Ἕνα ἀπό τά πιό χαρμόσυνα γεγονότα, πού συμβαίνουν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι τό Μυστήριο τοῦ γάμου. Μέ πόση χαρά, ὄνειρα καί σχέδια ξεκινοῦν οἱ μελλόνυμφοι τίς ἑτοιμασίες τοῦ γάμου τους! Μῆνες πιό μπροστά ἀρχίζουν νά ψάχνουν, νά μελετοῦν τίς δυνατότητες καί ὅ,τι ἄλλο χρειάζεται νά ὑπολογίσουν, γιά νά ὀργανώσουν, ὅσο γίνεται καλύτερα, αὐτή τή μοναδικά μεγάλη ὥρα τῆς κοινῆς τους ζωῆς. Καί ὅλοι εὔχονται: «Ἡ ὥρα ἡ καλή καί ἡ εὐλογημένη!».
Γιατί χωρίς τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, δέν ξέρω πῶς μπορεῖ νά σταθεῖ ἕνας γάμος καί πῶς θά πορευθεῖ τό ζευγάρι μέσα στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς.
Κατ’ ἀρχήν, ὁ γάμος, ὁ θρησκευτικός γάμος, εἶναι ἕνα ἀπό τά ἑπτά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν εἶναι μιά ἁπλή τελετή, κατά τήν ὁποία ὁ ἱερέας θά περάσει τίς βέρες στά δάχτυλα καί τά στέφανα στά κεφάλια τοῦ ζεύγους. Αὐτά εἶναι τά ὁρατά καί συμβολικά στοιχεῖα, πού χρησιμοποιοῦνται στό τελετουργικό μέρος.
Τό Μυστήριο ἔγκειται ἀλλοῦ. Ἠ Ἐκκλησία παίρνει δύο ἀνθρώπους ξένους μεταξύ τους, διαφορετικούς, πού ἔχουν μεγαλώσει σέ διαφορετικά περιβάλλοντα καί τούς ἑνώνει σέ ΕΝΑ. Δύο σώματα σέ μία ψυχή, μία καρδιά, μία σκέψη. Γι’ αὐτό καί δέν ὑπάρχει βαθμός συγγένειας ἀνάμεσα στούς συζύγους, ἀφοῦ εἶναι ἕνα πρᾶγμα. (Ὁ α’ βαθμός συγγένειας εἶναι μεταξύ γονιῶν καί παιδιῶν).
Ἄν προσέξουμε τίς εὐχές, πού ἀναπέμπει ὁ ἱερέας κατά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου, θά νιώσουμε δέος. Ὁ ἱερέας παρακαλεῖ τόν Θεό νά εὐλογήσει τό ζευγάρι, ὅπως τά πατριαρχικά ζεύγη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά καί νά τό προστατέψει καί νά συμπαραστέκεται στίς δύσκολες ὧρες τῆς πορείας τους. Γιατί ὁ γάμος ἀποτελεῖ μιά συμπόρευση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας, πού ξεκινᾶ μἐ τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου καί φτάνει μέχρι τόν θάνατο καί πέραν τούτου, στήν ἄλλη ζωή, τήν αἰώνια.
Ὁ χριστιανικός γάμος δέν εἶναι μόνο ὁ στόχος δύο ἀνθρώπων πού ἀγαπῶνται μεταξύ τους, ἀλλά τό μέσο τῆς θέωσης καί τῆς ἑνώσεώς τους ἐν τέλει μέ τόν Χριστό. Εἶναι ἡ ἀρχή ἑνός συνεχοῦς ἀγῶνα, καθημερινοῦ καί πολύπλευρου, γιά νά «καρπίσει» ἡ εὐλογία καί νά φτάσουν στή θέωση, μέσα ἀπό τά εὔκολα καί τά δύσκολα.
Οἱ δύο διαφορετικοί ἄνθρωποι ἑνώνονται ἀδιάσπαστα μέ τά δεσμά τοῦ γάμου, γιά νά ἀγωνιστοῦν καί νά φτάσουν μαζί στήν ἁγιότητα. Μόνο μέ αὐτή τήν προϋπόθεση μπορεῖ νά ὑπάρξει ἡ ὁμόνοια καί ὄχι ὁ ἀνταγωνισμός, πού ὁδηγεῖ στή διχόνοια καί τήν καταστροφή.
Μακάρι, τά νέα ζευγάρια, πού προσέρχονται στήν «εἰς γάμου κοινωνίαν», νά προετοιμάζονται κατάλληλα καί νά τούς εὐλογεῖ ὁ Θεός σέ κάθε τους βῆμα!
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
