Αρχιερατική θεία Λειτουργία για την εορτή του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου στην Ι. Μονή Παναγίας Δοβρά

Την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου τελέστηκε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας αρχιερατική θεία Λειτουργία για την εορτή του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.

Στη διάρκεια των ακολουθιών της πανηγύρεως κλήρος και λαός είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν τη δεξιά χείρα του Οσίου Γερασίμου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή, την τιμία Κάρα του Οσίου Θεοφάνους, πολιούχου Ναούσης καθώς και την Ιερά Εικόνα της Παναγίας της  Μυροβλυτίσσης.

Στό τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο επι τη συμπληρώσει 9 μηνών από την κοίμηση του μακαριστού Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Παντελεήμονος Κορφιωτάκη, καθώς και για τον μακαριστό γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας, ο οποίος εκοιμήθη σαν σήμερα (7 Δεκεμβρίου 2019).

Το ιερό αναλόγιο διακόνησε ο πρωτοψάλτης του Πανελληνίου Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά κ. Βασίλειος Μαυράγκανος, πρόεδρος του Συλλόγου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε … δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ».

Ὡς πατέρας πνευματικός συμβουλεύει καί νουθετεῖ ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου καί τούς καθοδηγεῖ πῶς θά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Τούς καθοδηγεῖ πῶς μέσα ἀπό τίς συνθῆκες τῆς παρούσης ζωῆς, τήν ὁποία ζοῦμε οἱ ἄνθρωποι, ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο, θά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, θά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας.

Οἱ νουθεσίες ὅμως τοῦ ἀποστόλου δέν ἴσχυαν μόνο γιά τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου, ἰσχύουν καί γιά τούς χριστιανούς κάθε ἐποχῆς, καί γιά ἐμᾶς πού τίς ἀκούσαμε σήμερα.

Τί μᾶς συμβουλεύει, λοιπόν, ὁ ἀπόστολος μεταξύ ἄλλων;

Mᾶς συμβουλεύει νά ζοῦμε ὡς τέκνα φωτός. «Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε», μᾶς συστήνει.

Ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς, «ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου», μᾶς εἶπε. Εἶναι αὐτός πού μέ τή γέννησή του στόν κόσμο, ὅπως θά ἀκούσουμε σέ λίγες ἡμέρες, φώτισε «τούς ἐκ σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» ἀνθρώπους. Εἶναι αὐτός πού φωτίζει τή ζωή μας, ὥστε νά ἀποφεύγουμε τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τά πονηρά ἔργα τοῦ σκότους πού μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν πηγή τοῦ φωτός, τόν Κύριό μας.

Πῶς μποροῦμε ὅμως νά ζοῦμε «ὡς τέκνα φωτός», ὡς τέκνα γνήσια τοῦ Κυρίου μας;

Μποροῦμε νά ζοῦμε, ὅπως ἀκούσαμε νά μᾶς λέγει στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «δοκιμάζοντες τί ἐστίν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ». Μποροῦμε νά ζοῦμε ὡς τέκνα φωτός, ἐάν ἐξετάζουμε καί ἐλέγχουμε ὅσα κάνουμε καί ὅσα θέλουμε νά κάνουμε ἐάν εἶναι εὐάρεστα στόν Θεό, ἐάν εἶναι σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημά του.

Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε τό Εὐαγγέλιο, ὅπου περιέχεται ἡ διδασκαλία καί τό κήρυγμά του, ὅλα αὐτά τά ὁποῖα θά πρέπει νά ἀκολουθοῦμε στή ζωή μας, γιά νά εἶναι εὐάρεστα στόν Θεό. Ἀλλά δέν περιορίσθηκε μόνο στή διδασκαλία του. Ἔζησε καί ἀνάμεσά μας ὡς ἄνθρωπος καί μᾶς δίδαξε μέ τή ζωή του «τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ», ὥστε νά τό ἀκολουθοῦμε καί ἐμεῖς. Καί ἔκανε καί κάτι ἀκόμη γιά ἐμᾶς, ὥστε κανείς νά μήν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν γνώριζα τί ἔπρεπε νά κάνω καί γι᾽ αὐτό δέν τό ἔκανα.

Μᾶς ἔδωσε τήν Ἐκκλησία, τούς Ἐπισκόπους, τούς ἱερεῖς, τούς πνευματικούς πατέρες, οἱ ὁποῖοι εἶναι στή διάθεσή μας γιά νά μᾶς βοηθήσουν καί νά μᾶς καθοδηγήσουν σέ ὅσα εἶναι εὐάρεστα τῷ Κυρίῳ.

Μᾶς ἔδωσε ἀκόμη τούς ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι πορεύθηκαν στή ζωή τους ὡς τέκνα φωτός, γιατί οἱ πράξεις, οἱ ἐπιθυμίες, οἱ σκέψεις καί οἱ ἐπιλογές τους δοκιμαζόταν μέσα ἀπό τήν ὑπακοή καί ἦταν ἔτσι εὐάρεστες στόν Θεό.

Μέ αὐτόν τόν τρόπο εὐαρέστησαν καί οἱ ἴδιοι στόν Θεό καί ἁγιάσθηκαν καί τιμῶνται σήμερα ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀπό ὅλους ἐμᾶς πού ἐπικαλούμεθα τή χάρη καί τή βοήθειά τους.

Μέ αὐτόν τόν τρόπο εὐαρέστησε καί ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος, ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων, ἀλλά καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ νέος αὐτός ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά μας Μητρόπολη καί στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὅπου θησαυρίζεται καί τμῆμα τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, καί συγκεκριμένα ἡ δεξιά του χεῖρα, μέ τήν ὁποία ἔγραψε τίς χιλιάδες τῶν ὕμνων του.

Εὐαρέστησε στόν Θεό ὁ ὅσιος Γεράσιμος, γιατί φρόντιζε καί ἀγωνιζόταν νά ζεῖ σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, νά ζεῖ μέ ὑπακοή στό θέλημά του καί νά ἀγωνίζεται νά παραμένει σταθερός στήν πορεία τῆς μοναχικῆς ζωῆς καί ἀφιερώσεως, τήν ὁποία εἶχε ἐπιλέξει ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό.

Καί ἐνῶ τόν ἐγκατέλειψε ὁ Γέροντάς του, ἐπειδή παρασύρθηκε καί βγῆκε στόν κόσμο, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι ἔπρεπε, καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος, νέος τότε μοναχός καί νέος στήν ἡλικία, ἔμεινε μόνος σέ ἕναν τόπο ἔρημο καί ἀπαράκλητο, ἐκτεθειμένος στούς πειρασμούς, ἀγωνίσθηκε νά ζεῖ δοκιμάζοντας συνεχῶς τί εἶναι εὐάρεστο στόν Θεό. Καί ἀξιώθηκε γι᾽ αὐτόν τόν σκληρό ἀγώνα του καί τή μεγάλη προσπάθειά του νά γίνει «τέκνον φωτός», νά λάμπει τό πρόσωπό του, ἰδιαιτέρως ὅταν ἔβγαινε ἀπό τό γραφεῖο του, ὅπου συνέγραφε τούς ὕμνους του, ὅπως μαρτυροῦν πολλοί ἐπισκέπτες τῆς Καλύβης του. Ἀξιώθηκε καί κάτι ἀκόμη μεγαλύτερο καί ὑψηλότερο. Ἀξιώθηκε νά δεῖ τό φῶς τοῦ κόσμου, νά δεῖ τόν Κύριό μας νά λάμπει ὑπέρ χιλίους ἡλίους, ὅπως ἔγραψε ὁ ἴδιος στή συνέχεια, περιγράφοντας αὐτή τή Θεοφάνεια. Εἶδε μία νύκτα τόν Χριστό, ἐνῶ προσευχόταν μόνος του στόν ναό τῆς καλύβης του καί ζητοῦσε τή βοήθειά του, ἐπειδή ὅπως εἴπαμε ἦταν μόνος στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ταλαιπωρεῖτο ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ Σατανᾶ. Εἶδε τόν Χριστό ἐνώπιόν του λάμποντα, καί εἶδε τούς τύπους τῶν ἥλων στά πόδια καί τά χέρια του ἀλλά καί τό φῶς μέσα στό ὁποῖο ἐμφανίσθηκε γιά νά τόν παρηγορήσει καί νά τοῦ πεῖ ὅτι οἱ δοκιμασίες παρῆλθον καί στό ἑξῆς θά ἀπολαμβάνει τή χαρά τῆς παρουσίας του.

Αὐτόν τόν μεγάλο ἀσκητή, τόν σπουδαῖο ὑμνογράφο, τόν θεόπτη ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα καί πανηγυρίζουμε τή μνήμη του καί προσκυνοῦμε τό σεπτό καί χαριτόβρυτο λείψανό του, μαζί μέ τήν κάρα τοῦ ἁγίου Θεοφάνους τοῦ ἐν Ναούσῃ καί τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Μυροβλύζουσας, τήν ὁποία εἶχε τήν καλωσύνη νά μεταφέρει καί στή Μονή μας ὁ ἰατρός μας, γιά νά λάβουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τους, ἀλλά καί νά ἐνισχυθοῦμε στόν ἀγώνα μας νά γίνουμε καί ἐμεῖς τέκνα φωτός, πού θά εὐαρεστοῦμε τόν Κύριό μας μέ τή ζωή μας.

Ἄς ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τῆς Παναγίας μας καί τοῦ ὁσίου Θεοφάνους καί ἰδιαιτέρως τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, καί ἄς τούς παρακαλοῦμε νά εἶναι βοηθοί στή ζωή μας καί νά μᾶς ἐνισχύουν σέ κάθε ἔργο ἀγαθό, ὥστε νά περιπατοῦμε καί ἐμεῖς ὡς τέκνα φωτός.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Το απόγευμα του Σαββάτου, 6ης Δεκεμβρίου, με λαμπρότητα και κατάνυξη τελέστηκε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας ο πανηγυρικός Εσπερινός της μνήμης του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Οσίου Γερασίμου που βρίσκεται στο άβατο της Ιεράς Μονής, χοροστατούντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και συγχοροστατούντος του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Δομενίκου κ. Αθηναγόρου. Συμμετείχαν αντιπροσωπίες των μοναστικών αδελφοτήτων της Ιεράς Μητροπόλεως.

Στη διάρκεια του Εσπερινού όσοι μετείχαν είχαν την εξαιρετική ευλογία να προσκυνήσουν τη δεξιά χείρα του Οσίου Γερασίμου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή, την τιμία Κάρα του Οσίου Θεοφάνους, πολιούχου Ναούσης καθώς και την Ιερά Εικόνα της Παναγίας της  Μυροβλυτίσσης, η οποία μεταφέρθηκε από τα Καμένα Βούρλα.

Στο τέλος του Εσπερινού τελέστηκε η κουρά (μεγαλοσχημία) του αδελφού της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Αρσενίου Χαλδαιόπουλου, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Χαίρει ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, κεκοσμημένη τοῖς καλλίστοις σου ᾄσμασι … καί πανηγυρίζει ἑορτάζουσα, τήν πάντιμον μνήμην σου, μυστογράφε Γεράσιμε».

Καί ὄντως χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα καί ἡ ἐπί γῆς στρατευομένη. Xαίρει ὁ ἱερός Ἄθως, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, καί ἡ Σκήτη τῆς Θεοπρομήτορος Ἄννης, καί μαζί τους ὁ ἱερός αὐτός κῆπος τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἡ Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τόν ὅσιο καί μέγα Ὑμνογράφο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Μικραγιαννανίτη, τοῦ ὁποίου πανηγυρίζουμε τήν πάντιμο μνήμη.

Χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι ἐπλουτίσθη καί ἐκαλλύνθη ἀπό τόν ἱερό μυστογράφο τοῦ Πνεύματος καί τῆς Χάριτος, τόν συνόμιλο τῶν ἁγίων καί τόν θεατή τῶν ἀποκρύφων, μέ μελλίρυτα ἄσματα, ὥστε νά ὑμνεῖ μέ αὐτά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους, νά ὑμνεῖ τή λαμπρά πολιτεία τους καί τά τίμια σκάμματά τους, καί νά λαμβάνει πλούσια τήν εὐλογία καί τή χάρη τους.

Χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, ὁ Ὑμνογράφος, κατέστη ἐπ᾽ ἐσχάτοις χρόνοις θεῖος διδάσκαλος καί ὑποφήτης, ὁ ὁποῖος καθοδηγεῖ τούς πιστούς, μοναχούς καί μιγάδες, ὄχι μόνο μέ τούς ἀναρίθμητους ὕμνους του, ἀλλά καί μέ τήν ἰσάγγελο πολιτεία του, μέ τήν ἁπλότητα καί τήν ταπείνωσή του, μέ τήν ἀγάπη καί τή στοργή, ἡ ὁποία ἦταν πάντοτε ἔκδηλη στίς πατρικές του νουθεσίες.

Αὐτές ἠχοῦν στά ὦτα μας καί τήν παροῦσα ἑσπέρα, κατά τήν ὁποία μετά τόν ἑόρτιο Μέγα Ἑσπερινό ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου, τελέσαμε τήν Ἀκολουθία τοῦ μεγάλου καί ἀγγελικοῦ Σχήματος, τό ὁποῖο ἐνεδύθη ὁ ἀδελφός τῆς Μονῆς μας, ὁ π. Ἀρσένιος.

Πρίν ἀπό 21 χρόνια, λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας, ἐνδύθηκες γιά πρώτη φορά τό μοναχικό ἔνδυμα. Ἔκανες τό πρῶτο βῆμα τῆς ἀφιερώσεώς σου στόν Θεό καί ἔλαβες ἀπό τόν Θεό τό πρῶτο τάλαντο. Ἀγωνίσθηκες μέ ζῆλο καί μέ ἀγάπη γιά τόν Θεό, καί μέσα σ᾽ αὐτό τό εὐλογημένο περιβάλλον ὑπό τή σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τή συμπαράσταση καί τοῦ μακαριστοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς Γέροντος Παντελεήμονος καλλιέργησες αὐτό τό τάλαντο.

Καί ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε καί ἄλλα τάλαντα, τά τάλαντα τῆς διακονίας καί τῆς ἱερωσύνης. Καί σήμερα σοῦ ἔδωσε ἕνα ἀκόμη. Σέ ἐνέδυσε μέ τό μέγα καί ἀγγελικό σχῆμα, πού θά τό φέρεις μέχρι τῆς συναντήσεώς σου μέ τόν Χριστό, τόν Νυμφίο τῆς ψυχῆς σου, γιά τόν ὁποῖο ἀξίζει κάθε θυσία, ἀξίζει κάθε ἀγάπη, διότι αὐτός πρῶτος μᾶς ἀγάπησε καί αὐτός πρῶτος θυσιάσθηκε γιά ἐμᾶς, ἔτσι ὥστε ἡ δική μας θυσία καί ἡ δική ἀγάπη νά ἀποτελοῦν ἐλάχιστη ἀνταπόδοση, ἀνταπόδοση τήν ὁποία ὅμως ἀναμένει ὁ Κύριός μας καί τήν ὁποία ἡ ἀγάπη του μεγιστοποιεῖ, χαρίζοντάς μας ἀντί τῶν προσκαίρων τά ἐπουράνια ἀγαθά του.

Αὐτή τήν ὥρα, τήν τόσο σημαντική καί τόσο κατανυκτική γιά ὅλους μας, ἀλλά ἰδιαίτερα γιά σένα, ὁ ὁποῖος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἔδωσες τίς ὑποσχέσεις τοῦ μεγάλου καί ἀγγελικοῦ σχήματος, εἶμαι βέβαιος ὅτι ἀκοῦς μέσα σου ἤδη τίς πατρικές νουθεσίες τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τόν ὁποῖο ἐγνώρισες καί ἀγάπησες πλησίον μου ὅλα αὐτά τά χρόνια καί ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἁγιοκατατάξεώς του.

Ἡ παρουσία τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, τῆς θεοκινήτου δεξιᾶς χειρός του, ἐνώπιον σου, εἶναι σημεῖο τῆς νοερᾶς παρουσίας τοῦ Ὁσίου μας στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό του, πού σέ νυμφαγωγεῖ μυστικά στή μοναχική πολιτεία. Ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Γεράσιμος τό ἔλεγε ἐν ζωῇ πάντοτε στούς πατέρες τῆς Συνοδείας του. «Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἐδῶ, μᾶς βλέπουν, μᾶς παρακολουθοῦν, μᾶς εὐλογοῦν».

Παρών καί σήμερα ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἐπαναλαμβάνει καί πρός ἐσένα τίς πνευματικές του ὑποθῆκες, πολύτιμες ἀκόμη περισσότερο τώρα πού θά φέρεις τό μέγα καί ἀγγελικό σχῆμα, τώρα πού ἔδωσες τίς ὑποσχέσεις ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐνώπιον τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καί ὅλων τῶν ἁγίων προστατῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς.

«Ἠγαπημένο μου παιδί», λέγει καί πρός ἐσένα, «νά ἔχεις εὐλάβειαν, θερμήν εὐλάβειαν, καί νά εἶσαι πρόθυμος εἰς τά καθήκοντά σου, πρόθυμος εἰς τήν Ἀκολουθίαν, εἰς τόν κανόνα».

Νά προσπαθήσεις νά ἔχεις σύντροφο τήν ταπείνωση καί τήν μακαρία καί ἄδολο ὑπακοή. Ἡ ὑπακοή εἶναι ὁ πιό σύντομος καί πιό εὔκολος δρόμος πρός τόν οὐρανό, καί ὁ ὑπάκουος μοναχός, αὐτός πού καλλιεργεῖ τήν ἀδιάκριτη ὑπακοή, εὑρίσκεται ἤδη στόν παράδεισο.

Σχετικά μέ αὐτή τήν ἀδιάκριτη ὑπακοή τοῦ μοναχοῦ διηγεῖτο συχνά ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἕνα πραγματικό περιστατικό μέ ἕναν τέλειο ὑποτακτικό πού ἀσκήτευε στή ἔρημο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, στή Μικρά Ἁγία Ἄννα.

Κάποια ἡμέρα ὁ μοναχός αὐτός ἀρρώστησε βαρειά. Ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας του ἐπιδεινωνόταν καθημερινά. Ξαπλωμένος στό κελλί του ὁ μοναχός εἶδε νά μπαίνουν ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν «ἤλθαμε νά σέ πάρουμε γιά νά σέ πᾶμε στόν Χριστό». Ὁ μοναχός, πού εἶχε ἀδιάκριτη ὑπακοή, τούς κοίταξε καί εἶπε μέ ἁπλό καί φυσικό τρόπο: «Νά ρωτήσω τόν Γέροντά μου καί ἄν μέ ἀφήσει θά ἔλθω».

Οἱ ἄγγελοι συγκατένευσαν καί ὁ μοναχός ὄντως ρώτησε τόν Γέροντά του, ἄν ἔχει τήν εὐχή του νά πάει μαζί τους. Καί ἐκεῖνος μέ δάκρυα στά μάτια τοῦ εἶπε «νά πᾶς, παιδί μου, καί νά εὔχεσαι καί γιά μένα».

Τόσο μεγάλη ἀξία ἔχει ἡ ὑπακοή, ὥστε καί αὐτοί οἱ ἄγγελοι πού ἦλθαν κατ᾽ ἐντολή τοῦ Κυρίου, τήν σεβάστηκαν, ἔλεγε ὁ ὅσιος Γεράσιμος καί ἀναλυόταν πάντοτε σέ κλάμματα.

Αὐτή τήν ὑπακοή, πού ἀποτελεῖ θεμέλιο καί βάση κάθε ἀρετῆς, καλλιέργησε καί ἐσύ μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου. Διότι χωρίς αὐτήν ὁ μοναχός δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει τίποτε, ἀλλά καί ὅτι καί νά ἐπιτύχει δέν ἔχει οὔτε ἀξία οὔτε διάρκεια. Ἡ ὑπακοή ὅμως φέρνει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή τοῦ μοναχοῦ καί αὐτή τόν βοηθᾶ, ὥστε νά ἀποκτήσει τίς ἀρετές.

Αὐτή ἡ ὑπακοή διέκρινε καί τόν ὅσιο Γεράσιμο στή ζωή του, καθώς παρά τήν ἐμπειρία πού εἶχε στή μοναχική ζωή, παρά τά χαρίσματα πού εἶχε ἀπό τόν Θεό καί τίς θεῖες ἐμπειρίες, τίς ὁποῖες εἶχε ἀξιωθεῖ νά ζήσει, τήν ἐφάρμοζε πάντοτε, δίδοντας τό παράδειγμα καί στούς ὑποτακτικούς του.

Μιμήσου καί ἐσύ αὐτή τήν ὑψοποιό καί ἀγγελομίμητο ὑπακοή, γιά νά ἀξιωθεῖς καί τῆς ἐπουρανίου βασιλείας τοῦ Κυρίου μας, διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς Ἐφόρου τῆς Μονῆς μας, τοῦ προστάτου σου ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου καί τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ