Προκαλεῖ συγκίνηση ἔνα αὐθόρμητο περιστατικό πού συνέβη σέ ἕνα πολυκατάστημα τοῦ Βόλου. Μιά μητέρα, πού ἔκανε τά ψώνια της, διαπίστωσε στό ταμεῖο ὅτι τά λεφτά πού εἶχε μαζί της δέν ἐπαρκοῦσαν γιά νά καλύψουν τό κόστος. Τότε ἄρχισε νά ἀφαιρεῖ ἀγαθά ἀπό τό καλάθι της. Ἕνας πελάτης, πού περίμενε στήν σειρά, διακριτικά καί χωρίς νά θέλει νά τήν ἐκθέσει, ἔσκυψε δίπλα της, πῆρε ἀπό τά πόδια της ἕνα χαρτονόμισμα καί τῆς τό ἔδωσε, ἐνημερώνοντάς την ὅτι μόλις ἔπεσε ἀπό τήν τσάντα της. Ἔτσι συνέδραμε στήν ἀνάγκη της χωρίς τυμπανοκρουσίες καί αὐτοπροβολές.
Πολλές φορές παρακινηθήκαμε, εἴτε ἀπό τήν συνείδησή μας εἴτε καί ἀπό τόν περίγυρό μας, νά ἀσκήσουμε φιλανθρωπία. Νά συνδράμουμε ἕνα πνευματικό ἔργο, νά στηρίξουμε ἀνήμπορες οἰκογένειες, νά συνεισφέρουμε μέ προσωπική ἐργασία στό ἔργο τῆς Ἐνορίας. Καί ἡ ἀνάγκη αὐτή γίνεται ἐντονότερη στήν περίοδο τῶν μεγάλων ἑορτῶν. Τότε καί κυρίως τήν περίοδο τοῦ Πάσχα κατανυσσόμαστε πνευματικά, κάνουμε μία ἀνασκόπηση στόν ἔσω κόσμο μας καί νιώθουμε πιό ἔντονα τήν ἀνάγκη τῆς προσφορᾶς πρός τόν πλησίον.
Δέν φτάνει ὅμως αὐτό. Κάθε μέρα μᾶς δίνονται ἀμέτρητες εὐκαιρίες νά δείξουμε τήν ἀνθρωπιά μας. Ἀρκεῖ νά ἀδράξουμε τίς ἀφορμές. Δέν χρειάζεται νά περιμένουμε τίς ἅγιες μέρες γιά νά κάνουμε ἀγαθοεργίες. Ἄλλωστε, φιλανθρωπία δέν εἶναι μόνο ἡ ὑλική συνεισφορά. Ἡ συνδρομή μας στίς δυσκολίες τοῦ πλησίον, μέ τήν παρουσία μας, μέ τόν καλό καί παρηγορητικό μας λόγο, εἶναι τίς περισσότερες φορές πιό ἀναγκαία, ἰδιαίτερα στήν σημερινή ἀπάνθρωπη ἐποχή.
