του π. Χριστοφόρου Κρικέλη,
Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου,
Πρωτοσύγκελλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας
Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου, ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας, ἑνωμένη μέ ἕνα μυαλό, μία καρδιά καί μία ψυχή, ἑορτάζει μέ χαρά τά τρία χρόνια ἀπό τήν ἐνθρόνιση τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Μακαρίου, ὡς Προκαθήμενου καί Πρώτιστου ποιμένα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Μέ αἰσθήματα εἰλικρινοῦς χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης, δραττόμαστε τής εὐκαιρίας νά ἐκφράσουμε στόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Μακάριο τίς πιό θερμές καί ἐγκάρδιες εὐχές μας καί νά τιμήσουμε αὐτήν τήν εὐοίωνη ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἀνέλαβε τά ἡνία τῆς Ἐκκλησίας πρίν ἀπό τρία χρόνια, ὡς ἀκτινοβόλο δῶρο καί φάρος τοῦ Φωτός τοῦ Χριστοῦ, ἐδῶ στούς Ἀντίποδες. Χωρίς νά πτοεῖται ἀπό τίς πολλαπλές καί πρωτοφανεῖς προκλήσεις, συνέχισε νά ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία μέ πίστη, ἀπαράμιλλη ἀφοσίωση καί ἐξαιρετική ἐγρήγορση στό γαλήνιο καί προστατευμένο λιμάνι τῆς ἀνοιχτῆς ἀγκαλιᾶς καί στοργικῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου μας.
Πράγματι, ὅλα ὅσα ἀνέλαβε νά ἐπιτύχει ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος, ἀπό τήν πρώτη κιόλας στιγμή τῆς ἀφίξεώς του, μποροῦν νά χαρακτηριστοῦν ἀπό μιά δίκαιη ἐπιθυμία νά δεῖ τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ ἑνωμένο πιό στενά μέ τόν Χριστό—την ἀληθινή πηγή χαρᾶς καί βαθιᾶς γαλήνης— και ἑνωμένο μεταξύ του, πρᾶγμα πού σήμαινε τήν ἐπούλωση παλαιῶν ερίδων πού σημάδεψαν τήν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας· καί ἐπίσης, πιό σημαντικά, ἑνωμένο σέ στενότερη κοινωνία μέ τή μαρτυρική ἀλλά πάντα ἔνδοξη Μητέρα Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Σέ τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ἐργάστηκε ἀκούραστα, ὡς γνήσιος Πατέρας, γιά νά ἐνισχύσει καί νά πραγματοποιήσει αὐτό τό ὅραμα τῆς κοινωνίας μέ κάτι λιγότερο ἀπό ἑξῆντα χειροτονίες, τοποθετῶντας πρόσφατα διορισμένους διακόνους τά πνευματικά του παιδιά – ὅλα ἐμπνευσμένα ἀπό τή διακονία ἀγάπης καί τήν ἐπιθυμία γιά ἑνότητα – σέ θέσεις πού χρειάζονται τόσο πολύ γιά νά κάνουν τό οὐράνιο δῶρο τῆς κοινωνίας καί τό ἀκτινοβόλο φῶς τοῦ Χριστοῦ μιά ἀκόμη ἰσχυρότερη πραγματικότητα.
Τί συνιστᾶ μεγαλύτερη χαρά γιά ἕναν Πνευματικό Πατέρα ἀπό τό νά βλέπει τά πνευματικά του παιδιά νά ρίχνουν φῶς σέ ἕναν κόσμο συχνά συννεφιασμένο καί πού ἔχει ἀνάγκη τήν παρηγοριά καί τήν συμβουλή Του; Τί μεγαλύτερο προνόμιο ἀπό τό νά εἶσαι μέλος τῆς Ἐκκλησίας πού δίνει νέα πνοή στήν ὑπηρεσία τῆς «διακονίας τῆς συμφιλίωσης» τοῦ Χριστοῦ (Β’Κορ 5:18); Ὅπως ὁ Ἀβραάμ στήν Παλαιά Διαθήκη, οἱ πιστοί μποροῦν νά κοιτάξουν τριγύρω καί νά «μετρήσουν τά ἀστέρια» – αὐτούς τούς πνευματικούς ἀπόγονους ἀπό τήν πνευματική καταγωγή τοῦ Σεβασμιώτατου – καθησυχασμένοι ἀπό τό ἄσβεστο φῶς πού ὁδηγεῖ στή δίκαιη βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Γέν. 15:5). Χωρίς νά δώσουμε τίποτα για ἀντάλλαγμα στόν Σεβασμιώτατο, γιά τό δῶρο τῆς ἀληθινῆς πνευματικῆς πατρότητας, θυμόμαστε τά λόγια τοῦ προφήτη Δανιήλ πού ἔγραψε: «Αὐτοί πού ὁδηγοῦν πολλούς στή δικαιοσύνη, ὅπως τά ἀστέρια [θά λάμπουν] γιά πάντα» (Δάν 12:2).
Σταματᾶμε γιά νά εὐχαριστήσουμε καί νά δοξάσουμε, πρῶτα καί κύρια, τόν ἐλεήμονα Θεό μας γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀπεριόριστων δώρων Του στήν Ἐκκλησία Τοῦ ἐδῶ στήν Αὐστραλία, ἀλλά, τό πιό σημαντικό, γιά τό κατεξοχήν δῶρο Του νά μᾶς στείλει ἕναν γνήσιο Πατέρα καί Ποιμένα ἕν Χριστώ, ὁ ὁποῖος, ὡς φάρος πού ἐκπέμπει τό ἀληθινό φῶς τοῦ Κυρίου μας, ἔχει ἐργαστεῖ ἀκούραστα σέ ὅλη τήν Αὐστραλία, γιά νά κάνει τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μας, πραγματικότητα. Ἐκφράζουμε ἐπίσης τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαῖο καί στήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τη μέριμνά τους για τήν τοπική μας Ἐκκλησία καί τήν θεόπνευστη ἐκλογή τους. Προσευχόμαστε ὁ ἀγαπητός Θεός μας νά χαρίζει στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί Ποιμένα μᾶς πολλά εὐλογημένα χρόνια στή δύσκολη ἀλλά ἱερή ἀποστολή του στήν ὑπηρεσία τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά συνεχίσει νά καθοδηγεῖ τήν Ἐκκλησία, νά δυναμώνει τήν πίστη, νά διδάσκει σωστά τόν Λόγο τῆς Ἀληθείας καί νά παραχώρησή την εἰρήνη, τή χαρά καί τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας ἐδῶ στούς Ἀντίποδες.
