ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Ἡ θέση τῆς γυναίκας στήν κοινωνία ἱστορικά μπορεῖ νά χωρισθεῖ ἀκριβῶς ἔτσι, ὅπως εἶναι χωρισμένη ὁλόκληρη ἡ ἱστορία, δηλαδή σέ πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν. Πρό Χριστοῦ κανείς δέν τήν τοποθετοῦσε στή θέση πού τῆς ἀνῆκε, δηλαδή ἰσότιμη μέ τόν ἄνδρα. Ἀκόμα καί οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες δέν τολμοῦσαν νά διεκδικήσουν κάτι τέτοιο. Ὡς κορίτσι ἦταν στήν ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ πατέρα της καί ὡς σύζυγος στήν ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ ἀνδρός της. Καί ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ρέπει πρός τό κακό, αὐτό ὅλο εἶχε ὡς συνέπεια τήν ποικιλόμορφη κακομεταχείρισή της ἀπό τόν ἄνδρα. «Πολλές γυναῖκες», γράφει ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, «ἔφεραν σημάδια ἀπό κτυπήματα (ἀπό τούς συζύγους τους) μέχρι τοῦ σημείου, ὥστε μερικές φορές νά παραμορφώνεται τό πρόσωπό τους» (Ἐξομολογήσεις, βιβλ. Θ’).
Μέ τόν ἐρχομό ὅμως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἡ θέση τῆς γυναίκας ξεκαθαρίζεται. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει: «…Οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄ 28). Ὁ Χριστός τήν ἀναβιβάζει στήν ἴδια ἀξία μέ τόν ἄνδρα. Καί τό πιό σημαντικό, τήν καθιστᾶ ἰσάξιο μέλος τοῦ σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας. Ἐάν τό Εὐαγγέλιο ἐφαρμοζόταν πλήρως ἀπό τούς ἀνθρώπους, θά εἶχε λυθεῖ ἅπαξ διαπαντός αὐτό τό θέμα. Ὅμως, δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι δέν ἐφαρμόζουν στή ζωή τους τό Εὐαγγέλιο, συνεπῶς οὔτε καί τή συγκεκριμένη ἐπισήμανση τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
Ἡ ἀξία τῆς γυναίκας ἀναδεικνύεται στό Εὐαγγέλιο ὡς ἐξαιρετικά σημαντική, μέσα ἀπό πολλά περιστατικά καί διδασκαλίες. Ἀκολουθοῦν μερικά βασικά σημεῖα, πού φανερώνουν αὐτή τήν ἀξία.
ΙΣΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μέσα ἀπό τή ζωή καί τό ἔργο Του, προσέφερε μιά νέα θεώρηση γιά τή θέση τῆς γυναίκας στήν κοινωνία καί τή σχέση της μέ τόν Θεό. Τό πιό σημαντικό εἶναι τό χωρίο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, στό ὁποῖο ἀναφερθήκαμε πιό πάνω, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξάρτητα ἀπό φῦλο, εἶναι ἴσοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἄνδρες καί γυναῖκες ἔχουν τήν ἴδια ἀξία καί πρόσβαση στή σωτηρία.
ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πολλές φορές συναντοῦμε στό Εὐαγγέλιο τή συμμετοχή τῶν γυναικῶν στήν ἐπί γῆς πορεία τοῦ Κυρίου. Μποροῦμε χαρακτηριστικά νά ἀναφέρουμε πρῶτα ἀπ’ ὅλα τήν Παναγία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πιό μεγάλη Ἁγία, ὄχι μόνο ἀνάμεσα στίς γυναῖκες ἀλλά σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἡ Παναγία εἶναι τό πιό ἀγαπητό πρόσωπο γιά ὅλους τούς Χριστιανούς, ἡ πιό δυνατή μεσίτρια πρός Θεόν, ἡ ἀληθινή Μητέρα μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξεως γιά κάθε πιστό. Εἶναι τό ὕψιστο πρότυπο ὑπακοῆς καί ἀφοσιώσεως στόν Θεό.
Στή συνέχεια μποροῦμε νά ἀναφέρουμε μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί ἕνα πλῆθος ἄλλων γυναικῶν, ὅπως οἱ μαθήτριες, πού Τόν ἀκολουθοῦσαν συνεχῶς μαζί μέ τούς δώδεκα Μαθητές-Ἀποστόλους. Λέει χαρακτηριστικά ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Καί γυναῖκές τινες… Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή… καί ᾿Ἰωάννα γυνή Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἠρῴδου, καί Σουσάννα καί ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπό τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς» (Λουκ. η΄ 2-3).
Ἐκτός ἀπό τίς γυναῖκες πού ἀκολουθοῦσαν τόν Χριστό, ἄκουγαν τό κήρυγμά Του καί Τόν ὑπηρετοῦσαν, ὑπῆρχαν καί ἐκεῖνες πού γίνονταν περιστασιακά μέτοχοι τῆς διδασκαλίας Του, ὅπως ἡ Σαμαρείτιδα. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας (Ἰωάν. δ΄) δείχνοντας ὅτι ὁ διάλογος καί ἡ σωτηρία εἶναι γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτου φύλου.
Ἐπιπλέον, ὁ Ἰησοῦς θεραπεύει καί ἀποκαθιστᾶ γυναῖκες, δείχνοντας τήν ἀξία τους καί τήν εὐσπλαχνία Του, ὅπως στίς περιπτώσεις τῆς αἱμορροούσης καί τῆς Χαναναίας.
ΠΡΩΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Εἶναι πολύ σημαντικό, καί ὄχι τυχαῖο, ὅτι οἱ Μυροφόρες γυναῖκες ἦταν οἱ πρῶτες πού εἶδαν τόν ἀναστημένο Ἰησοῦ καί ἔφεραν τό μήνυμα τῆς Ἀνάστασης στούς Μαθητές, «᾿Ἄναστάς δέ πρωΐ πρώτῃ σάββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ…» (Μάρκ. ιστ΄ 9). Αὐτό εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό, δεδομένου ὅτι ἐκείνη τήν ἐποχή ἡ μαρτυρία μιᾶς γυναίκας δέν θεωροῦνταν ἀξιόπιστη. Ὁ Χριστός συνεπῶς, καί μέ τόν τρόπο αὐτό, διακηρύττει τήν ἰσότιμη ἀξιοπιστία τῆς μαρτυρίας τῶν γυναικῶν καί συμπερασματικά τήν ἰσοτιμία ἀνδρῶν-γυναικῶν.
ΡΟΛΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Στήν πρώτη Ἐκκλησία, οἱ γυναῖκες εἶχαν ἐνεργό ρόλο, ὅπως ἡ Χλόη, ἡ Πρίσκιλλα, ἡ Φοίβη καί ἄλλες. Ἡ Φοίβη μάλιστα ἀναφέρεται ὡς διάκονος. «Συνίστημι δέ ὑμῖν Φοίβην τήν ἀδελφήν ἡμῶν, οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, ἵνα αὐτήν προσδέξησθε ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καί παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἄν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι» (Ρωμ. ιστ΄ 1-2). Ἡ ὑπηρεσία τῶν γυναικῶν στήν πρώτη Ἐκκλησία δέν εἶχε μόνο ὑλικό προσανατολισμό ἀλλά καί ὑψηλή πνευματική ἀξία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Ἡ γυναίκα στό Εὐαγγέλιο δέν περιορίζεται σέ στερεότυπους ρόλους, ἀλλά παρουσιάζεται ὡς πνευματικά ἰσότιμη καί ἱκανή νά διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἱστορία τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας πού συγχωρέθηκε (Λουκ. ζ΄ 36-50) δείχνει ὅτι ἡ δύναμη τῆς μετάνοιας καί τῆς ἀγάπης ἀναφέρεται σέ ἄνδρες καί γυναῖκες ἰσότιμα. Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ θέση τῶν γυναικῶν στό Εὐαγγέλιο φέρνουν μιά ἐπαναστατική προοπτική γιά τήν ἐποχή, προσδίδοντας στίς γυναῖκες ὑψηλή ἀξία, πνευματική ἰσότητα καί ἐνεργό συμμετοχή στό ἔργο τοῦ Θεοῦ.
