ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΤΟΛΙΑΡΑΣ ΚΑΙ Ν. ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗΣ
“Με την καρδιά μας γεμάτη συγκίνηση και τα μάτια βουρκωμένα από ευγνωμοσύνη, καταθέτουμε δημόσια ένα μεγάλο, αληθινό “ευχαριστώ” σε τρεις σπουδαίους ανθρώπους — τρεις οδοντιάτρους από την Ελλάδα, που για δύο ολόκληρες εβδομάδες έγιναν φως και ανάσα για χιλιάδες ψυχές στην Επισκοπή μας, στην ευλογημένη αλλά τόσο δοκιμασμένη γη της Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης.
Άφησαν πίσω τους την καθημερινότητά τους, την οικογένειά τους, την ασφάλεια και την άνεση του κόσμου τους και ήρθαν κοντά μας με μια βαλίτσα γεμάτη όνειρα, εργαλεία και… αγάπη. Αγάπη αληθινή, αγάπη έμπρακτη. Αγάπη που δεν ζητά ανταπόδοση.
Στο νέο μας οδοντιατρείο, μέσα στην ταπεινή αλλά γεμάτη ελπίδα κλινική μας, φρόντισαν παιδιά που δεν είχαν ξαναδεί γιατρό, μητέρες που υπέμεναν σιωπηλά τον πόνο για χρόνια, ηλικιωμένους που ένιωσαν για πρώτη φορά να τους προσέχουν. Μα δεν πρόσφεραν μόνο θεραπεία — πρόσφεραν αγκαλιά, χάδι, παρουσία. Η καρέκλα του οδοντιάτρου μεταμορφώθηκε σε τόπο αγιασμένο, εκεί όπου η επιστήμη συνάντησε την ευσπλαχνία και ο πόνος βρήκε παρηγοριά.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το βλέμμα ενός παιδιού όταν του δίνεται ένα απλό οδοντιατρικό κιτ — για εμάς μικρό, για εκείνο θησαυρός. Είναι αδύνατο να αποτυπώσεις τη σιωπηλή ανακούφιση μιας μάνας που βλέπει το παιδί της να μην κλαίει από τον πόνο. Αυτές τις στιγμές τις κρατάμε σαν φυλαχτό.
Η προσφορά των τριών αυτών γιατρών ήταν σαν βροχή ευλογίας σε ξεραμένη γη. Σε έναν τόπο που πολλές φορές η ελπίδα μοιάζει μακρινή, η παρουσία τους ήρθε σαν υπενθύμιση πως ο κόσμος μπορεί ακόμα να αλλάξει, όταν η καρδιά του ανθρώπου ανοίγεται χωρίς όρους.
Η Ιερά Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης εκφράζει από τα βάθη της την ευγνωμοσύνη της. Δεν τους θεωρούμε επισκέπτες. Είναι πια οικογένεια. Συνοδοιπόροι. Συμμέτοχοι στην ιεραποστολική μας πορεία. Φίλοι αληθινοί, που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στις ψυχές μας.
Τους ευχαριστούμε που δεν κοίταξαν μόνο τον πόνο, αλλά είδαν τον άνθρωπο. Που δεν προσέφεραν μόνο θεραπεία, αλλά και ελπίδα. Που μας έδειξαν, χωρίς να πουν πολλά, πως η ιατρική στα χέρια της αγάπης γίνεται θαύμα.
Ο Θεός να τους ευλογεί, να τους ενισχύει, να τους επιστρέφει στο πολλαπλάσιο κάθε χαμόγελο που χάρισαν. Κι εμείς θα τους θυμόμαστε — πάντοτε — με προσευχή, με ευγνωμοσύνη, με αγάπη.
Γιατί πλέον, είναι μέρος αυτής της γης. Μέρος αυτής της καρδιάς”.
