Η μάνα του Καλλερείου ορφανοτροφείου, η Κωνσταντίνα (Ντίνα) Καψάλη που μεγάλωσε, ως υπεύθυνη του ιδρύματος, δεκάδες παιδιά, εκοιμήθη το Σάββατο 20 Απριλίου 2024, ημέρα μνήμης του αγίου παιδομάρτυρος Γαβριήλ.
Η εξόδιος ακολουθία της εκλιπούσης, θα γίνει την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024 και ώρα 12.00, στο ναό των αγίων Θεοδώρων Κοιμητηρίου Καλλιθέας.
Η Κωνσταντίνα, όσα χρόνια λειτουργούσε το ορφανοτροφείο, ήταν πρόσωπο από τα δημοσίως αναγνωριζόμενα και τιμώμενα στην κοινωνία της Ηλιουπόλεως και εκτός αυτής. Απολάμβανε τον σεβασμό όλων, για την προσφορά της στη παιδική μέριμνα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου 1935. Ήταν, το τελευταίο, από τα έξι παιδιά μιας πολύτεκνης οικογένειας. Οι γονείς της, προσφυγές προερχόμενοι από την Μικρά Ασία εγκαταστάθηκαν στην Καλλιθέα, εκεί όπου μεγάλωσε η Κωνσταντίνα.
Από μικρή έλαβε χριστιανές αρχές και διδάχθηκε τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις. Απέκτησε βαθιά πίστη στο Χριστό και κλίση προς τον μοναχισμό και το φιλανθρωπικό έργο.
Σε νεαρή ηλικία ανέλαβε τα κατηχητικά σχολεία, στις εκκλησίες της Αγίας Ελεούσης και Μεταμορφώσεως Καλλιθέας. Παράλληλα εντάχθηκε στην Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Κορασίδων (ΟΧΕΚ) του αείμνηστου πρωθιερέως Αγγέλου Νησιώτη.
Την επιθυμία της ήταν “να γίνει μοναχή…” δεν πραγματοποίησε γιατί το 1962 είδε σε ενύπνιο την Παναγία να την καλεί σε ένα θεάρεστο έργο.
-«Θα έρθεις παιδί μου;»
-«Που;»
-«Στην Χαραυγή» της απαντάει η Παναγία και της το δείχνει με γράμματα στο χέρι της, ενώ βρίσκεται νοερά σε έναν άγνωστο τόπο που έμελλε να είναι ο τόπος της μελλοντικής διακονίας της.
Σε μια εκδήλωση των κατηχητικών σχολείων, κατά οικονομία Θεού γνώρισε την Κλεοπάτρα χα Καλλέρη και την Αθήνα Πορίχη. Σε ένα ταξίδι που έκαναν στην Ιερουσαλήμ με την καθοδήγηση του πατρός Αγγέλου Νησιώτη, συνδέθηκαν και αποφάσισαν να διακονήσουν τον σκοπό της λειτουργίας ενός ορφανοτροφείου.
Το 1964, στην Ηλιούπολη, με χρήματα της οικογένειας Καλλέρη χτίστηκε το Καλλέρειο Ορφανοτροφείο θηλέων ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΕΛΕΟΥΣΑ. Η Κωνσταντίνα επισκεπτόμενη για πρώτη φορά τον χώρο, αναγνωρίζει την τοποθεσία ως εκείνην που είδε στο ενύπνιο της. Αποφάσισε: «Παναγιά μου ας γίνει το θέλημα σου, θα μείνω εδώ για πάντα!». Πίστεψε και αφιερώθηκε στο έργο της διακονίας των ορφανών.
Αρχικά ως εθελόντρια παιδαγωγός, διαμένει μόνιμα στο ίδρυμα. Είναι αεικίνητη. Ράβει, πλέκει, κάνει εργόχειρα για να βοηθήσει να συντηρηθούν τα πρώτα ορφανά. Διακονεί τις ιδρύτριες και στέκεται στο πλευρό τους μέχρι τελευταίας τους αναπνοής.
Από τα χέρια της πέρασαν τουλάχιστον 300 παιδιά. Τρεις γενιές ορφανών και αναξιοπαθούντων κοριτσιών. Τα διαπαιδαγωγεί, τα νουθετεί, τα διαβάζει, τα συμβουλεύει τα σπουδάζει. Εξασφαλίζει από ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια ξένων γλωσσών, δωρεάν σπουδές για τα ορφανά.
Με μέριμνα της, τα παιδιά συμμετέχουν σε δραστηριότητες, σπουδάζουν σε ανώτερες και ανώτατες σχολές, γίνονται ολοκληρωμένες προσωπικότητες, υγιή μέλη της κοινωνίας μας. Φροντίζει να προικίσει και παντρεύει τα ορφανά. Τα βγάζει από το ίδρυμα σαν μάνα τους, νυφούλες. Παίρνει παιδιά από το εξωτερικό, γειτονικές αλλά και αφρικανικές χώρες, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Η Παναγία η Ελεούσα, δεν είναι ορφανοτροφείο αλλά “το σπίτι αγάπης”, όπως το αποκάλεσαν πολλοί που το πλαισίωσαν με την συμπαράσταση τους.
Η γειτονιά στα σύνορα Ηλιούπολης και Υμηττού, καθώς και συνάνθρωποι μας από όλη την Ελλάδα, ευαισθητοποιημένοι και μη, βλέποντας το έργο της, στέκονταν δίπλα της και την βοηθούσαν με ότι τρόπο ο καθένας μπορούσε. Υπηρέτησε το θεάρεστο αυτό έργο της διακονίας των παιδιών, ακούραστα επί 55 συναπτά έτη.
Ο πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου του ναού μας και πρόεδρος τα τελευταία χρόνια του ιδρύματος, αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου δήλωσε για την εκλιπούσα; “Η Κωνσταντίνα, Αγάπησε την Παναγία την Ελεούσα και έγινε και εκείνη ελεούσα. Άνοιξε την αγκαλιά της σαν μάνα και την γέμισε με παιδιά από όλο τον κόσμο. Βάφτισε περισσότερα από 100 παιδιά. Έκανε σκοπό της ζωής της, την ζωή των άλλων. Παράλληλα εξασφάλιζε εφημέριο, ώστε κάθε Κυριακή και γιορτή να υπάρχει λειτουργία στο ναό του ιδρύματος. Ήταν στο ψαλτήρι, διακονούσε τους ιερείς, υποδεχόταν τους προσκυνητές και τους προέτρεπε να ζητούν την βοήθεια της Παναγίας. Στήριζε και βοηθούσε όλους, όπως μπορούσε. Ακούραστη με ένα τεράστιο χαμόγελο συμπαραστεκόταν σε όλους, Όλοι την φωνάζουν Μ Α Ν Α ! Η μαμά Ντίνα ήταν μια γυναίκα γεμάτη αγάπη, θυσία και ανιδιοτελή προσφορά. Αιωνία της η μνήμη”.
Εκ του Τμήματος Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας, του Ενοριακού Συμβουλίου Ποιμαντικού Έργου, του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως.
