Μια ιδιαιτέρως θερμή ομιλία πραγματοποίησε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος γεμάτη με εκκλησιαστικά νοήματα αλλά και παραλληλισμούς .
Διαβάστε την ολόκληρη όπως εκφωνήθηκε κατά τον Μέγα Εσπερινό για την εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου στον Ελληνικό Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στο Hempstead της Νέας Υόρκης
«Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφοί,
Χαίρομαι που βρίσκομαι μαζί σας απόψε, καθώς εισερχόμαστε στη γιορτή του ουράνιου προστάτη σας, του Αποστόλου των Εθνών, Αγίου Παύλου.
Η γιορτή αυτού του πανέμορφου καθεδρικού ναού είναι μια αιτία για πολλή γιορτή, ακόμα κι αν μπορεί να έχετε κάποιο πόνο στην καρδιά σας επειδή ο πρώην Βοηθός Ιερέας σας, ο πατέρας Κωνσταντίνος, ανέλαβε τη δική του ποιμαντική στο Youngstown του Οχάιο. Ήσασταν μια πολύ καλή κοινότητα γι ‘αυτόν, και ήταν ένας πολύ καλός ιερέας για εσάς. Θα πρέπει να είστε περήφανοι για όλα όσα έμαθε από εσάς και ότι θα μεταδώσει την ποιμαντική εμπειρία που κατέκτησε εδώ –ιδιαίτερα υπό την κηδεμονία του πατέρα Κρις– και θα τη δώσει σε άλλους. Το όφελός σας θα γίνει το όφελός τους, και αυτό είναι ένα βαθιά χριστιανικό δώρο που πρέπει να δίνετε.
Όπως ο προστάτης σας Άγιος, ο οποίος προετοίμασε πολλούς ηγέτες στην πρώτη Εκκλησία, αυτός ο Καθεδρικός Ναός έχει προετοιμάσει πολλούς, πολλούς κληρικούς να βγουν και να υπηρετήσουν τους πιστούς σε όλη την Αρχιεπισκοπή. Είναι το σημάδι ενός αληθινού ηγέτη ότι βλέπουν τη δική τους επιτυχία στη δράση των άλλων. Επομένως, θα έλεγα χωρίς δισταγμό ότι ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου είναι ένας πραγματικός ηγέτης της Εκκλησίας μας», είπε στην αρχή της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος .
Πρόσθεσε επίσης :
«Η ηγεσία που παρέχετε στην Εκκλησία έχει άλλη μια ομοιότητα με τον προστάτη σας, τον οποίο γιορτάζουμε μαζί με τον Άγιο Πέτρο. Συνήθως βλέπουμε αυτούς τους δύο Αγίους μαζί, να στέκονται σε μια εικόνα και να κρατούν το ομοίωμα μιας Εκκλησίας, και συνήθως μοιράζονται ένα αδελφικό φιλί ειρήνης και αγάπης.
Γιατί όμως τους δείχνουμε έτσι; Λοιπόν, είναι επειδή πολέμησαν και μάλωναν. Όπως ίσως γνωρίζετε, ήταν ο Άγιος Παύλος που κέρδισε στο τέλος τη διαμάχη, η οποία ήταν για κάτι που δεν θα συζητούσαμε καν σήμερα, αφού έχει τακτοποιηθεί από τις πρώτες κιόλας μέρες της Εκκλησίας.
Το επιχείρημα ήταν το εξής: οι ειδωλολάτρες πρέπει να προσηλυτίσουν στον Ιουδαϊσμό πριν μπορέσουν να βαφτιστούν; Ο Άγιος Πέτρος σκέφτηκε ότι ήταν καλύτερα να το έκαναν, αν και είχε σύγκρουση σχετικά με αυτό.
Από την άλλη, ο Άγιος Παύλος δήλωσε ότι εν Χριστώ:
Δεν υπάρχει ούτε Εβραίος ούτε Έλληνας. σκλάβος ούτε ελεύθερος. αρσενικό ούτε θηλυκό. Διότι, είστε όλοι ένα εν Χριστώ Ιησού.*
Ο Παύλος προκάλεσε ανοιχτά τον Πέτρο σχετικά με αυτό, παρόλο που ο Πέτρος ήταν ο αρχηγός της αρχικής Ομάδας των Μαθητών και ήταν με τον Κύριό μας από την αρχή της επίγειας διακονίας Του. Γιατί, λοιπόν, τους δείχνουμε στις εικόνες μας να ανταλλάσσουν το αδελφικό φιλί της ειρήνης; Γιατί στο τέλος, ήταν αφοσιωμένοι στην αγάπη του Θεού και στην αγάπη ο ένας για τον άλλον. Η μεγαλύτερη εντολή όλων: Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους – «Αγαπάτε ο ένας τον άλλον». †
Αυτή η ίδια αγάπη διαποτίζει αυτόν τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου. Γιατί η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ και θα αντέξει όταν όλα τα άλλα περάσουν.
Στη ζωή της Εκκλησίας πολλές φορές υπάρχουν διαφωνίες, ακόμη και διαφωνίες, για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος δράσης. Ακόμη και ιερά πρόσωπα όπως οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος μάλωναν – και η γιορτή τους γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο από Ορθόδοξους, Καθολικούς και Προτεστάντες!
Αλλά επιχειρηματολόγησαν από αρχή και όχι από υπερηφάνεια. Από το να αναζητούν την αλήθεια του Θεού, όχι να αναζητούν το δικό τους κέρδος. Από την επιθυμία τους να αυξήσουν τη διακονία της Εκκλησίας, όχι από την επιθυμία να διογκώσουν τον εαυτό τους.
Μας διδάσκουν ένα πολύτιμο μάθημα. Μπορούμε να διαφωνήσουμε –έστω και έντονα– εφόσον δεν χάνουμε ποτέ τη δέσμευσή μας στην αγάπη για τον Θεό και στην αγάπη ο ένας για τον άλλον. Θυμηθείτε, οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος πέθαναν στον ίδιο διωγμό στη Ρώμη. Ο Άγιος Παύλος με το ξίφος και ο Άγιος Πέτρος με το σταυρό. Και οι δύο όμως πέθαναν από την αγάπη τους για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Ας αγκαλιάσουμε, λοιπόν, την αγάπη τους, που βλέπουμε στις εικόνες της Εκκλησίας, και ας τους παρακαλέσουμε να μας εμπνεύσουν σε τέτοια αγάπη, για να γίνουμε και εμείς φάροι αγάπης στην Εκκλησία μας και σε όλο τον κόσμο.
Αμήν».
