Αρχιερατικό συλλείτουργο και μνημόσυνο για τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής στη Λεμεσό

Την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου το πρωί τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα Μέσα Γειτονιάς Λεμεσού Αρχιερατικό συλλείτουργο και εν συνεχεία μνημόσυνο για τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο και συλλειτούργησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Νικόλαος.

Ομιλία για την Μικρασιατική Καταστροφή έκανε και η πρ. Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου κ. Ερατώ Κοζάκου – Μαρκουλλή.

Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο προσφύγων Μικρασιατικού Ελληνισμού και στο μνημείο εφέδρων αξιωματικών Λεμεσού. Τέλος, ο Δήμαρχος Λεμεσού κ. Νικόλαος Νικολαΐδης παρέθεσε επίσημο γεύμα σε κεντρικό Ξενοδοχείο. Στο τέλος του γεύματος ο Δήμαρχος Λεμεσού, ο Γεν Γραμματέας του ΣΕΑΛ κ. Μικελλίδης και η Πρόεδρος Μικρασιατών Κύπρου τίμησαν τον Σεβασμιώτατο.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στη θεία Λειτουργία.

«Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώ­λησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς».

Εὑρισκόμενος αὐτές τίς ἡμέρες στή φιλόξενη πόλη σας, προσκε­κλημένος τοῦ Συνδέσμου Ἐφέ­δρων Ἀξιωματικῶν Λεμεσοῦ γιά τή μεγάλη ἐκδήλωση τιμῆς καί μνή­μης τῶν 100 χρόνων ἀπό τή Μι­κρα­σιατική καταστροφή, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε χθές μέ μεγάλη ἐπιτυχία, ἔχω τήν χαρά νά ἱερουργῶ σήμερα στόν περικαλλῆ αὐτόν ναό τοῦ πρω­τοκλήτου ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀνταποκρινόμενος στήν εὐγενῆ πρόσκληση τοῦ ἱερατικῶς προϊστα­μένου τοῦ ναοῦ, πρωτοπρε­σβυ­τέ­ρου π. Μιχαήλ, γιά τήν ὁποία καί ἀπό καρδίας τόν εὐχαριστῶ, ἀλλά καί νά συμπροσεύχομαι μαζί σας τήν πρώτη Κυριακή τοῦ νέου ἐκ­κλησιαστικοῦ ἔτους.

Στήν ἀφετηρία, λοιπόν, αὐτοῦ τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ κύκλου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὅρισε νά δια­βάζεται σήμερα ὡς εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα ἡ συζήτηση τοῦ Χρι­στοῦ μέ ἕναν εὐσεβῆ, κατά τά φαι­νόμενα, ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν ἀρκεῖτο ὅμως στίς συνήθεις ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τίς ὁποῖες ἐφάρμοζε, ὅπως ἔλεγε, σέ ὅλη του τή ζωή, ἀλλά ἐπεδίωκε τήν τελειότητα, ἐπεδίωκε ὑψηλό­τερα πνευματικά ἀγωνίσματα, μέ τά ὁποῖα πίστευε ὅτι θά ἐξασφάλιζε μέ βεβαιότητα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Νόμιζε ὅτι γιά τήν τελειότητα πού ἐπεδίωκε δέν ἀρκοῦσαν οἱ ἐντολές πού εἶχε δώσει ὁ Θεός γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καί πώς ἐκεῖνος ἦταν ἕτοιμος νά ἀκολουθήσει πιό αὐστηρά μέτρα γιά νά γίνει ὄχι ἁπλῶς καλός ἀλλά τέλειος.

Δέν εἶχε ὅμως συνειδητοποιήσει τόν λόγο τοῦ Κυρίου «ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν», γι᾽ αὐτό καί ὅταν ὁ Χριστός τοῦ συνέστησε, ἄν θέλει νά εἶναι τέλειος, νά πωλήσει τά ὑπάρχοντά του καί νά τά μοιράσει στούς φτωχούς, τότε κατάλαβε πώς δέν εἶχε τή δύναμη νά τό κάνει. Τότε κατάλαβε ὅτι τόσα χρόνια ἐφάρμοζε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἐπιφανειακά, τίς ἐφάρμοζε, ἐπειδή δέν τοῦ κόστιζε τίποτε, ἐπειδή δέν τοῦ ἦταν δύσκολο νά μήν κλέβει, νά μήν λέει ψέματα, νά τιμᾶ τόν πατέρα του καί τή μητέρα του. Καί ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἀκριβῶς τά ἐφάρμοζε, θά λέγαμε, μηχανικά, χωρίς κόπο καί χωρίς προσπάθεια, δέν ἄφηναν κανένα πνευματικό ἀποτύπωμα στήν ψυχή του.

Ἐφάρμοζε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐφάρμοζε καί τούς νόμους τοῦ κράτους, χωρίς νά ἀντιλαμβάνεται ὅτι οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι νόμοι, ἀλλά εἶναι πατρικές ὁδηγίες γιά νά πλησιάσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό.

Ὁ ταλαίπωρος ὅμως ἄνθρωπος τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἦταν προσκολλημένος στόν ἐγωισμό καί τήν ὑψηλοφροσύνη του, ὅπως ὁ Φαρισαῖος τῆς παραβολῆς, καί δέν ἄφηνε τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ νά δράσει ἁγιαστικά στήν ψυχή του. Θεωροῦσε ὅτι ἀπέχει ἐλά­χιστα ἀπό τήν τελειότητα ἀλλά ἐπλανᾶτο, ὅπως ἀποδείχθηκε ἀπό τήν προσκόλλησή του στά ὑλι­κά ἀγαθά, πού τόν ἐμπόδισε νά ἀντα­ποκριθεῖ στήν προτροπή τοῦ Χρι­στοῦ καί νά φθάσει ὄντως στήν τε­λειότητα πού ἐπιθυμοῦσε.

Μέ τήν περίπτωση τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, πού «ἀπέρχεται λυπού­με­νος», ὁ Χριστός μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ τελειότητα στήν πνευματική ζωή δέν εἶναι αὐτό πού ἴσως κάποιοι νομίζουμε. Οὔτε προσεγγίζεται μόνο μέ αὐστηρή ἄσκηση, μέ νησ­τεία, μέ ἀγρυπνία καί μέ ἄλλους τρόπους πού κάποιοι συστήνουν καί κάποιοι ἐπιδιώκουν, δημιουρ­γώντας ψευδαισθήσεις ἁγιότητος. Ἡ τελειότητα προσεγγίζεται μέ τήν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά ἀδειάσει τόν ἑαυτό του ἀπό τό θέλημά του, ἀπό τόν ἐγωισμό του, ἀπό τήν ὑψηλοφροσύνη του, ἀπό τήν προσκόλλησή του στά ὑλικά πράγματα καί νά τόν γεμίσει μέ τόν Θεό καί τήν ἀγάπη πρός τόν συνάν­θρωπο. Ἡ τελειότητα προσεγ­γί­ζεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος καλ­λιερ­γεῖ τόν ἑαυτό του μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά εἶναι ἕτοιμος νά ἀντα­πο­κριθεῖ σέ κάθε πρόσκληση τοῦ Θεοῦ.

Τό παράδειγμα τοῦ ἀνθρώπου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἄς προβληματίσει καί ἐμᾶς. Γιατί ὑπάρχουν φορές πού καί οἱ δικές μας ἐπιδιώξεις μοιάζουν μέ τίς δικές του. Νομίζουμε ὅτι ἔχουμε προοδεύσει πνευματικά, ἐπειδή ζοῦ­με μέσα στήν Ἐκκλησία, ἐπειδή ἐκκλησιαζόμεθα, ἐπειδή ἔχουμε μυ­στηριακή ζωή, χωρίς νά συνει­δητοποιοῦμε ὅτι κάποια ἀπό αὐτά πού κάνουμε δέν ἔχουν βάθος στήν ψυχή μας, δέν μᾶς ἔχουν ἀλ­λοι­ώσει «τήν καλήν ἀλλοίωσιν» πού φέρνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ὁ ἀγώνας καί ἡ προσπάθειά του συνοδεύεται καί ἀπό τήν ταπείνωση. Κι ἔτσι, ἐνῶ ἐπι­διώκουμε κάτι ὑψηλότερο, ἐνῶ ἀπο­­φασίζουμε νά ἀγωνισθοῦμε περισσότερο, στό τέλος ἀντί νά ἐπιτύχουμε αὐτό πού ἐπιζητοῦμε, κινδυνεύουμε νά χάσουμε καί αὐτό πού ἔχουμε καί κυρίως νά στερη­θοῦμε τοῦ ἐλέους καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ἄς βαδίζουμε, λοιπόν, τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ μέ ταπεί­νωση καί ὑπακοή, μακριά ἀπό κάθε αἴσθηση ὑψηλοφροσύνης, καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία «ἀνα­πληροῖ τά ἐλλείποντα», θά μᾶς χαρίσει αὐτό πού ἐπιθυμοῦμε, θά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνιο ζωή.

Αὐτό ταπεινά εὔχομαι ἀπό καρδίας πρός ὅλους μας, ἐκφράζοντας καί τίς ὁλοκάρδιες εὐχαριστίες μου τόν Σεβασμιώ­τατο ποιμενάρχη σας καί καί πνευματικό σας πατέρα, τόν Μητροπο­λίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, στόν συλλειτουργοῦντα Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ἀμαθοῦντος κ. Νικόλαο, ἀλλά καί στόν π. Μιχαήλ, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν καλω­σύνη νά μέ προσκαλέσει γιά νά συλ­­λειτουργήσουμε σήμερα στόν ναό σας καί νά τελέσουμε τή θεία λειτουργία καί νά ζητήσουμε ἰδιαίτερα τή χάρη τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε νά μᾶς ἐπισκιάζει ὅλους αὐτή ἡ χάρη καί νά μήν μείνουμε στά δῆθεν καλά μας ἔργα, ἀλλά νά ἑλκύσουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.

Ἰδιαίτερα χαίρομαι πού σήμερα εἶμαι στήν ἐνορία σας, στόν ὡραῖο αὐτό ναό, καί θά τελέσουμε καί τό μνημόσυνο ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἄλλοι ἐμαρτύρησαν στή Μικρά Ἀσία, ἄλλοι ἐκδιώχθησαν καί ἄλλοι ἐτελειώθησαν μέσα σέ ποικίλες δοκιμασίες, καί πολλοί ἐξ αὐτῶν ἦταν πρόγονοί μας, ἦταν πατέρες καί ἀδελφοί μας. Ἄς τούς ἀναπαύσει ὁ Θεός κοντά του αἰώνια.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ