ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μεγάλη εὐλογία γιά τή σημερινή, ταλαιπωρημένη, κουρασμένη καί πιεσμένη κοινωνία μας ἡ ἁγιοκατάταξη νέων Ἁγίων, σύγχρονων Γερόντων στίς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μεγάλη παρηγοριά καί ἐλπίδα μέσα στή σάπια καί διεφθαρμένη ἐποχή μας, ἡ ὕπαρξη ἁγίων μορφῶν, πού ἀντιστάθηκαν στή διαβρωτική λαίλαπα καί κατάφεραν μέ τήν ἁγνή καί καθαρή ζωή τους νά λάμψουν στό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἀποτελέσουν φωτεινά παραδείγματα γιά ὅλους ἐμᾶς, πού νιώθουμε ἀκατόρθωτη τήν ἁγιότητα.
Μεγάλη χαρά πλήρωσε τίς καρδιές μας ἡ ἀπόφαση τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, στίς 10 Ιανουαρίου τοῦ 2023, νά ἀναγνωρισθεῖ ὡς Ἅγιος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὁ ἁγιορείτης μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ὁ ὁποῖος ἔγινε εὐρύτατα γνωστός ὡς ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ἅγιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης γεννήθηκε στίς 5 Σεπτεμβρίου 1905 στή Δρόβιανη τῆς ἐπαρχίας Δέλβινου Βορείου Ἠπείρου. Ἔμαθε τά πρῶτα του γράμματα στό Δημοτικό Σχολεῖο τῆς γενέτειράς του. Μέ τό τέλος τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ἐγκατέλειψε τό χωριό του, ὅπου ζοῦσε ἡ μητέρα του καί ὁ μικρότερος ἀδελφός του, καί πῆγε στόν Πειραιά, ὅπου ἤδη εἶχε ἐγκατασταθεῖ ὁ πατέρας του γιά νά ἐργαστεῖ. Στή συνέχεια μετακόμισε στήν Ἀθήνα, ὅπου φοίτησε στό Γυμνάσιο. Συνέχισε τίς σπουδές του σέ ἀνώτερη σχολή, ἐνῶ δέν παρέλειπε τόν τακτικό ἐκκλησιασμό. Πήγαινε συνήθως στόν ἅγιο Γεώργιο Ριζαρείου, στή Βασιλίσσης Ὄλγας, καί σύμφωνα μέ τά λεγόμενά του: « Ἐκεῖ κατ’ ἐπανάληψη λειτούργησε καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, τόν ὁποῖο εἶδα». Στό Ἅγιον Ὄρος ἔφτασε στίς 15 Αυγούστου 1923 καί μετέβη στήν Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου στή Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης. Ἐκεῖ ὅμως πού ἀναδείχθηκε κι ἔγινε παντοῦ γνωστός εἶναι ἡ ὑμνογραφία. Ὁ ἴδιος λέει γιά τό χάρισμά του: «Ὅ,τι κάνω, τό ὀφείλω εἰς τήν προσευχήν. Πρό τῆς ἐργασίας θά κάνω μίαν προσευχήν ἔνθερμον, αὐτοσχέδιον μέν, ἀλλά θερμοτάτην, ἡ ὁποῖα ἐνεργεῖ καί ἐπενεργεῖ καί φέρνει ὅ,τι ἀποτέλεσμα ὡραῖον φέρνει».
Τό πλούσιο συγγραφικό του ἔργο ὑπολογίζεται σέ περισσότερες ἀπό 2000 ἱερές Ἀκολουθίες. Ὅπως διηγοῦνται οἱ ὑποτακτικοί του, εἶχε παρακαλέσει τήν Παναγία νά ἔχει τά λογικά του ἕως τέλους καί νά μήν κουράσει κανένα. Πράγματι, εἶχε διαύγεια μέχρι τήν τελευταία ἀναπνοή του. Εἶπε τρεῖς φορές : «Ἅγιε Νεκτάριε, βοήθει μοι» καί ἐξέπνευσε στις 7 Δεκεμβρίου 1991. Ταπεινά ζητοῦμε ὅλοι ἐμεῖς τίς θερμές πρεσβεῖες του. Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
