ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πού τά μεγάλα ἀστικά κέντρα ἔχουν γεμίσει, καθώς μόνο ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά ἐξασφαλίσουν δουλειά καί κατά συνέπεια ὅλα τά ἀπαραίτητα γιά τή διαβίωσή τους. Αὐτό βέβαια ἐπιδρᾶ πολλαπλᾶ στήν ποιότητα τῆς ζωῆς καί ἐλλοχεύει κινδύνους. Σέ μιά πολύβουη μεγαλούπολη οἱ μετακινήσεις καθίστανται δύσκολες, κυρίως στίς ὧρες αἰχμῆς. Τό παρκάρισμα τοῦ αὐτοκινήτου, ἄν δέν ὑπάρχει ἰδιωτικό πάρκινγκ, γίνεται ἐφιάλτης. Οἱ καθημερινές ἐξορμήσεις εἶναι ἀνύπαρκτες, λόγω ἐλλείψεως χώρων σέ κοντινές ἀποστάσεις, ἀλλά καί λόγω ἐλλείψεως χρόνου. Οἱ μετακινήσεις τῶν παιδιῶν γίνονται πάντα μέ τήν ἐπίβλεψη κάποιου ἐνήλικα καί τό παιχνίδι περιορίζεται κυρίως σέ κλειστούς χώρους, μέσα στό διαμέρισμα ἤ σέ παιδότοπους.
Ὁ τρόπος αὐτός τῆς ζωῆς ἀποτελεῖ τήν καθημερινότητα τῆς πλειονότητας τῶν ἀνθρώπων, πού ἔμαθαν νά ἐπιβιώνουν σέ αὐτές τίς συνθῆκες. Τό ὅραμα καί τό ὄνειρο τῆς ἀποκέντρωσης ἔχει σχεδόν ἐγκαταλειφθεῖ. Ἡ Γεωργία καί ἡ Κτηνοτροφία φθίνουν, συμπαρασύροντας τήν αὔξηση τῆς ἀνεργίας στήν ἑλληνική ὕπαιθρο.
Μιά ἐξαίρεση, πού ἐξέπληξε ὅλους ὅσους τήν ἄκουσαν, συνέβη στή Φουρνᾶ τῆς Εὐρυτανίας. Μέ πρωτοβουλία τῆς δασκάλας τοῦ χωριοῦ Παναγιώτας Διαμάντη, καί τοῦ ἱερέα π. Κωνσταντίνου, δημοσιεύθηκε ἀγγελία, ζητώντας οἰκογένειες μέ μικρά παιδιά νά ἔρθουν γιά νά μετοικίσουν στό χωριό τους, προκειμένου νά μήν κλείσει τό Σχολεῖο. Γιά τίς νέες οἰκογένειες προσφέρονταν δωρεάν σπίτι καί ἐργασία στούς γονεῖς. Μιά ὀκταμελής οἰκογένεια ἔγινε ἡ πρώτη πού μετοίκισε στά Φουρνᾶ, ἀκολούθησε μία δεύτερη καί σέ ἀναμονή βρίσκονται ἄλλες τρεῖς οἰκογένειες.
Αὐτό πού φαντάζει ἀκατόρθωτο, τελικά εἶναι ἐφικτό καί μάλιστα μέ τήν πρωτοβουλία δύο ἁπλῶν ἀνθρώπων, πού ἀγαποῦν τόν τόπο τους. Μακάρι ἡ Πολιτεία νά ἐνστερνιστεῖ τέτοιες πρωτοβουλίες ἀποκέντρωσης, στηρίζοντας τίς οἰκογένειες, πού θέλουν νά φύγουν ἀπό τίς πόλεις καί νά ἐγκατασταθοῦν στά χωριά!
