Επιστήμη της Αρχιτεκτονικής. Άνισο αγώνα για εσένα, Άννα, βαρύτερο και δυσκολότερο επεφύλαξε η μοίρα. Από τον οποίο, όμως Άννα, βγήκες νικήτρια!
Μέσα μου η εικόνα σου, των χρόνων εκείνων, μένει ζωντανή. Η εικόνα εκείνη, στο παραδιπλανό σχεδιαστήριο, της μαχόμενης πεισματικά ηρωικής κοπέλας, της υπερβαίνουσας την αδικία της φύσεως που της στέρησε το ένα της χέρι.
Άννα μου, εκεί δούλευες όρθια πάντα, σκυμμένη στο σχεδιαστήριό σου, χωρίς ποτέ να ζητάς βοήθεια, περήφανη και εργατική. Έτσι, μέχρι το τέλος, έμεινες όρθια, περήφανη και εργατική. Βαρύς ο σταυρός σου, δύσκολη η πορεία σου. Όμως, είμαι βέβαιος, πλούσια και δίκαιη θα είναι η ανταμοιβή σου στην αγκαλιά του Θεού. Γιατί, Άννα, το σθένος της ψυχής σου υπερίσχυσε των δυσκολιών. Έφθασες με αξιοπρέπεια έως εδώ. Ξεχνώντας, συχνά, τις δυσκολίες σου απασχολούμενη με τα προβλήματα άλλων, βοηθώντας άλλους, φροντίζοντας το φυσικό και το μνημειακό μας περιβάλλον.
Ναι Άννα, έζησες μια ζωή γεμάτη πάλη και ανηφόρες, μια ζωή γεμάτη ταλαιπωρίες, την έζησες, όμως, με παραδειγματική υπομονή, επιμονή και περηφάνεια. Ναι, Άννα, βίωσες και εσύ τα όσα περιγράφει ο Αίσωπος λέγοντας «-Παν το ανόμοιον ακοινώνητον», λόγω της σκληρής κοινωνίας μας.
Γι’ αυτό, μοναχική μου αγαπημένη συμμαθήτρια και συνάδελφε, θα επαναλάβω τα λόγια του Ντε Γκωλ όταν παρηγορούσε την γυναίκα του για τον θάνατο της κόρης τους που είχε κάποιο φυσικό ελάττωμα «- Έλα, τώρα είναι σαν τους άλλους!».
Καλό ταξίδι προς την αγκαλιά του Θεού, Άννα, και εδώ, θα ζεις Πάντα στις καρδιές μας.
Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ.Π.
