Εκοιμήθη τα ξημερώματα της Παρασκευής 12 Νοεμβρίου 2021 (προσβληθεῖσα ἀπό τήν σύγχρονη θανατηφόρο νόσο τοῦ κορωνοϊοῦ) η Ηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψανών Πάρου μακαριστή Γερόντισσα Νεκταρία.
Η κατά κόσμον Μαρία Κριτού γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το έτος 1934, όπου και εν συνεχεία φοίτησε στην Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Μετά την αποφοίτησή της εργάσθηκε για λίγα χρόνια στην Εκπαίδευση ως δασκάλα, αλλά η ψυχή της εφλέγετο από τον πόθο της ολοκληρωτικής αφιερώσεως της στον Θεό, ιδιαίτερα από τότε που εγνώρισε τον αοίδιμο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο και συνδέθηκε πνευματικά μαζί του. Έτσι το έτος 1962 οδήγησε τα βήματά της στην Ιερά Μονή Θαψανών Πάρου την οποία είχε ιδρύσει ο αείμνηστος Γέροντας το 1939 και ήταν πνευματικός πατήρ των ενασκουμένων αδελφών, παραλλήλως προς τα καθήκοντα του Ηγουμένου της ιστορικής Μονής Λογγοβάρδας Πάρου. Το 1989 διεδέχθη στην Ηγουμενία την αείμνηστη Γερόντισσα Φιλοθέη Σιγάλα.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος λόγω απεργίας των πλοίων δεν κατέστη δυνατόν να μεταβεί στην Πάρο αλλά εκ των πραγμάτων λόγω αυστηράς συστάσεως των ειδικών οι οποίοι διαπίστωσαν αυξημένο ιικό φορτίο στο Ιερό Ησυχαστήριο εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι νόσησαν όλες οι Αδελφές η Εξόδιος Ακολουθία πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών και μόνο με την παρουσία των αδελφών του Ιερού Ησυχαστηρίου από τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Νικόδημο Σαραντόπουλο ο οποίος και εκείνος προσφάτως είχε νοσήσει και ως εκ τούτου βρίσκεται σε περίοδο φυσικής ανοσίας.
Στην συνέχεια παραθέτουμε επιστολή του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας προς την Αδελφότητα του Ιερού Ησυχαστηρίου η οποία ανεγνώσθη κατά την διάρκεια της Εξοδίου Ακολουθίας, λόγω της αδυναμίας μεταβάσεώς του στην Πάρο:
ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΠΟΡΦΑΝΙΣΘΕΙΣΕΣ ΜΟΝΑΧΕΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ
ΘΑΨΑΝΩΝ ΠΑΡΟΥ
Μπροστά λοιπόν στην απώλεια της μακαριστής Γερόντισσας θλιβόμαστε και πενθούμε. Όμως ακούγοντας τον Ευαγγελικό και αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας ο οποίος μας βεβαιώνει πως « Ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν. (Ιω. 5,24)» ο πόνος και η λύπη μετατρέπεται σε πνευματική χαρά και αγαλλίαση αφού η Γερόντισσα Νεκταρία έζησε την ζωή της με βεβαία και σταθερά πίστη στον Θεό και τον σωτήριο λόγο Του και αυτό μας δίνει την βεβαιότητα ότι πράγματι ο θάνατός της είναι μετάβαση στην όντως ζωή. Εξάλλου για τον πνευματικό και πιστό άνθρωπο και ιδιαιτέρως για τους ανήκοντες στις τάξεις των μοναχών όπως η μακαριστή Γερόντισσα Νεκταρία ο θάνατος δεν είναι αιτία απόγνωσης και απελπισίας αλλά αφορμή μετανοίας και συνεχούς προετοιμασίας για την μεγάλη συνάντηση με τον ηγαπημένο Νυμφίο Χριστό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης στο βιβλίο του «Κλίμαξ των αρετών» μιλώντας για την μνήμη θανάτου στη ζωή των μοναχών αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η μνήμη του θανάτου σ΄αυτούς που ζουν στο Κοινόβιο δημιουργεί κόπους, λεπτολόγησι των αμαρτιών τους και γλυκειά υποδοχή των «ατιμιών». Ενώ στους ησυχαστάς πού ζουν μακριά από θορύβους προξενεί απελευθέρωσι από βιοτικές φροντίδες, αδιάλειπτη προσευχή και φυλακή του νου – αρετές πού είναι και μητέρες και θυγατέρες της μνήμης του θανάτου.» και σε άλλο σημείο θα πει πως «Όποιος νεκρώθηκε για όλα τα γήϊνα, αυτός ενθυμείται τον θάνατο. Εκείνος όμως πού διατηρεί μαζί τους δεσμούς δεν ευκαιρεί για κάτι τέτοιο, αφού άλλωστε με την συμπεριφορά του γίνεται ο ίδιος εχθρός του εαυτού του.»