ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Ἡ γυναικεία φύση εἶναι κατ’ ἐξοχήν φιλάνθρωπη. Λόγω τοῦ ἔντονου συναισθήματος καί τῆς εὐσυγκινησίας πού χαρακτηρίζει τή γυναίκα, κάθε ἀνάγκη τοῦ συνανθρώπου, εἴτε ψυχική εἴτε σωματική, δονεῖ ἀμέσως τήν εὐαισθησία της. Ἔτσι, εἶναι ἀνά πᾶσα στιγμή ἕτοιμη νά προσφέρει ποικιλοτρόπως βοήθεια καί συμπαράσταση. Αὐτά τά χαρακτηριστικά εἶναι ἔμφυτα ἀπό τόν Θεό. Γιά τήν ἐνεργοποίησή τους ὅμως χρειάζεται καί ἡ προσωπική θέληση καί ἡ καλή προαίρεση τῆς κάθε γυναίκας. Ἡ ἐξάσκηση τῆς φιλανθρωπίας εἶναι ἀνάγκη νά διέπεται ἀπό ἠθικές ἀξίες, ἀρετές, πίστη στόν Θεό καί κυρίως ἀγάπη ἀνιδιοτελή.
Ἡ προσφορά της μπορεῖ νά εἶναι μεμονωμένη, ἀλλά μπορεῖ νά ἐξασκηθεῖ καί συλλογικά, μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες, ὥστε νά ὑπηρετήσουν τή φιλανθρωπία ἐν συνόλῳ. Στίς ὀργανωμένες ἐνορίες, ὑπάρχει ἡ δυνατότητα συμμετοχῆς περισσοτέρων γυναικῶν σέ διάφορες ἐκκλησιαστικές δομές, τίς ὁποῖες θά ἀναφέρουμε παρακάτω. Ἔτσι, αὐτή ἡ ἔμφυτη κλίση πρός τή φιλανθρωπία μεταμορφώνεται σέ ποικίλη προσφορά μέ πολλές δυνατότητες, ἀφοῦ ὑπάρχει συντονισμός, συνεργασία καί συνεισφορά πολλῶν προσώπων μέ τά ἴδια ἰδανικά καί εὐαισθησίες.
Τό παράδειγμα τῶν ἁγίων γυναικῶν εἶναι αὐτό κυρίως πού ἐμπνέει τή σύγχρονη χριστιανή γυναίκα νά προσφέρει ἀνιδιοτελῶς τίς ὑπηρεσίες της σέ ἔργα ἀγάπης καί φιλανθρωπίας. Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι γεμᾶτοι ἀπό τέτοια παραδείγματα.
Ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια μποροῦμε νά μνημονεύσουμε ἀρχικά τίς Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ὑπηρετοῦσαν τόν Κύριο καί τό κήρυγμά Του καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπί γῆς δράσης Του, «διηκόνουν αὐτῷ ἀπό τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς» (Λουκ. η΄ 3).
Ἀλλά καί μετά τή Σταύρωσή Του, μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους, πρόσφεραν τίς νεκρικές τιμές στό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ἐπίσης, ἀξιομνημόνευτη εἶναι ἡ ἁγία Ταβιθά ἡ Ἐλεήμων, τήν ὁποία χαρακτήριζε ἰδιαίτερα ἡ φιλανθρωπική δράση. Εἶχε συστήσει ἕνα ἄτυπο ἵδρυμα, ὅπου φτωχές χῆρες γυναῖκες μάθαιναν τήν ὑφαντική τέχνη καί ἀποκτοῦσαν ἕνα εἰσόδημα γιά νά ζήσουν. Ἀκόμη, ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν ἐπίλογο τῆς πρός Ρωμαίους ἐπιστολῆς του γράφει χαρακτηριστικά: «Ἀσπάσασθε Μαριάμ, ἥτις πολλά ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς… ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καί Τρυφῶσαν τάς κοπιώσας ἐν Κυρίῳ. Ἀσπάσασθε Περσίδα τήν ἀγαπητήν, ἥτις πολλά ἐκοπίασεν ἐν Κυρίῳ» (Ρωμ. ιστ΄ 6,12). Ἀπό ἐκεῖνα τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια μέχρι καί σήμερα, ὑπάρχουν ἄπειρα παραδείγματα ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς ἁγίων γυναικῶν σέ ἔργα ἀγάπης, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν καί τόν ὁδοδείκτη γιά τήν πορεία τῆς σύγχρονης γυναίκας.
Ἔχοντας αὐτά τά πρότυπα οἱ χριστιανές γυναῖκες, προσπαθοῦν νά ὀργανωθοῦν κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς Ἐκκλησίας καί κυρίως τῶν ἐνοριῶν, ὥστε νά ἀναπτύξουν φιλανθρωπικές δράσεις. Οἱ ἱερεῖς τῆς ἐνορίας εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι θά δημιουργήσουν, θά καθοδηγήσουν, θά προΐστανται καί θά ὀργανώσουν τό νόμιμο καί κανονικό πλαίσιο λειτουργίας τῶν δράσεων αὐτῶν. Ἔτσι θά ὑλοποιηθεῖ ἕνα πολύ σημαντικό φιλανθρωπικό ἔργο ἐντός τῆς ἐνορίας μέ τή συνεργασία ἱερέων καί γυναικῶν. Ἡ νόμιμη λειτουργία αὐτῶν τῶν δράσεων γίνεται μέ ἐγκεκριμένα ἀπό τήν τοπική Μητρόπολη φιλόπτωχα ταμεῖα, ἐρανικές ἐπιτροπές, συλλόγους, κοινωνικά παντοπωλεῖα καί ἄλλες νομικές ὀντότητες.
Οἱ φιλανθρωπικές δράσεις περιλαμβάνουν πάρα πολλούς τομεῖς. Αὐτό πού ἔρχεται πρῶτο στό μυαλό μας, ὅταν ἀκοῦμε γιά φιλανθρωπία, εἶναι ἡ οἰκονομική ἀρωγή μέ χρήματα, καύσιμα ἤ τρόφιμα σέ ἄπορες οἰκογένειες, μαθητές, φοιτητές, χῆρες, ὀρφανά καί ἀσθενεῖς. Ἐπίσης, ἡ ὀργάνωση δομῶν φιλοξενίας γιά ἄπορους ἀστέγους. Ἐπιπλέον, ἡ συλλογή τροφίμων ἤ χρημάτων ὡς ἀνθρωπιστική βοήθεια σέ χτυπημένους ἀπό κάποια φυσική καταστροφή, πόλεμο, πεῖνα κ.λπ.
Σέ πολλές ἐνορίες δημιουργοῦνται παράλληλα δράσεις μέ ἔμφαση σέ ἰατρικά θέματα, ὅπως δωρεάν ἐξετάσεις, τράπεζες αἵματος, κοινωνικά ἰατρεῖα καί φαρμακεῖα. Ἀξιόλογες φιλανθρωπικές δράσεις ἀποτελοῦν καί τά κοινωνικά φροντιστήρια γιά μαθήματα σχολείου, ἀλλά καί ἡ ἐκμάθηση τεχνῶν, μουσικῆς, ἁγιογραφίας κ.λπ. Σέ ὅλες αὐτές τίς δράσεις πρωτοστατοῦν οἱ γυναῖκες, ἀφιερώνοντας κόπο, χρόνο καί βέβαια πολλή ἀγάπη.
Οἱ πόροι, γιά νά γίνουν ὅλα αὐτά τά φιλανθρωπικά ἔργα, προέρχονται εἴτε ἀπό ἐράνους, πού θά ὀργανώσει τό φιλόπτωχο ταμεῖο τῶν γυναικῶν, εἴτε ἀπό δωρεές, εἴτε ἀπό ἄλλες δράσεις συλλογῆς χρημάτων. Πολλές φορές οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες, ἐκτός ἀπό τόν κόπο τους, συμβάλλουν καί οἰκονομικά στό κοινό ταμεῖο. Χαρακτηριστικά μποροῦμε νά ἀναφέρουμε, ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια, τά ὀνόματα τῆς Πρίσκιλλας καί τῆς Καικιλίας, οἱ ὁποῖες πρόσφεραν τά ἀρχοντόσπιτά τους στή Ρώμη γιά νά γίνουν οἱ πρῶτες ἐκκλησίες.
Φιλανθρωπία ὅμως δέν εἶναι μόνο ἡ ἀνακούφιση τῶν ὑλικῶν καί σωματικῶν ἀναγκῶν. Εἶναι κυρίως ἡ καθοδήγηση πρός τόν Χριστό, ἡ πνευματική καί ψυχολογική στήριξη τῶν ἀδελφῶν, οἱ ἐπισκέψεις σέ ἀσθενεῖς, ἡλικιωμένους, φιλακισμένους, ἀλλά καί ἡ συμβολή σέ δραστηριότητες πού προωθοῦν ἠθικές ἀξίες.
Οἱ γυναῖκες ἔχουν ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο νά μιλοῦν μέ ἀγάπη, νά στηρίζουν μέ συμπόνοια, νά νουθετοῦν μέ τρόπο βιωματικό, νά προσφέρουν στοργή καί τρυφερότητα. Χαρίσματα τά ὁποῖα τίς κάνουν ἰδιαίτερα εὐεργετικές.
Καί τέλος, μόνο ἡ παρουσία καί τό χαμόγελό τους, σέ κάποια δεδομένη στιγμή, ἀνοίγει νέους ἐλπιδοφόρους ὁρίζοντες σέ κάθε πληγωμένο, ἀναγκεμένο καί πεσμένο ἄνθρωπο!
