Στίς 20 Ἰουλίου τοῦ 1974, στίς 5 τό πρωί, τουρκικά σκάφη ἄρχισαν νά ἀποβιβάζουν δυνάμεις, ἀνενόχλητα, στήν περιοχή νότια τῆς Κυρήνειας, ἐνῶ παράλληλα σμήνη τουρκικῶν ἀεροσκαφῶν καί ἑλικοπτέρων ἐπιχειροῦσαν βομβαρδισμούς καί ρίψεις ἀλεξιπτωτιστῶν. Οἱ Ἑλληνοκύπριοι, ἀπροετοίμαστοι, βρέθηκαν στό ἔλεος τῶν εἰσβολέων. Πολίτες δολοφονήθηκαν, στρατιῶτες ἐκτελέστηκαν, γυναῖκες καί παιδιά βιάστηκαν, σπίτια κάηκαν καί ἐρημώθηκαν. Ὅλα αὐτά συνθέτουν τήν μαύρη ἐκείνη σελίδα στήν ἱστορία τῆς Κύπρου πού ἔμεινε γνωστή ὡς «εἰσβολή τοῦ Ἀττίλα».
Ἡ τουρκική κυβέρνηση, ἀπό τήν πλευρά της, ὑποστήριξε πώς δέν ἐπρόκειτο γιά μιά βίαιη εἰσβολή στό νησί. Ἀντίθετα, τή χαρακτήρισαν ὡς εἰρηνική ἀπόβαση, μέ στόχο νά ἐπανέλθει ἡ τάξη, πού εἶχε διασαλευθεῖ στό νησί, μετά τό πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου, τό ὁποῖο ἀνέτρεψε τή νόμιμη κυβέρνηση τοῦ Μακαρίου.
Ἡ ἀντίδραση τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης ἦταν ἀνεξήγητα ἀργοπορημένη. Αὐτή λοιπόν ἡ καθυστέρηση ἔδωσε τήν εὐκαιρία στούς Τούρκους νά ἑδραιώσουν τίς θέσεις τους καί νά δημιουργήσουν ἕνα προγεφύρωμα, προκειμένου νά συνεχίσουν ἀνενόχλητοι τή βίαιη προέλασή τους στό νησί.
Ὡστόσο, οἱ Τοῦρκοι συνάντησαν τήν ἡρωική ἀντίσταση τῶν Κυπρίων. Στρατιῶτες τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς καί τῆς ΕΛΔΥΚ, μέ τήν σύμπραξη τοῦ ἀνδρικοῦ πληθυσμοῦ, ἄρχισαν ἕναν ἀγώνα ἄνισο, καθώς οἱ τουρκικές δυνάμεις ὑπερτεροῦσαν, τόσο σέ ἀνθρώπινο δυναμικό, ὅσο καί σέ ἐξοπλισμό.
Τό βράδυ τῆς ἴδιας μέρας ὁ ΟΗΕ ἐκδίδει ψήφισμα, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο οἱ τουρκικές δυνάμεις καλοῦνται νά σταματήσουν τίς ἐχθροπραξίες καί νά ἀποχωρήσουν ἀπό τό νησί. Τό ψήφισμα ὅμως αὐτό, παρόλο πού εἶχε τήν ὁμόφωνη ἔγκριση, ἀγνοεῖται πλήρως ἀπό τήν τουρκική πλευρά…
***
50 χρόνια συμπληρώνονται φέτος. Ἡ ἀδικία καί ἡ διεθνής ὑποκρισία συνεχίζεται ἀμείωτη. Ὁ χρόνος δέν πρόκειται ποτέ νά ἐπουλώσει τίς πληγές ἀπό τήν αἱματηρή ἐκείνη εἰσβολή. Ἡ Κύπρος δέν βολεύεται μέ λίγη ἐλευθερία.
Ἡ Κύπρος δέν ξεχνᾶ. Κανένας Ἕλληνας δέν ξεχνᾶ καί δέν ἀποδέχεται ὡς τετελεσμένο τήν παράνομη κατάκτηση καί διχοτόμηση τοῦ νησιοῦ.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
