Μπροστά στή Μεγάλη Ἑβδομάδα

από το περιοδικό ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Κήρυγμα του Μακαριστού π. Θεοφίλου Ζησοπούλου

Ἀρχίζει, ἀδελφοί μου, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὑπάρχουν καί μικρές ἑβδομάδες; Ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι κάθε ἑβδομάδα ἔχει 168 ὧρες. Δέν ὑπάρχει, σέ χρονική διάρκεια, μεγαλύτερη καί μικρότερη ἑβδομάδα.

Τότε, γιατί τήν ἑβδομάδα αὐτή τήν ὀνομάζουμε Μεγάλη; Διότι κατά τήν ἑβδομάδα αὐτή ἐκτυλίχθηκαν μεγάλα καί σοβαρά γεγονότα, συγκλονιστικά καί τραγικά. Καί γιά νά τιμήσουμε τόν πρωταγωνιστή τῶν σεπτῶν Παθῶν, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὀνομάζουμε τήν ἑβδομάδα αὐτή Μεγάλη.

Στεκόμαστε στό κατώφλι τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος μέ εὐλάβεια καί σεβασμό. Ἀποτελεῖ πρῶτο μας χρέος νά συμμετέχουμε κάθε βράδυ στήν Ἀκολουθία, γιά νά γινόμαστε καί συμμέτοχοι τῶν σεπτῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου. Νά ἱστάμεθα μέ κατάνυξη, μέ ἐνεργό συμμετοχή, μέ τάξη καί προσοχή. Σέ καμιά περίπτωση τίς ἡμέρες αὐτές, πού ὑπάρχει καί μιά πληθώρα προσερχομένων Χριστιανῶν, δέν πρέπει νά παρατηρεῖται ἀτα­ξία καί ὀχλαγωγία. «Πάντα εὐσχημόνως καί κατά τάξιν γινέσθω» (Α΄ Κορ. ιδ΄ 40).

Ὅταν εἰσερχόμαστε στόν ἱερό ναό, κάνουμε κανονικά τόν σταυρό μας, ἀσπαζόμεθα μέ εὐλάβεια στά προσκυνητάρια τίς ἅγιες εἰκόνες καί στή συνέχεια παίρνουμε τή θέση μας καί μέ τά βιβλιαράκια, πού περιέχουν τίς Ἀκολουθίες τῆς Μ. Ἑβδομάδος, παρακολουθοῦμε τόσο τά ψαλλόμενα ἀπό τούς ἱεροψάλτες, ὅσο καί τά λεγόμενα ὑπό τῶν ἱερέων. Ἔτσι, δέν θά εἴμαστε ἀμέτοχοι τῶν συντελουμένων στίς ἱερές αὐτές Ἀκολουθίες, ἀλλά θά κατανοοῦμε καί θά ἀπολαμβάνουμε τῶν θείων χαρισμάτων.

Πνεῦμα εὐχαριστίας

Ἀλλά, δέν εἶναι ἀρκετό αὐτό. Πρέπει, ὕστερα ἀπό ἀγῶνα σαράντα ἡμερῶν, πού εἶναι ἡ καθιερωμένη νηστεία, νά εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο. Γιατί; Διότι μᾶς ἀξίωσε νά φθάσουμε στά πρόθυρα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος.

Θά πρέπει κάποτε νά μάθουμε νά εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο γιά ὅ,τι μᾶς προσφέρει. Νά μήν εἴμαστε γογγυστές, ἀδελφοί μου. Νά μήν παραπονούμεθα συνεχῶς ὅτι μᾶς λείπει ἐτοῦτο καί μᾶς λείπει τό ἄλλο, ὅτι μᾶς πειράζει ἐτοῦτο καί μᾶς πειράζει τό ἄλλο, ὅτι μᾶς ἐνοχλεῖ ὁ α΄ καί μᾶς ἐνοχλεῖ ὁ β΄. Πρέπει νά μάθουμε νά εἴμαστε εὐχάριστοι καί νά εὐχαριστοῦμε. Νά μήν εἴμαστε μεμψίμοιροι, παραπονούμενοι καί γκρινιάζοντας συνεχῶς γιά τόν ἀδελφό μας, γιά τόν ἑαυτό μας, γιά τόν σύντροφό μας, γιά τά παιδιά μας, γιά τόν συνάνθρωπό μας.

Περίοδος καθαρότητος

Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι καί περίοδος νηστείας. Καί στή νηστεία αὐτή, πρέπει νά τό ποῦμε, συμμετέχουν ἀκόμη καί ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν χαλαρές σχέσεις μέ τήν Ἐκκλησία.

Νά νηστεύουμε ὅμως ὄχι μόνον ἀπό τροφές, ἀλλά καί ἀπό τήν ἁμαρτία. Αὐτή τήν Ἑβδομάδα νά εἶναι ἡ ψυχή καί ἡ ζωή μας ἀκηλίδωτη, ὁ λογισμός ὁλοφώτεινος, τό βλέμμα μας ἁγνό, τό πρόσωπό μας ἀθῶο, ἡ ἀκοή μας καθάρια, ἡ γλῶσσα μας ἀμόλυντη, τό κορμί μας ὁλοκάθαρο.

Ἑβδομάδα καθαρή ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀλ­λιῶς, ἀδελφοί μου, δέν θά εἴμαστε μέ τούς ἀνθρώπους πού θά συμπαριστάμεθα στό δρᾶμα τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά θά εἴμαστε στήν πλευρά τῶν σταυρωτῶν. Γιατί ἡ ἁμαρτία σταύρωσε τόν Χριστό. Ἄν ἁμαρτάνουμε καί τήν Ἑβδομάδα αὐτή, τήν Μεγάλη, τότε νά ξέρετε ὅτι κι ἐμεῖς, γιά μιά ἀκόμη φορά, σταυρώνουμε τόν Χριστό.

Περίοδος συγγνώμης

Ὁ Χριστός συγχωρεῖ τούς σταυρωτές Του. Κι ἐμεῖς ἔχουμε δεσμούς μίσους, κακότητος καί ἐκδικητικότητος; Ἄν θέλουμε νά συμπορευόμαστε μέ τόν Χριστό, ὀφείλουμε νά Τόν μιμηθοῦμε.

Μήν περιμένετε νά ἔρθουν οἱ ἄλλοι, ἐμεῖς πρέπει νά πᾶμε. Ἐμεῖς ἔχουμε φῶς, ἐμεῖς ἔχουμε πίστη, ἐμεῖς ἔχουμε εὐλάβεια, ἐμεῖς ἔχουμε Εὐαγγέλιο, ἐμεῖς ἔχουμε Χριστό, πού συγχωρεῖ τούς πάντας. Καί ἐμεῖς, ἑπομένως, πρέπει νά σύρουμε τά βήματά μας, νά πᾶμε στόν ἀδελφό μας, νά λύσουμε τόν δεσμό τοῦ μίσους καί τῆς κακίας.

Κοιτάξτε τόν Ἐσταυρωμένο! Μέ τά χέρια ἁπλωμένα ἐπάνω στόν Σταυρό ἀγκαλιάζει ὁλόκληρο τόν κόσμο. Καί καλεῖ κάτω ἀπό τή σκιά τοῦ Σταυροῦ νά ἑνωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Νά λείψουν τά μίση, οἱ κακίες καί τά πάθη, οἱ πόλεμοι καί οἱ αἱματοχυσίες. Καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς νά ζήσουμε ἀδελφωμένοι καί ἀγαπημένοι.

Νά ἀποβάλουμε τά ράκη

Μά, δέν εἶναι ἀρκετό αὐτό. Πρέπει τή Μεγάλη Ἑβδομάδα νά ἔχουμε ἤδη ἀποβάλει τά παλαιά ἱμάτια τῆς ψυχῆς μας, τά παλαιά ἐνδύματα, τόν παλαιό ἄνθρωπο. Ἐνῶ καθαρίζουμε τά σπίτια μας γιά νά κάνουμε Πάσχα, πῶς θ’ ἀφήσουμε τίς καρδιές μας νά εἶναι γεμάτες ἀπό βοῦρκο, ἀπό λάσπη, ἀπό χωματένιες ἰδέες καί ἀπό πεπαλαιωμένα ἱμάτια;

Μέ καθαρές καρδιές, «κεκαθαρμέναις διανοίαις», νά προσέλθουμε καί νά προσεγγίσουμε τόν Κύριό μας στό δρᾶμα, πού θά ἐκτυλιχθεῖ καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρουσίασε τήν πρώτη σκηνή τοῦ δράματος. Παρακολουθώντας ἐδῶ, μέσα στόν ἱερό ναό, καί τίς ὑπόλοιπες σκηνές, θά καρπωθοῦμε τήν εὐλάβεια, θά ἀνυψωθεῖ τό φρόνημά μας καί θά γευθοῦμε ἀπό τούς καρπούς τῆς λυτρωτικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ.

Περίοδος ἐλεημοσύνης

Τίς ἡμέρες αὐτές, ἐάν θέλουμε νά κάνουμε Πάσχα μέ τόν Χριστό, θά πρέπει νά θυμηθοῦμε τούς ἀνθρώπους πού δυστυχοῦν.

Δέν ἐννοοῦμε βεβαίως τήν ἐλεημοσύνη πού γίνεται πρός τό θεαθῆναι, γιά νά φωτογραφηθοῦν καί νά προβληθοῦν στίς ὀθόνες κάποιοι ἐλεήμονες. Ὄχι, ἀδελφοί μου. Ἡ φτώχεια ὑπάρχει, ἀλλά πρέπει νά ὑπάρχουν καί οἱ Χριστιανοί πού θά προσφέρουν χωρίς νά διαλαλοῦν τήν ἐλεημοσύνη, πληγώνοντας ἔτσι τούς στε­ρου­μένους τῶν ἀγαθῶν.

Θά τούς ψάξουμε αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη. Καί ὅταν τούς βροῦμε, θά ἁπλώσουμε τό χέρι τῆς εὐσπλαγχνίας, νά τούς δώσουμε κάτι ἀπό τή στοργή μας, νά τούς χαμογελάσουμε καί νά τούς διαβεβαιώσουμε πώς εἴμαστε κοντά τους καί τούς προσφέρουμε ἕνα μικρό δωράκι ἀπό ἀγάπη στόν Θεό.

Ἀποκορύφωση ἡ θεία Κοινωνία

Ἀδελφοί μου, ὅταν παρακολουθήσουμε ὅλα τά γεγονότα πού σχετίζονται μέ τό δρᾶμα τοῦ Κυρίου μας καί φθάσουμε στή λαμπροφόρο Ἀνάσταση, τότε νά μήν περι­μένουμε νά χτυπήσουν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες, νά μήν περιμένουμε νά ἀκουστεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη» στήν ἀναστάσιμη Ἀκολουθία καί μετά τραποῦμε σέ φυγή. Τό Πάσχα εἶναι ἡ θεία Λειτουργία, εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία.

Ἀποτελεῖ βαρύτατο ἁμάρτημα, ὅταν παρακολουθοῦμε ἁπλῶς τό «Χριστός Ἀνέστη» ἔξω ἀπό τόν ναό καί στή συνέχεια φεύγουμε καί ἐγκαταλείπουμε τόν «μόσχον τόν σιτευτόν». Ἐγκαταλείπουμε τόν ἀμνόν τόν θυσιασθέντα, ἐγκαταλείπουμε τόν ἄρτον τῆς ζωῆς, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καί δέν μεταλαμβάνουμε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Πολλοί τό κάνουν ἀπό ἄγνοια, ὄχι γιατί θέλουν νά περιφρονήσουν τόν ἀναστηθέντα Χριστό.

Ἐμεῖς θά ἀναστηθοῦμε μέ τόν Χριστό, ὅταν κοινωνήσουμε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Ἐγκρατευθήκαμε μιά ὁλόκληρη ἑβδομάδα μέ αὐστηρή νηστεία. Ἡ μαγειρίτσα μπορεῖ νά μᾶς περιμένει ἀκόμα μία ὥρα. Αὐτόν τόν χρόνο πρέπει νά τόν θυσιάσουμε γιά τήν ψυχή μας. Ἀλλιῶς, δέν ἔχει νόημα τό Πάσχα.

Πάσχα δέν εἶναι ἡ μαγειρίτσα, δέν εἶναι τό γλέντι, δέν εἶναι ἡ διασκέδαση. Πάσχα εἶναι ὁ Χριστός στήν καρδιά μας. Ἀναστημένος ὁ Χριστός κι ἐμεῖς ἀναστημένοι ἀπό τά μνήματα τῶν παθῶν μας, νά ἑορτάσουμε ὅλοι μαζί τή λαμπροφόρο ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως.

Καλή Ἀνάσταση!