Τὸ Σάββατον 5ην/18ην Ὀκτωβρίου 2025, κατὰ τὴν ἀναγγελίαν τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου περὶ τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ, Φαρὰν καὶ Ραϊθῶ κ. Συμεών, ὁ Ἐψηφισμένος, δεξαμένος μετ’ εὐγνωμοσύνης τὴν ἀναγγελίαν, ἐξέφρασε τὴν ἀποδοχὴν ταύτης τῆς ἐκλογῆς, λέγων μεταξὺ ἄλλων, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Μακαριώτατον: «Μὲ αἰσθήματα βαθείας συγκινήσεως καὶ συνοχῆς καρδίας προσέρχομαι πρὸ τῆς Μακαριότητός Σας, προκειμένου νὰ λάβω τάς θεοπειθεῖς εὐχάς Σας καὶ τὴν Ἁγίαν εὐλογίαν Σας γιὰ τὰ τελούμενα περὶ ἐμέ. Ἡ Πατριαρχικὴ εὐλογία Σας καὶ οἱ σοφοὶ λόγοι Σας εἶναι ἄκρως ἀπαραίτητοι γιὰ τήν διακονία ποὺ μοῦ ἀναθέτει διὰ τῆς Μακαριότητός Σας καὶ τῶν περὶ Αὐτὴν Ἀρχιερέων ὁ Ἀρχηγὸς καὶ Τελειωτὴς τῆς πίστεώς μας, Ἰησοῦς Χριστός».
Ὅθεν, μετ’ ἰδιαιτέρας λαμπρότητος, κατανύξεως, ἀλλὰ καὶ ἱεροπρεπείας προσηκούσης εἰς τὴν ὑψίστην ἱστορικὴν καὶ πνευματικὴν σημασίαν τοῦ γεγονότος, τὴν Κυριακὴν 6ην/19ην Ὀκτωβρίου 2025, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατὴρ ἡμῶν καὶ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσεν ἐπὶ τοῦ Παναγίου καὶ Ζωοδόχου Τάφου τὴν χειροτονίαν τοῦ Νέου Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ, Φαρὰν καὶ Ραϊθῶ κ. Συμεών, ὑποδεχόμενος αὐτὸν μὲ τοὺς κάτωθι λόγους: «Σήμερον, ἐν τῇ ἁγίᾳ καί σεπτῇ ταύτῃ ὥρᾳ, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀναπέμπει εὐχαριστίαν πρός τόν Κύριον, ὁ ὀποῖος ἠξίωσεν ἡμᾶς ἰδεῖν ἀναδεικνύμενον ἐν μέσῳ ἡμῶν νέον Ἀρχιερέα τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ .… Ἐν τῇ φοβερᾷ ταύτῃ ὥρᾳ, ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐγκαρδίως παραδίδει ὑμᾶς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ, καί διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος καί τῶν συμπαρόντων λειτουργῶν καί συνεπισκόπων τῇ ἐπιφοιτήσει καί δυνάμει καί χάριτι τοῦ Ἀγίου Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, διατρανώνει τό ἀδιάκοπον τῆς ἀποστολικῆς καί ἱερατικῆς χάριτος, ἡ ὁποία ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων ἐξεχύθη εἰς ἅπαντα τόν κόσμον».
Κατὰ τὴν χειροτονίαν του, ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος ἐξέφρασεν τὴν ἐπίγνωσίν του διὰ τὰς κρισίμους περιστάσεις, ὑπὸ τὰς ὁποίας ἀναλαμβάνει τὸ εὐθυνοφόρον ἔργον τῆς ἡγουμενίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, καθὼς καὶ τὴν προσήλωσίν του εἰς τοὺς δεσμοὺς μὲ τὸν Πατριαρχικὸν Θρόνον τῶν Ἱεροσολύμων, μὲ τοὺς ἑξῆς λόγους: «Τῷ συνδέσμῳ πρὸς τούτοις τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ πάντοτε συνδεόμενος μεθ’ Ὑμῶν ὡς Ἀρχιερεὺς τοῦ Θρόνου, ἐν εὐλαβεῖ κανονικῇ εὐταξίᾳ, ὅσια φρονῶν καὶ τὸ προσῆκον πάντοτε σέβας ἀπονέμων τῇ Ὑμετέρᾳ Θειοτάτῃ Μακαριότητι καὶ τῷ Θεοστηρίκτῳ Πατριαρχικῷ τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλὴμ Θρόνῳ, προθυμοῦμαι ἐργάζεσθαι πάντοτε, ἕως τελευταίας μου ἀναπνοῆς, Θεοῦ συναιρομένου, ὅσῃ μοι δύναμις διὰ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου, τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἁρμονίαν καὶ εἰρήνην, τὴν καλὴν μαρτυρίαν τῆς Μοναστικῆς Παραδόσεως τῶν πρὸ ἡμῶν Πατέρων».
Ἐν συνεχείᾳ, εἰς τὴν Αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου παρέστησαν ἀντιπρόσωποι ἐκ τῆς Σεβασμίας Σιναϊτικῆς Ἀδελφότητος, ὡς καὶ Ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων καὶ Ἑτεροδόξων Πατριαρχείων· ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἰππῶνος κ. Στέφανος, ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος, καθὼς καὶ οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται Γλυφάδας κ. Ἀντώνιος καὶ Καστορίας κ. Καλλίνικος, ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀχελώου κ. Νήφων. Ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως παρέστη ὁ Ἐξοχώτατος Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Γεραπετρίτης, ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς Θρησκευμάτων κ. Γεώργιος Καλαντζής καὶ ἡ Ἐντιμοτάτη Ὑφυπουργὸς Πολιτισμοῦ τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Ἐλένη Κασσιανίδου. Παρέστησαν ἔτι ὁ Γενικὸς Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις, ὁ Πρέσβυς τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου, ὁ Ἐκπρόσωπος τοῦ Προξένου τοῦ Ἀσχαμενίου Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας, καθὼς καὶ Ἐκπρόσωποι τοῦ Λατινικοῦ Πατριαρχείου, τῆς Κουστωδίας τῆς Ἁγίας Γῆς, τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ μέλη τοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος ἐν Ἱεροσολύμοις, ὡς ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριος Ἀγγελοσόπουλος.
Κατὰ τὴν προσφώνησίν του, ὁ Μακαριώτατος ἀνέφερεν ὅτι ὁ Ἴδιος παρίσταται καὶ τελεῖ τὴν Ἱερὰν Τελετὴν τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ νέου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἀναδεικνύει δι’ ἄλλην μίαν φορὰν τοὺς δεσμοὺς ἑνότητος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς καὶ τῆς Σιναϊτικῆς Ἀδελφότητος, καὶ τὴν πνευματικὴν πατρότητα καὶ μέριμναν τοῦ προκαθημένου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας διὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν Σινᾶ καὶ τὸν νέον Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους.
Ἀκολούθως, τὸν λόγον ἔλαβεν ὁ Ἐξοχώτατος Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Γεραπετρίτης, ὃς ἐξέφρασε τὴν βαθεῖαν συγκίνησιν καὶ τὸν σεβασμὸν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἐπισημαίνων τὸ πολυδιάστατον πνευματικὸν, ἐθνικὸν καὶ πολιτιστικὸν ἔργον αὐτοῦ, ὡς καὶ τὴν ἰδιαίτερην χαρὰν τῆς συμμετοχῆς εἰς τὰς ἱερὰς ταύτας στιγμάς τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ τοῦ Σινᾶ.
Εἰς τὸ ἐπίσημον ἑορταστικὸν γεῦμα τὸ ὁποῖον ἠκολούθησεν, ἐν πνεύματι εὐφροσύνης καὶ φιλαδελφείας, ὁ Μακαριώτατος, ἀπευθυνόμενος εἰς τὸν νέον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Συμεών, ἐξέφρασεν μὲ τοὺς ἑξῆς μεταξὺ ἄλλων λόγους τὸ πανηγυρικὸν πνεῦμα ταύτης τῆς ἱστορικῆς ἡμέρας: «Σήμερον μαρτυροῦμεν ἐν χαρᾷ τὴν σύμπνοιαν καὶ τὴν ἀδιάρρηκτον ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι κοινωνίαν μεταξὺ τῆς αὐτονόμου Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ καὶ τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος … Διακατεχόμενοι δὲ ὑπὸ αἰσθημάτων ἀνυποκρίτου χαρᾶς καὶ ὑπὸ τὸ κράτος διαπύρων εὐχῶν ὑπὲρ τῆς εἰρηνεύσεως τῆς περιοχῆς ἡμῶν καὶ σύμπαντος τοῦ κόσμου, ἐγείρομεν τὸ ποτήριον καὶ προπίνομεν ὑπὲρ ὑγιείας, εὐημερίας καὶ μακροημερεύσεως τῆς Ὑμετέρας Θεοτιμήτου Ἱερότητος».
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΙΝΑ, ΦΑΡΑΝ ΚΑΙ ΡΑΪΘΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
Τὴν Κυριακὴν, 6ην/19ην Ὀκτωβρίου 2025, περὶ ὥραν 8ην πρωϊνήν, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἐξεκίνησεν ἐκ τῆς Πύλης τοῦ Πατριαρχείου ἡ Πατριαρχικὴ Συνοδεία συνοδεύουσα τόν Προκαθήμενον τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τόν Ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Σινᾶ, Φαράν καί Ραϊθῶ κ. Συμεών πρὸς τὸν Πανίερον Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως, προηγουμένων τῶν Καβάσηδων-ραβδούχων καὶ τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, μετὰ πλήθους μοναχῶν, κληρικῶν, μελῶν τῆς Σιναϊτικῆς καὶ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, καὶ Ἀρχιερέων.
Ἐν ἀτμοσφαίρᾳ βαθυτάτης κατανύξεως καὶ λαμπρότητος, ἡ Πατριαρχικὴ πομπὴ εἰσῆλθεν εἰς τὸν Πανίερον Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως, ἀφ’ οὗ προηγήθη ἡ προσκύνησις τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἐν τῷ Καθολικῷ, ἤρξατο ἡ Ἀκολουθία τῆς Ἐνδύσεως τῶν Ἀρχιερέων καὶ τῶν λοιπῶν Κληρικῶν, τῶν μετεχόντων ἐν πάσῃ ἐπισήμῳ καὶ ἱερᾷ τάξει, κρουομένων καὶ τῶν ταλάντων τοῦ Πανιέρου Ναοῦ.
Ἀκολούθως ἐτελέσθη ἡ Ἀκολουθία τῆς Ὁμολογίας τοῦ Ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ, Φαράν καὶ Ραϊθῶ, καὶ ἔπειτα ἡ Θεία Λειτουργία μετὰ τῆς εἰς ἐπίσκοπον Χειροτονίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄. Ὁ Θεοφιλέστατος Ἱππῶνος κ. Στέφανος ἐξεπροσώπησε τό Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος καί Ἀλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἐλλάδος.
Παρέστησαν, μεταξὺ ἄλλων, ὁ Ἐξοχώτατος Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Γεραπετρίτης, ἡ Ἐξοχωτάτη Ὑφυπουργὸς Πολιτισμοῦ τῆς Κύπρου κ. Κασσιανίδου, ὁ Γενικός Γραμματεύς Θρησκευμάτων κ. Καλαντζῆς, ὁ Γενικὸς Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις κ. Δημήτριος Ἀγγελοσόπουλος, καθὼς καὶ πλῆθος ἐπισήμων καὶ προσκυνητῶν.
Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν Ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Σινᾶ ὡς ἕπεται:
«Οὐ γὰρ προσεληλύθατε ψηλαφωμένῳ ὄρει Σινᾶ καί κεκαυμένῳ πυρὶ καί γνόφῳ καί ζόφῳ καί θυέλλῃ … ἀλλὰ προσεληλύθατε Σιὼν ὄρει καί πόλει θεοῦ ζῶντος͵ Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίῳ͵ καί μυριάσιν ἀγγέλων πανηγύρει», (Ἑβρ. 12 18-22).
Σήμερον, ἐν τῇ ἁγίᾳ καί σεπτῇ ταύτῃ ὥρᾳ, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, τόν θρόνον τῆς ὁποίας «κατέσχε Ἰάκωβος ὁ τοῦ Κυρίου ἀδελφός» (Εὐσεβ. Καισαρ. Β΄ 1,2), ἀναπέμπει εὐχαριστίαν πρός τόν Κύριον, ὁ Ὁποῖος ἠξίωσεν ἡμᾶς ἰδεῖν ἀναδεικνύμενον ἐν μέσῳ ἡμῶν νέον Ἀρχιερέα τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, πρός διακονίαν τοῦ ἱεροῦ ἐκείνου τόπου, ὅπου ὁ Θεός ἐφανερώθη ἐν πυρί καί ἐδόθη ὁ Νόμος εἰς τόν ἄνθρωπον, ὡς γέγραπται.
«Καί Μωϋσῆς ἀνέβη εἰς τό ὄρος τοῦ Θεοῦ, καί ἐκάλει αὐτόν ὁ Κύριος ἐκ τοῦ ὄρους, λέγων· οὕτως ἐρεῖς τῷ οἴκῳ Ἰακώβ», (Ἐξόδ. 19,3). Καί πάλιν· «Καί πᾶς ὁ λαὸς ἔβλεπε τήν φωνὴν καί τάς λαμπάδας καί τήν φωνήν τῆς σάλπιγγος καί τό ὄρος καπνίζον· καί εἶπεν Μωϋσῆς· Μή φοβεῖσθε· πρός τό δοκιμάσαι ὑμᾶς ἥκει ὁ Θεός», (Ἐξόδ. 20,18–20).
Ὡς ἐν ἡμέρᾳ Πεντηκοστῆς, ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος καταβαίνει σήμερον ἐπί ἄνθρωπον, ὃν ἡ Σιναϊτική Μοναστική Ἀδελφότης πρῶτον ἐξελέξατο καί ἡ Ἁγία καί Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐπεκύρωσεν· ὃν ὁ Θεὸς ἀναδεικνύει καί τό Πνεῦμα ἁγιάζει, ἵνα ποιμαίνῃ ἱερόν καί φοβερὸν τόπον, ὅπου ὁ Κύριος ἐλάλησε πρός τόν Μωϋσῆν ἐκ μέσου τῆς βάτου, λέγων: «Μωϋσῆ, Μωϋσῆ, λῦσαι τό ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ τόπος ἐφ’ οὗ σύ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστίν», (Ἐξόδ. 3,4–5). Ὁ δέ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει: «Ἀνάβηθι, Μωϋσῆ, εἰς τό ὄρος, καί γνῶθι τήν τοῦ Θεοῦ ὄψιν· Ἀνάβηθι, ἵνα καταβῇς πρός τόν λαόν με θεογνωσίαν· Ἀνάβηθι, ἵνα κατελθών τῶν ἄλλων ἀνέλκῃς».
Οὕτως καί ὑμεῖς, τέκνον ἐν Κυρίῳ ἀγαπητόν, ἀναβαῖνον σήμερον εἰς τήν κορυφήν τῆς ἱερατείας, ἵνα κατέλθῃς ἐν ταπεινώσει καί διακονήσῃς ἐν ἀγάπῃ· ἀναβαίνεις εἰς ὄρος πυρὸς, δηλονότι τῆς Ἀρχιερωσύνης τοῦ Χριστοῦ, ἵνα διδάσκῃς καί κηρύττῃς τόν Σωτηριώδη λόγον τῆς ἀληθείας.
Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἀρχιερέως, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, δὲν εἶναι ἀξίωμα ἀνθρώπινον, ἀλλὰ σταύρωσις, «Οὐδὲν ἴσον ἱερωσύνῃ· ἀλλὰ καί οὐδὲν δεινότερον, ἐὰν μὴ καθαρὸς ὁ προσερχόμενος», (Περὶ Ἱερωσύνης, Λόγος Γ΄, PG 48, 643). Καί τοῦτο διότι ὁ Ἀρχιερεύς ἀναβαίνει ἐπὶ θυσιαστήριον, ὅπου προσφέρει τόν ἑαυτόν του, καί γίνεται γέφυρα Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὡς ἄλλος Μωϋσῆς, ὃς «ἔστη μεταξὺ Κυρίου καί ὑμῶν, ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, τοῦ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν τὰ ρήματα Κυρίου», (Δευτ. 5,5).
Ἄλλωστε, ὁ Κύριος ἡμᾶς καλεῖ οὐχὶ διότι ἐσμέν ἄξιοι, ἀλλὰ διότι ἐσμέν πρόθυμοι, ἵνα ὡς λαμπάδες καιόμεναι εὐρεθῶμεν ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ. Ἐν καιροῖς, ὅπου ἡ σιωπὴ ἐκλείπει καί ἡ σύγχυσις πλεονάζει, ἡ σεβασμία Μονὴ τοῦ Σινᾶ καί ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ ἔχουσιν ἀποστολὴν ἁγίαν, ἵνα διαφυλάττουν τήν ἱερὰν παρακαταθήκην, τοὐτέστιν τήν ἄσκησιν τῆς ἡσυχίας καί τήν ἀδιάλειπτον προσευχήν, αἱ ὁποῖαι ὁδηγοῦσιν εἰς τήν θεωρίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.
Οὕτως καί ὑμεῖς, Θεοφιλέστατε, ὡς ποιμὴν «δίκαιος καί σῴζων καί πραῢς» (Ζαχ. 9,9) καί ἀληθινός, καλεῖσαι νὰ σταθῇς φῶς τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις, ὡς «λύχνος ἐπὶ τήν λυχνίαν», (Ματθ. 5,15), ὁδηγὸς ἐν ἐρήμῳ καί παιδαγωγός εἰς Χριστόν.
Ἡ ἀδελφότης ὑμῶν προσδοκᾷ νά εὕρῃ πατέρα, «νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, μὴ πάροινον, μὴ πλήκτην, ἀλλὰ ἐπιεικῆ, ἄμαχον, ἀφιλάργυρον», (Α΄ Τιμ. 3,2–3), τοὐτέστιν φωνὴν ἐλέους, οὐχί κρίσεως, «ὅπως ἀν ἔλθωσιν καιροί ἀναψύξεως», (Πράξ. 3,20).
Ἐν τῇ φοβερᾷ ταύτῃ ὥρᾳ, ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐγκαρδίως παραδίδει ὑμᾶς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ, καί διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος καί τῶν συμπαρόντων λειτουργῶν καί συνεπισκόπων τῇ ἐπιφοιτήσει καί δυνάμει καί Χάριτι τοῦ Ἀγίου Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, διατρανώνει τό ἀδιάκοπον τῆς ἀποστολικῆς καί ἱερατικῆς χάριτος, ἡ ὁποία ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων ἐξεχύθη εἰς ἅπαντα τόν κόσμον.
Ἡ ἐν τῷ Θεοβαδίστῳ Ὄρει θεία Ἐπιφάνεια καί ἡ Σταύρωσις καί Ἀνάστασις ἐν τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ ἱστάμεθα, μαρτυροῦσι καί καταγγέλλουσι τό Μέγα Μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας, τοὐτέστιν τῆς ἐκ τῶν ἁγνῶν καί παρθενικῶν αἱμάτων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὑπερφυῶς κυησάσης τόν ἐνσαρκωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα Λόγον.
Δεόμεθα οὖν τοῦ Κυρίου, ὅπως ἡ ἐφ’ ὑμᾶς ἀρχιερατική διακονία γένηται ἔργον φωτισμοῦ, παράδειγμα καταλλαγῆς, ἑνότητος καί πραότητος, κήρυγμα τῆς θείας ἀγάπης πρός πάντα ἄνθρωπον.
Ἀναβαῖνον δέ εἰς τό Ἅγιον Ὄρος τοῦ Θεοῦ, ἔσχε ἐν τῇ καρδίᾳ σου τό Κυριακόν πρόσταγμα πρός τόν Πέτρον· «Σὺ ἀκολούθει μοι», (Ἰω. 21,22), ἵνα «καταστῆς ἁλιεῦς ἀνθρώπων», (πρβλ. Ματθ. 4,19).
Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, τοὐτέστιν τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, σὲ εὐλογεῖ· ὁ Φρικτός Γολγοθᾶς «διεγερεῖ σέ ἐν ὑπομνήσει», (Β΄ Πετρ. 1,13) τῆς ὑψοποιοῦ ταπεινώσεως· ὁ Πανάγιος Τάφος λαμπαδοφεγγεῖ τῷ ἀνεσπέρῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως καί τό Σινᾶ σὲ προσδοκᾷ ὡς ἄλλον Μωϋσῆν, ὡς καλόν ποιμένα, ὁ ὁποῖος “τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν ἑαυτοῦ προβάτων”.
Καί νῦν εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου Σου”, (Ματθ. 25,21).
Ἀκολούθως αὐτῆς, ὁ Ἐψηφισμένος Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ ἀντεφώνησε τόν Μακαριώτατον δι’ ἐκτενοῦς καί λίαν συγκινητικῆς προσφωνήσεως, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἕπεται: (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον)
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΙΝΑ Κ. ΣΥΜΕΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙᾼ ΑΥΤΟΥ
Ἠκολούθησεν ἡ Χειροτονία αὐτοῦ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ὅθεν κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐνδύσεως τοῦ Ἀρχιερέως κλῆρος καί λαός ἀνεφώνουν ἐν μιᾷ φωνῇ τό «ἄξιος, ἄξιος».
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος Πατὴρ ἡμῶν καὶ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄, συνοδευόμενος ὑπὸ μελῶν τῆς Σεβασμίας Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων, Διακόνων καὶ Μοναχῶν, ἀνῆλθεν εἰς τὴν Αἴθουσαν τοῦ Θρόνου τοῦ Πατριαρχείου, κρουομένων τῶν κωδώνων τοῦ Παναγίου Τάφου.
Τόν Μακαριώτατον καί τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας προσεφώνησε καί πάλιν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ ὡς ἕπεται:
«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
«Ἰλιγγιᾷ ὁ νοῦς» καί ἀδυνατεῖ ἡ γλῶσσα νά ἐκφράσῃ τά συναισθήματα που κατακλύζουν τήν ψυχή μου, ἔπειτα ἀπό τά ὅσα προηγήθηκαν στόν Πατριαρχικό Ναό πρό ὀλίγου. Τό ἱερό Μυστήριο πού συντελέστηκε στήν ἐλαχιστότητά μου διά τῶν τιμίων χειρῶν Σας ὑπερβαίνει κατά πολύ τήν παιδική μου ἐπιθυμία, νά γίνω κάποτε ἕνας ἁπλός Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου. Αὐτός ὁ ἁπλός Λειτουργός, μέ τήν ἀγάπη τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων καί τήν τιμία ψῆφο τῶν ἁγίων Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων κατέστη σήμερα ποιμήν καί Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας. Μέγα τό Μυστήριον! Γι’ αὐτό, «ρᾷον σιωπή» πρό τοῦ φρικτοῦ γεγονότος!
Ἐπειδή ὅμως καί ὁ ὑποφαινόμενος καί οἱ συνοδεύοντες Πατέρες καί Ἀδελφοί ἐξακολουθοῦμε νά γινόμαστε δέκτες τῆς ἀβραμιαίας φιλοξενίας τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐπιθυμῶ γιά μία εἰσέτι φορά, νά ἐκφράσω τήν βαθύτατη εὐγνωμοσύνη ὅλων μας γιά τήν δαψίλεια τῶν εὐλογιῶν πού ἀξιωνόμαστε νά ζοῦμε τίς ἡμέρες αὐτές στήν Ἁγία Πόλη. Ἡ ἄδολη ἀγάπη τῆς Πατριαρχικῆς Σας καρδίας, ἡ φιλόφρων διάθεση τῶν τιμιωτάτων Ἱεραρχῶν καί ἡ εὐγένεια τῶν Ἱεροσολυμιτῶν Πατέρων δέν ἀπευθύνονται μόνο στά πρόσωπά μας, ἀλλά ἀντανακλᾷ στήν Ἱερά Μονή τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, τῆς ὁποίας καλούμαστε νά εἴμαστε φύλακες καί διάκονοι.
Ὁ ἱερός τόπος, ὅπου φανερώθηκε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο καί τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό Ἅγιο θέλημά Του, συναντᾶται σήμερα μέ τήν ἁγία Γῆ τῆς Παλαιστίνης, ὅπου ἔζησε, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε καί ἀναλήφθηκε ὁ Θεῖος Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας. Μάρτυρες αὐτῆς τῆς συναντήσεως ἀξιωνόμαστε νά γίνουμε σήμερα, ὑπό τήν σκέπη τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, Ἱεροσολυμίτες καί Σιναΐτες «ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης». Αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα πού θά λάβουμε μαζί μας ἐπιστρέφοντας στόν τόπο τῆς φλεγομένης καί μή καιομένης Βάτου, πού καθαγιάζει καί ἡ διαρκής παρουσία τῆς Πολιούχου τοῦ Σινᾶ μεγαλομάρτυρος Ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς Πανσόφου.
Αὐτή ἡ ἀγάπη καί ἡ ὁμόνοια, μαζί μέ τήν πιστότητα στό καθῆκον ἑκάστου, εὐχηθεῖτε Μακαριώτατε, νά μᾶς ἐμπνέει καί καθοδηγεῖ πάντα, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε ἐν τέλει τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, δοξάζοντες τό Πανάγιο ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ!».
Ἠκολούθησεν εἰς τό ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Ἱερουσαλήμ ξενοδοχεῖον American Colony πανηγυρική τράπεζα, εἰς τήν ὁποίαν, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν νέον Ἀρχιεπίσκοπον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;», (Ψαλμ. 132,1)
Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ, κύριε Συμεών,
Τῇ πνευματικῇ τραπέζῃ, τῇ λαβούσῃ χώραν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, καθ’ ἥν ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προεχειρίσατο τὴν Ὑμετέραν ἀδελφικὴν ἀγάπην Ἀρχιεπίσκοπον Σινᾶ, Φαράν καὶ Ραϊθῶ, ἕπεται ἡ Πατριαρχικὴ αὕτη συνεστίασις, ἐν ᾗ, προεξαρχούσης τῆς Ὑμετέρας περισπουδάστου Ἡμῖν Ἱερότητος, ἔχομεν συμποσιαστάς τοὺς ἐκλεκτοὺς Αὐτῆς συνοδούς Ἀρχιερεῖς, κληρικούς, μοναχούς τε καί λαϊκούς, τὰ Τίμια Μέλη τῆς περὶ Ἡμᾶς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, καὶ τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῆς Σιναϊτικῆς Ἀδελφότητος, τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοὺς Πανοσιολογιωτάτους Ἐκπροσώπους τῶν Ἁγιωτάτων Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν Ρωσίας καὶ Ρουμανίας, τήν Ἐξοχωτάτην Ὑφυπουργόν Πολιτισμοῦ τῆς Κύπρου, τὸν Ἐντιμότατον Γενικόν Γραμματέα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων τῆς Ἑλλάδος καί τὸν Ἐκλαμπρότατον Γενικὸν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος.
Ἀκολουθοῦντες τὸ θεόπνευστον ρῆμα τοῦ θείου Παύλου, ὅ ἀπευθύνει πρὸς Κορινθίους, «εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη» (Α΄ Κορ. 12,26), συγχαίρομεν ἐξ ὅλης καρδίας τῇ Σεβασμίᾳ καὶ Ἱερᾷ Σιναϊτικῇ Ἀδελφότητι, ὅτι ἠξιώθη ἐκ Θεοῦ Ἡγούμενον καὶ Ἀρχιεπίσκοπον κατὰ καρδίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τούτου δὴ ἕνεκεν, ἡ παροῦσα ἡμέρα κατ’ ἐξοχήν ἀφορᾷ εἰς τὴν Σιναϊτικὴν Ἀδελφότητα καί τό καθεστώς αὐτῆς, τό ὀποῖον ἔχομεν ἱερὰν ὑποχρέωσιν ἀδιαλείπτως διαφυλάττειν ἀκέραιον καὶ ἀπρόσβλητον ἀπὸ πάσης ξένης ἢ ἀλλοτρίας ἐπεμβάσεως.
Σήμερον μαρτυροῦμεν ἐν χαρᾷ τὴν σύμπνοιαν καὶ τὴν ἀδιάρρηκτον ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι κοινωνίαν μεταξὺ τῆς αὐτονόμου Μονῆς τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ καὶ τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος· ὡς δέ γέγραπται· «τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλήμ» (Γαλ. 4,25), ἐπιδεικνῦον ὅτι ἡ ἱστορικὴ καὶ πνευματικὴ σχέσις Σινᾶ καὶ Ἱεροσολύμων συνυφαίνεται ἐκ παλαιῶν χρόνων εἰς μίαν ἁρμονικὴν καὶ σωτηριώδη διακονίαν.
Αἱ δύο Ἀδελφότητες — ἡ μὲν Γεραρὰ Ἁγιοταφιτικὴ, ἡ δὲ εὐάριθμος καὶ ἀγωνιζομένη Σιναϊτική — συνδέονται ἀρρήκτως· τὸ γὰρ Θεοβάδιστον Ὄρος Σινᾶ ἀνήκει εἰς τὴν Γ΄ Παλαιστίνην τὴν Πετραίαν, δηλονότι Ἀραβίαν· ἡ δὲ Ἐπισκοπὴ αὐτοῦ ἀριθμεῖται ΚΓ΄ ἐν τῷ ἀρχαίῳ Τακτικῷ τοῦ Ἡμετέρου Πατριαρχείου. Τὰ ὅρια καὶ αἱ δικαιοδοσίαι αὐτῆς διεσαφήνισται ἐκ παλαιοῦ, ἐπὶ Ἰουβεναλίου τοῦ πρώτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, συμφώνως καὶ μετὰ τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καὶ Ἀντιοχείας.
Ἀμφότεραι λειτουργοῦσι δι’ αἰώνων ἐν τοῖς Παναγίοις Προσκυνήμασι τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, πολλαῖς περιστάσεσι δυσχερέσι καὶ ἀντιξόοις ἐμπειρίαις ἀντεχόμεναι, ἵνα τηρήσωσι τὴν περίζηλον αὐτῶν τάξιν, τὰ ἀπαράγραπτα προνόμια, τὰ κυριαρχικὰ δίκαια καὶ τὰ ἱστορικὰ δικαιώματα ἐπ’ αὐτῶν.
Ἡ μακραίων καὶ πολυκύμαντος ἱστορία αὐτῶν ἐδείχθη πολλάκις πολυπαθής· ὅμως ἐν ἑκάστῃ περιπτώσει ἀμφότεραι ἐπέζησαν, τῇ θείᾳ συναντιλήψει, ἐπειδὴ ἐρριζώθησαν ἐπὶ τὸ ἀρραγὲς θεμέλιον τῆς ἀμωμήτου πίστεως, ἐπὶ τὴν ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν πρὸς τὴν ἱερὰν παράδοσιν.
Καὶ πεποίθαμεν ὅτι, τῷ Θεῷ εὐδοκοῦντι, θά συνεχίσουν τὴν διακονίαν αὐτῶν ἐν βελτιωτέραις καὶ εἰρηνικαῖς συνθήκαις, ἑπόμεναι τοῖς ἴχνεσι τῶν ἀοιδίμων προαπελθουσῶν γενεῶν Ἁγιοταφιτῶν τε καὶ Σιναϊτῶν Πατέρων.
Διακατεχόμενοι δὲ ὑπὸ αἰσθημάτων ἀνυποκρίτου χαρᾶς καὶ ὑπὸ τὸ κράτος διαπύρων εὐχῶν ὑπὲρ τῆς εἰρηνεύσεως τῆς περιοχῆς ἡμῶν καὶ σύμπαντος τοῦ κόσμου, ἐγείρομεν τὸ ποτήριον καὶ προπίνομεν ὑπὲρ ὑγιείας, εὐημερίας καὶ μακροημερεύσεως τῆς Ὑμετέρας Θεοτιμήτου Ἱερότητος, τῆς Ἱερᾶς Σιναϊτικῆς Ἀδελφότητος, καὶ πάντων τῶν διακεκριμένων, ἐπιφανῶν καὶ λίαν ἡμῖν ἀγαπητῶν Συνδαιτυμόνων.
Ὁ δέ νεοχειροτονηθεῖς Ἀρχιεπίσκοπος ἀντεφώνησεν ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Μακαριώτατε πάτερ καί Δέσποτα,
Πρό ὀλίγου εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά ζήσωμε τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, πού προσέφεραν οἱ πρωθιεραρχικές χεῖρες Σας, καθώς καί τό μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, πού ἀνέδειξε ἐμέ τόν ἐλάχιστο σέ Ἐπίσκοπο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Καί τώρα, τήν πνευματική τροφοδοσία ἀκολουθεῖ ἡ ὑλική τράπεζα, ὁ ἀπόγονος αὐτός τῆς ἀποστολικῆς «ἀγάπης» τῶν ἀρχαίων Χριστιανῶν, παραδόσεως ἀρχήν λαβούσης εἰς ταύτην τήν Ἁγίαν Γῆν. Καί ἔτσι ἡ κοινωνία ἡμῶν ὁλοκληρώνεται καί διά τοῦ ὑλικοῦ στοιχείου, ἄνευ καί ἐκτός τοῦ ὁποίου δέν νοεῖται ἡ ἀνθρωπίνη ὕπαρξις. Ἡ σύναξις πέριξ τῆς τραπέζης ἀποτελεῖ ἔμπρακτη ὁμολογία, ὅτι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἡ ὕλη δέν εἶναι ἀπορριπτέα, ἀφ’ οὗ καί αὐτή εἶναι κτίσμα τοῦ Ἀκτίστου Θεοῦ. Ἡ λογική χρῆσις τῆς ὕλης καί ὁ περιορισμός στά ἀπαραίτητα ἀποτελεῖ εὐλογία καί θέλημα τοῦ Ἀγαθοδότου Θεοῦ. Μάλιστα, ἡ σύναξις αὐτή στήν Ἁγία Πόλη ὑπό τήν εὐλογία τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπενθυμίζει σέ ὅλους μας τά ὅσα σχετικά ἀναφέρονται στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων γιά τίς ἐκκλησιαστικές συνάξεις τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς καί πού ἀποτελοῦν μία διαρκῆ διδασκαλία γιά τούς χριστιανούς τῆς κάθε ἐποχῆς.
Γιά τούς Σιναΐτες μοναστές ἡ παρουσία στήν Ἁγία Πόλη εἶναι πάντοτε εὐκαιρία χαρᾶς καί ἁγιασμοῦ. Ἡ γῆ τῆς Παλαιστίνης εἶναι ἡ διαρκής ὑπόμνησις τῆς συναντήσεως Θεοῦ καί ἀνθρώπου, ὅπως, ἄλλωστε, καί ἡ γῆ τοῦ Σινᾶ. Ἐπί πλέον ὅμως ἡ γῆ τῆς Παλαιστίνης εἶναι ἡ ζῶσα μαρτυρία, ὅτι «ὁ Θεός ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Ἀμφότεροι οἱ τόποι, Παλαιστίνη καί Σινᾶ ὑπενθυμίζουν καί θά ὑπενθυμίζουν στόν ἄνθρωπο τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας καί τῶν διαστημικῶν ταξειδίων, ὅτι ἐκτός ἀπό τόν ὁριζόντιο ὑπάρχει καί ὁ κάθετος προσανατολισμός τοῦ ἀνθρώπου, ὅσο καί ἄν μεταβάλωνται οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς. Ἄλλωστε, ἐν πολλοῖς, οἱ μεταβολές αὐτές, ἄν καί φαίνεται ὅτι ἐπιλύουν προβλήματα, μᾶλλον δημιουργοῦν νέα. Ἡ ὁσημέραι πλήρης ὑποδούλωσις τοῦ ἀνθρώπου στήν μηχανή, ἡ ἀπρόβλεπτη ἐξέλιξις τῆς ἀναπτυσσομένης Βιογενετικῆς, ἡ ἐξάπλωσις τοῦ φόβου καί τῆς ἀγωνίας στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες καταδεικνύουν τήν ἄμεση ἀλλά καί διαχρονική ἀνάγκη τῆς στροφῆς τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν οὐρανό. Αὐτή ἡ στροφή ἴσως καθίσταται εὐκολότερη, ὅταν ὁ ἄνθρωπος, καί μάλιστα, ὁ καλῆς θελήσεως ἄνθρωπος εὑρεθῇ προσκυνητής τῶν Θεοβαδίστων Τόπων, πού ἀμφότερες οἱ Ἀδελφότητες, Ἁγιοταφιτική καί Σιναϊτική ὑπηρετοῦν καί διαφυλάσσουν.
Μακαριώτατε Δέσποτα,
Στό πνεῦμα αὐτό τοῦ κοινοῦ χρέους καί τῆς κοινῆς Ὁμολογίας οἱ Σιναΐτες μοναστές κατά τήν εὔσημο ταύτη ἡμέρα εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας τήν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν διά τήν φιλόφρονα δοχήν καί φιλοξενίαν τῆς Σιναϊτικῆς Ἀντιπροσωπείας καί ἐγείροντας τό ποτήριο τοῦτο ἀναφωνοῦμε ὁλοψύχως:
«Θεοφίλου, τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης καί τῶν περί Αὐτόν τιμιωτάτων Ἱεραρχῶν, πολλά τά ἔτη»!
Ἔτι δέ καί εἰς ὑγιείαν πάντων τῶν παρόντων Ἱεραρχῶν, κληρικῶν καί πάντων τῶν ἐκλεκτῶν συνδαιτυμόνων, ἐξαιρέτως δέ τῶν ἐκ τῆς φιλτάτης Πατρίδος ἐλθόντων, τοῦ Ἐξοχωτάτου Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Γεραπετρίτη, τῆς Ἐξοχωτάτης Ὑφυπουργοῦ Πολιτισμοῦ τῆς Κύπρου κ. Κασσιανίδου, τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως Θρησκευμάτων κ. Καλαντζῆ καί τῶν συνεργατῶν αὐτῶν, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου μετά τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Αἰγύπτου εἰς Ραμάλλαν κ. Ἰχάμπ Solimen».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
