ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Νά τό φάω, νά μήν τό φάω, νά τό φάω, νά μήν τό φάω;
Φαίνονται τόσο λαχταριστά, ποῦ νά μή μπεῖ σέ πειρασμό ἡ κοπέλα!
Πραγματικά δύσκολο νά ἀντιστέκεσαι μπροστά σέ τέτοιους πειρασμούς. Καί ἄν εἶναι κανείς ἰδιαίτερα… τοῦ γλυκοῦ, εἶναι ὄντως δοκιμασία νά στέκεται μπροστά σέ τέτοιες λιχουδιές καί νά μή μπορεῖ νά τίς γευτεῖ, εἴτε γιά λόγους ὑγείας εἴτε γιά λόγους νηστείας.
Τό μήνυμα τῆς εἰκόνας μας λοιπόν: ἡ ἐγκράτεια ἤ ἀλλιῶς ἡ νηστεία. Ἡ νηστεία πού αὐτόν τόν μήνα ξεκινάει. Ἡ χρονική αὐτή περίοδος πού καλεῖ ὅλους μας νά καταβάλουμε ἕναν μικρό ἀγῶνα, νά στερηθοῦμε κάποιες ὑλικές τροφές εὔγευστες καί λαχταριστές. Τό πνευματικό αὐτό στάδιο, πού χρειάζεται νά στερήσουμε τό σῶμα μας ἀπό κάποιες τροφές γιά νά δυναμώσουμε τό πνεῦμα μας.
Εἶναι πραγματικά ἕνας ἀγώνας ἡ περίοδος τῆς νηστείας. Πέρα ἀπό τά γλυκά εἶναι μιά ὁλόκληρη γκάμα ἀπό φαγητά, πού θά χρειαστεῖ νά στερηθοῦμε. Καί τότε θά βρεθοῦμε καί ἐμεῖς στό δίλημμα τῆς κοπέλας: «Νά τό φάω, νά μήν τό φάω; Λίγο, μόνο λίγο, νά τσιμπήσω ἤ ὄχι; Ἄλλωστε δέν μέ βλέπει κανείς!».
Σέ τέτοιες στιγμές πειρασμοῦ τί θά κάνουμε; Πῶς θά νικοῦμε τίς λιγοῦρες καί τίς ἀναμνήσεις τῶν ὡραίων φαγητῶν, ὥστε νά μή διανύσουμε τή νηστεία σάν ἀγγαρεία;
Μέ μία σκέψη: Νηστεύω γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Δέν τό κάνω οὔτε γιά τά μάτια τοῦ κόσμου, οὔτε γιά τό σωματικό κάλλος, οὔτε ἁπλῶς γιά νά βοηθήσω τήν ὑγεία μου. Νηστεύω, γιατί μέ αὐτόν τόν μικρό ἀγῶνα μου θέλω νά δείξω στόν Θεό πώς Τόν ἀγαπῶ.
Ἴσως νά μή μποροῦμε νά κάνουμε μεγάλες θυσίες γιά τόν Θεό. Μέ αὐτή τή μικρή στέρηση ὅμως, μποροῦμε νά κάνουμε κάτι ἐλάχιστο γιά Ἐκεῖνον πού ἔκανε τό πᾶν γιά ἐμᾶς. Ἡ ἀποχή μας ἀπό τίς ἀρτήσιμες τροφές τήν περίοδο τῆς νηστείας πραγματικά εἶναι μιά σταγόνα στόν ὠκεανό τῆς δικῆς Του ἀγάπης γιά μᾶς.
Γι’ αυτό, ἄς νηστέψουμε μέ χαρά καί ἀγωνιστικό φρόνημα. Καί νά εἴμαστε βέβαιοι πώς αὐτή ἡ μικρή μας προσπάθεια θά ἐπιφέρει στή ζωή μας πολλή εὐλογία καί χάρη!