Ἀξιότιμε κ. Πρύτανη,
Ἀξιότιμε κ. Ἀντιπρύτανη,
Ἐλλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγητές καί Καθηγήτριες,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μετά πολλῆς χαρᾶς ἔλαβα τήν τιμητική πρόσκληση νά παραστῶ στήν Ἡμερίδα μέ τίτλο: “Ἡ Θεολογία συναντᾶ τίς ἄλλες ἐπιστῆμες καί τέχνες” καί, ὡς ἐκ τούτου, σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας. Ἐντούτοις, λόγῳ ἀνειλημμένων ὑποχρεώσεων δέν κατέστη δυνατόν νά παρευρεθῶ, ἄν καί τό προαναφερθέν θέμα ἅπτεται καί τῶν προσωπικῶν μου ἐνδιαφερόντων.
Κατ’ ἀρχάς, θά ἤθελα νά ἐκφράσω τά εἰλικρινῆ μου συγχαρητήρια πρός τό Ἐθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, τήν Θεολογική Σχολή καί τό Τμῆμα Κοινωνικῆς Θεολογίας καί Θρησκειολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ε.Κ.Π.Α. γιά τήν διοργάνωση τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος. Ὡσαύτως, συγχαίρω τούς ἐλλογιμωτάτους κ.κ. Καθηγητές καί Καθηγήτριες γιά τίς εἰσηγήσεις πού πρόκειται νά παρουσιάσουν καί ὅλους ὅσοι συμμετέχετε στήν παροῦσα ἐπιστημονική Ἐκδήλωση.
Οἱ τίτλοι τῶν εἰσηγήσεων μᾶς ἐκπλήσσουν θετικά! Ὄντως ἡ Θεολογία, δηλαδή ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένη μέ τήν πίστη καί τήν ζωή, ὁπότε εἶναι ἀδύνατον νά μή συναντᾶται μέ ἄλλες ἐπιστῆμες καί τέχνες, οἱ ὁποῖες συνέχουν τό ἀνθρώπινο πνεῦμα καί τήν ἴδια τήν ζωή καί, ταυτόχρονα, ἀπορρέουν ἀπό τήν σπουδή τοῦ ἀνθρώπου νά γνωρίσει, νά δημιουργήσει, νά φιλοτεχνήσει, ἀλλά καί νά ἀντιμετωπίσει δυσχέρειες, ἀσθένειες, ἠθικά διλήμματα, οἰκολογικά προβλήματα κ.ἄ. Ἄλλωστε, τό χρέος τοῦ ἀνθρώπου ὡς «Ἱερέως τῆς Κτίσεως» εἶναι νά συντηρήσει καί νά ἐναρμονίσει τό φυσικό μέ τό ἀνθρωπογενές περιβάλλον, δημιουργῶντας παράλληλα τίς προϋποθέσεις ὑπό τίς ὁποῖες ὁ πνευματικός ἄνθρωπος θά ἔχει τήν εὐκαιρία νά κατακτήσει τήν ἀποδεικτική γνώση πού ἀκτινοβολεῖ τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Θεολογία στήν διαλογική συνάντησή της μέ ἄλλες ἐπιστῆμες καί τέχνες ἐπιβεβαιώνει τήν ἀλήθεια ὅτι ἀποτελεῖ καθολικό γεγονός∙ καί ὑπό τήν ἔννοια αὐτήν περιχωρεῖ τά ἀνθρώπινα πράγματα καί περιχωρεῖται ἀπό αὐτά. Νοηματοδοτεῖ κάθε προσπάθεια καί ἐνέργεια τῆς λογικῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὡς ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, λογικοποιεῖ τό «κατ’ εἰκόνα» καί «καθ’ ὁμοίωσιν» δημιούργημα Αὐτοῦ, τόν ἄνθρωπο. Ἡ πίστη προσλαμβάνει τόν χαρακτῆρα τοῦ ὑπερλόγου καί μᾶς διαβεβαιώνει γιά τήν ἀλήθεια τῶν θείων Ἐπαγγελιῶν, χωρίς νά ἐξοβελίζει τήν λογική.
Τέλος, ἀξίζει νά ἐπισημάνουμε ὅτι ἡ Θεολογία μέ τήν διαχρονική της διακήρυξη περί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο, ἐμπνέει αὐτό ἀκριβῶς τό πνεῦμα κατά τήν συνάντησή της μέ ἄλλες ἐπιστῆμες καί τέχνες. Ἐμπνέει τόν ἐπιστήμονα νά ἀγαπήσει καί νά θεραπεύσει τόν πάσχοντα, νά βελτιώσει τό βιοτικό ἐπίπεδο τοῦ ἀνθρώπου, νά παράσχει λύσεις στά καθημερινά του προβλήματα, νά μεριμνήσει γιά τήν προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τήν ἀειφόρο ἀνάπτυξη καί νά καλλιεργήσει τήν κριτική σκέψη στόν ἄνθρωπο, ὥστε νά ἀπολαμβάνει ὅσο τό δυνατόν περισσότερο τά ἀγαθά τῆς ἠθικῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀλήθειας, τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης. Ὁμοίως, ἡ Θεολογία ὡς ἐπιστήμη ἀποτελεῖ πηγή ἔμπνευσης γιά τόν λογοτέχνη, τόν μουσικό καί τόν εἰκαστικό γιά νά προβάλλουν μέσῳ τῶν ἔργων τους τήν ἰσότητα, τήν συναδέλφωση καί τήν προοπτική τῆς σωτηρίας.
Ἀγαπητοί μου,
Εὔχομαι διαπύρως αἰσία τήν ἔκβαση τῆς Ἡμερίδος μέ πλούσιο ἀμητό, διαπνεόμενο ἐκ τῆς πεποιθήσεως ὅτι ἐπειδή ὁ λόγος περί τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπό τήν ἴδια του τήν φύση κοινωνικός, μεταδοτικός καί λειτουργικός εἶναι ἀνάγκη, γιά νά παραμείνει αὐθεντικός, νά ἐπιδιώκει τήν διαρκῆ ἀλληλεπίδραση μέ ἀνθρώπους, ἐπιστῆμες, τέχνες, σκέψεις, ἰδέες καί προβληματισμούς, ὥστε νά ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι ὁ Θεός «πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν».
Ὁ Ἀναστάς Κύριος μεθ’ ὑμῶν!
† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἱερώνυμος
