Παρόλο πού ἡ ἐπικοινωνία εἶναι τό χαρακτηριστικό τοῦ ἀνθρώπου καί τόν κάνει νά ξεχωρίζει ἀπό τά ζῶα, στήν ἐποχή μας εἶναι ἕνα κομμάτι τῆς ζωῆς μας πού δυσκολεύει τήν καθημερινότητά μας. Καί τό πρόβλημα δέν ἐντοπίζεται στή διαδικασία τῆς ἐπικοινωνίας, ἀλλά στόν τρόπο πού πραγματοποιεῖται∙ δηλαδή σέ μᾶς.
«Ἡ ἐπικοινωνία εἶναι ἕνας τρόπος νά ἐκφράζουμε τόν ἑαυτό μας, τίς ἀνάγκες, τίς σκέψεις καί τά συναισθήματά μας, ἀλλά καί νά μεταδίδουμε πληροφορίες ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Εἶναι μιά διαδικασία, μέ τήν ὁποία καταλαβαίνουμε τούς ἄλλους καί ἐπιδιώκουμε νά γίνουμε κι ἐμεῖς κατανοητοί. Εἶναι ὁ τρόπος πού δημιουργοῦμε καί μοιραζόμαστε πληροφορίες, τόσο λεκτικά ὅσο καί μή λεκτικά», λέει τό λεξικό. Δηλαδή, στήν ἐπικοινωνία μας μέ τούς ἄλλους, χρησιμοποιοῦμε τόν προφορικό λόγο, ἀλλά καί τίς κινήσεις μας, τό βλέμμα, τήν ἁφή, τόν γραπτό λόγο.
Σκεφτεῖτε, ἀγαπητοί μου γονεῖς, τούς συζύγους… Συζητᾶνε μεταξύ τους, κυριαρχεῖ ἔνταση κάποια στιγμή καί ρωτάει ὁ ἕνας: «Μέ καταλαβαίνεις, ἐπικοινωνεῖς μαζί μου;». Κι αὐτό τό ἐρώτημα τό ἀκοῦμε ἀπό μικρούς καί μεγάλους. Ποῦ εἶναι τό πρόβλημα τελικά; Σ’ αὐτόν πού μιλάει ἤ σ’ αὐτόν πού ἀκούει;
Φυσικά, δέν θά στήσουμε δικαστήριο, ἀλλά σκοπός μας εἶναι νά καταθέσουμε κάποιες σκέψεις. Ζοῦμε στόν 21ο αἰώνα καί καμαρώνουμε ὅλοι γιά τήν ἐξέλιξη, πού σημειώνεται σέ ὅλους τούς τομεῖς. Καί ἡ ἐξέλιξη στήν ἐπικοινωνία εἶναι πάρα πολύ μεγάλη, τόσο πού δυσκολευόμαστε νά τήν παρακολουθήσουμε.
Ὅμως, ὅσο κι ἄν ἔχουμε ἔξυπνα κινητά, ὅσο κι ἄν ἡ τεχνητή νοημοσύνη ‒μέ τήν ὅποια μορφή της‒ μπαίνει στή ζωή μας δυναμικά, τόσο ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ μας, ὡς συνάνθρωποι, ὡς ζευγάρι, ὡς οἰκογένεια, δυσχεραίνεται. Πληκτρολογοῦμε ἤ ὑπαγορεύουμε ἕνα κείμενο στό κινητό, τό στέλνουμε καί νομίζουμε ὅτι κάναμε τό καθῆκον μας, ὅτι προλάβαμε τόν χρόνο, ὅτι εἴπαμε τήν καλημέρα ἤ τήν καληνύχτα μας. Δέν ἀντιλέγω, εἶναι κι αὐτά τρόπος ἐπικοινωνίας, ἀλλά δέν εἶναι ἡ ἐπικοινωνία.
Εἶναι πολύ μεγάλο καί εὐρύ τό θέμα αὐτό, ἀλλά καί πολύ οὐσιαστικό μέσα στήν οἰκογένεια. Παιδιά, πού σήμερα ἔχουν ἀποστατήσει, ρωτᾶνε: «Ποῦ ἤσουν, πατέρα ἤ μητέρα, ὅταν ἐγώ σέ χρειαζόμουν;». Καί ἐννοοῦν ὅτι, πέρα ἀπό τίς βιολογικές ἀνάγκες τους, μεγαλύτερες εἶναι αὐτές τῆς ἐπικοινωνίας μας μαζί τους.
Δέν ἀποφέρουν καρπό οἱ «σκέτες» συμβουλές, πού τούς δίνουμε, γιατί δέν συνοδεύονται ἀπό ἐνδιαφέρον, ἀπό τή ζωτική παρουσία μας καί κατανόηση στά θέματά τους, μά κυρίως ἀπό τήν προσευχή μας. Δύσκολη ἡ ἐποχή μας, δύσκολα καί τά προβλήματα.
Χωρίς τήν ἄνωθεν βοήθεια πῶς θά προχωρήσουμε; Πῶς θά βροῦμε τόν τρόπο νά ἐπικοινωνήσουν οἱ ψυχές μεταξύ τους, γιά νά νιώσει τή σιγουριά καί τήν ἀσφάλεια τό ζευγάρι καί κυρίως τά παιδιά; Πῶς θά συγκρατήσουμε τά παιδιά μας ἀπό τόν κατήφορο, πού τρέχει ἡ κοινωνία, μέ ὅλα τά ἀρνητικά καί ἄσχημα παρεπόμενα;
Μέσα στόν ξέφρενο ρυθμό τῆς κάθε ἡμέρας ἄς κάνουμε μιά ἀκόμη προσπάθεια. Πρῶτα νά βελτιώσουμε τήν ἐπικοινωνία μας μέ τόν Οὐρανό καί στή συνέχεια μέ τούς ἀνθρώπους δίπλα μας. Μακάρι!
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
