Ἕνας ἀλλιώτικος Ἅγιος -Ἅγιος Γεώργιος ἐν Ἰωαννίνοις

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

 

Ἡ βυζαντινή ἁγιογραφία εἶναι ἕνας τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας ἐκφράζει τήν πίστη καί τόν σεβασμό της στά θεῖα. Μέ τό πινέλο τοῦ ἁγιογράφου ἀποτυπώνονται οἱ μορφές καί βοηθιέται ὁ πιστός νά προσεγγίσει τούς Ἁγίους καί τόν Θεό. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ βυζαντινή ἁγιογραφία εἶναι ὁ καλύτερος, ἤ καί ὁ μόνος, τρόπος πού μπορεῖ νά ἀποδώσει τήν οὐράνια πνευματική κατάσταση τῶν Ἁγίων. Κάθε ἄλλος τρόπος ζωγραφικῆς ἔχει ἔντονα τά ἀνθρώπινα καί κοσμικά χαρακτηριστικά καί στοιχεῖα.

Σέ γενικές γραμμές, ὁ τρόπος ἁγιογράφησης εἶναι κοινός. Ἀνάλογα βέβαια μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Ἁγίου ἀποτυπώνονται καί οἱ μορφές. Οἱ κινήσεις καί οἱ στάσεις, τά ἀντικείμενα πού κρατοῦν καί ἄλλα πολλά, ἔχουν ἕνα ἱστορικό ἀλλά καί σεβαστικό περιεχόμενο. Ἡ ἀνδρική καί ἡ γυναικεία ἐνδυμασία εἶναι οἱ ἀνάλογοι γιά τό φύλο μανδύες καί χιτῶνες. Μόνο ἄν ὁ Ἅγιος ἀνῆκε σέ κάποια ἰδιαίτερη κατηγορία ‒ἀρχιερέας, ἱερέας, στρατιωτικός κ.λπ.‒ ἔχει διαφορετική ἐνδυμασία.

Ἕνας Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἁγιογραφήθηκε μέ τρόπο πρωτότυπο, εἶναι ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐν Ἰωαννίνοις. Πραγματικά, γιά τόν ἁγιογραφικό κόσμο εἶναι ἕνας ἀλλιώτικος Ἅγιος, ἕνας Ἅγιος πού ξεχωρίζει ἀπό τούς ὑπόλοιπους. Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυς ἁγιογραφήθηκε μέ τήν ἀμφίεση τῆς ἐποχῆς του, δηλαδή τῆς περιόδου τῆς τουρκοκρατίας. Φοράει, ἀντί γιά τόν συνηθισμένο χιτῶνα, φουστανέλα, τσαρούχια καί φέσι.

Βλέπουμε λοιπόν τόν ἅγιο Γεώργιο τόν ἐν Ἰωαννίνοις (καί ὄχι ὅπως λανθασμένα γράφεται συχνά «ἐξ Ἰωαννίνων», διότι δέν καταγόταν ἀπό τά Ἰωάννινα, ἀλλά ἀπό τό παλαιό Τσούρχλι Γρεβενῶν) νά φοράει τά ροῦχα τῶν Ἑλλήνων τῆς τουρκοκρατίας. Εἶναι γνωστός ὡς ὁ «Φουστανελᾶς Ἅγιος». Ἡ διαφορετικότητα αὐτή ὅμως δέν ξένισε, οἱ πιστοί τόν χαίρονται καί τόν εὐλαβοῦνται ἰδιαίτερα.

Ὁ ἅγιος Γεώργιος μαρτύρησε στά Ἰωάννινα κατά τούς χρόνους τῆς ὀθωμανικῆς σκλαβιᾶς. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τόν τιμᾶ στίς 17 Ἰανουαρίου μαζί μέ τόν μεγάλο ἀσκητή, ὅσιο Ἀντώνιο.

***

Ὁ ἅγιος Γεώργιος γεννήθηκε τό 1808 στό χωριό Τσούρχλι, σημερινό Ἅγιος Γεώργιος, Γρεβενῶν. Οἱ εὐλαβεῖς γονεῖς του ἦταν φτωχοί καί ἔφυγαν νωρίς ἀπό τή ζωή, ἀλλά τόν ἀνέθρεψαν μέ τά νάματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ὁ μικρός Γεώργιος, ὀρφανός πλέον, μετέβη στά Ἰωάννινα γιά νά ἐργασθεῖ. Προσλήφθηκε ὡς ἱπποκόμος ἀπό ἕναν τοῦρκο ἀξιωματικό, τόν χατζή Ἀβδουλάχ, καί ἐργαζόταν τίμια στήν ἐργασία του.

Ὁ ἀγώνας του ξεκίνησε ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ ἀρραβῶνα του μέ τήν εὐσεβή Γιαννιώτισσα Ἑλένη. Ἕνας φοβερά ἀνθέλληνας χότζας τόν συκοφάντησε ὅτι, ἐνῶ πρῶτα ἦταν μουσουλμᾶνος, τώρα ἔγινε Χριστιανός γιά νά παντρευτεῖ τήν Ἑλένη. Ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε τήν κατηγορία, ὁμολογώντας ὅτι ἀπό τή γέννησή του ἦταν Χριστιανός καί ὅτι ποτέ δέν ἄλλαξε πίστη. Τό δικαστήριο τόν ἀθώωσε ἀπό τό γεγονός ὅτι ἦταν ἀπερίτμητος. Μετά τήν ἀθώωσή του νυμφεύθηκε τήν Ἑλένη καί προσελήφθη καί πάλι ὡς ἱπποκόμος στόν μουσελίμη (διοικητή) τῆς Ἐπαρχίας τῶν Φιλιατῶν.

Ὅταν ἡ σύζυγος τοῦ Ἁγίου ἦταν ἕτοιμη νά γεννήσει, ὁ Γεώργιος ζήτησε ἄδεια ἀπό τό ἀφεντικό του νά ἐπιστρέψει στά Ἰωάννινα γιά νά βοηθήσει τή γυναίκα του. Τό κλίμα ὅμως στά Ἰωάννινα δέν ἦταν τό ἰδανικότερο γι’ αὐτόν, λόγω καί τοῦ ἱστορικοῦ του. Μόλις ὁ χότζας, πού τόν εἶχε κατηγορήσει, εἶδε καί πάλι στήν πόλη τόν Ἅγιο, ἀμέσως τόν συκοφάντησε. Ἐξαπέλυσε καί πάλι τίς ἴδιες σχεδόν κατηγορίες, λέγοντας ὅτι ὁ Ἅγιος ἐξευτελίζει τή μουσουλμανική πίστη, ἀφοῦ ἦταν μουσουλμᾶνος καί μεταστράφηκε στή χριστιανική πίστη, νυμφεύθηκε Χριστιανή καί βάπτισε τό παιδί του.

Ἡ ὀθωμανική δικαιοσύνη αὐτή τή φορά, ὅπως βέβαια γινόταν συχνά, δέν δικαίωσε τόν Ἅγιο. Παρ’ ὅ,τι ἐκεῖνος ἀρνοῦνταν τίς κατηγορίες, ἔχοντας ὡς ἀδιάψευστους μάρτυρες τόν Μητροπολίτη Ἰωαννίνων Ἰωακείμ, τόν κλῆρο τῆς πόλης καί τόν λαό, ἡ ἀπόφαση ἦταν τελεσίδικη: Ἐάν ὁ Ἅγιος δέν δεχόταν νά «ἐπιστρέψει» στή μουσουλμανική πίστη, θά θανατωνόταν.

Στίς 13 Ἰανουαρίου 1838 οἱ Ὀθωμανοί προσπάθησαν μέ πολλούς τρόπους νά τόν κάνουν νά ἀλλαξοπιστήσει. Ἐκεῖνος ὅμως σθεναρά τούς ἀπαντοῦσε: «Εἶμαι Χριστιανός καί θά χύσω ἀκόμη καί τό αἷμα μου γι’ αὐτό!». Μήν ἀντέχοντας οἱ Ὀθωμανοί νά ἀκοῦνε τά ἀληθινά λόγια τῆς ὁμολογίας τοῦ Ἁγίου, τόν ὑπέβαλαν σέ φρικτά βασανιστήρια. Τόν μαστίγωσαν χωρίς οἶκτο, τοῦ ἔκαψαν τό σῶμα μέ βραστό λάδι καί κερί. Ἐπίσης, τοῦ τρύπησαν τά νύχια μέ αἰχμηρά σουβλιά καί τοῦ τοποθέτησαν μιά βαριά πέτρα στό στῆθος γιά νά τοῦ δυσκολέψουν τήν ἀναπνοή. Μπροστά στήν καρτερία τοῦ Ἁγίου, οἱ διῶκτες του ἔλαβαν τήν ἀπόφαση τοῦ ἀπαγχονισμοῦ.

Στίς 17 Ἰανουαρίου 1838, ἀνήμερα τοῦ ὁσίου Ἀντωνίου, μόλις σέ ἡλικία 30 ἐτῶν, ὁ Ἅγιος ἀπαγχονίζεται, παραδίδοντας τήν ἁγιασμένη ψυχή του στόν Ἰησοῦ Χριστό, πού ἀγάπησε καί ὁμολόγησε. Τά θαυμαστά γεγονότα πού ἀκολούθησαν ἀνάγκασαν τούς Ὀθωμανούς νά πουλήσουν τό σκήνωμά του στόν Μητροπολίτη. Ἐκεῖνος τό ἐνταφίασε στήν πόλη τῶν Ἰωαννίνων, γιά νά εὐλογεῖ παντοτινά τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου του.

Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐν Ἰωαννίνοις μαρτυρήσας, ὁ ἀλλιώτικος αὐτός Ἅγιος, ἄς μᾶς εὐλογεῖ. Καί ἄς πρεσβεύει στόν Κύριο νά εἴμαστε κι ἐμεῖς σταθεροί στήν πίστη μας καί μέ τό βίωμά μας ἀληθινοί ὁμολογητές.

π.Β.Σ.

Ακολούθησέ μας....

Κοινοποίησέ το....