Κάποτε ένα παιδί έφερε ένα κομμάτι γαλάζιο χαρτόνι και είπε γεμάτο χαρά: “κοίτα, έπιασα ένα κομμάτι ουρανό”. Ένα άλλο έφερε λίγο μπαμπάκι και το κρατούσε απαλά- απαλά: “ορίστε, λίγο σύννεφο”. Ένας μικρός σε μια παραλία ήταν πανευτυχής διότι βρήκε την πιο μεγάλη επιφάνεια ζωγραφικής και είπε με ύφος αυστηρό: “δε θα φύγουμε απ’ εδώ αν δεν το ζωγραφίσω όλο”.
Σε τούτη τη ζωή ξεκινάμε ποιητές και καλλιτέχνες, στην πορεία κάπου το “χάνουμε”. Ίσως γι αυτό ο Χριστός μας θέλει και πάλι παιδιά.
