Η Φθιώτιδα υποδέχθηκε με καμπάνες την χαρμόσυνη είδηση της Αγιακατατάξεως, από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου του Ελεήμονος και Θαυματουργού.
Μάλιστα, επί τω αγγέλματι της αναγραφής του ονόματος του Οσίου στο Αγιολόγιον της κατά Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας, το μεσημέρι της Τρίτης τελέστηκε Πανηγυρική Δοξολογία μέσα σε κλίμα ιεράς κατανύξεως, πολλής συγκίνησης, ανεκλαλήτου χαράς και περισσής ευλογίας.
Όπως αναφέρει το σχετικό ανακοινωθέν της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, την απόφαση του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας, της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, τη εισηγήσει της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου του Γένους κ.κ. Βαρθολομαίου, σύμπασα η Φθιώτιδα και η τοπική Εκκλησία υποδέχθηκε μετά πολλής χαράς και ενθουσιασμού, ενώ οι καμπάνες των Ιερών Μονών και όλων των Ενοριών της Μητροπόλεως πληροφόρησαν στα πέρατα της Φθιωτικής γης το χαρμόσυνο άγγελμα, την εκπλήρωση του πόθου του Ιερού Κλήρου και του πιστού λαού της Φθιώτιδος, αλλά και πέραν των συνόρων αυτής, καθώς ο Όσιος Γέροντας Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης από πολλών ετών ήταν Άγιος στην συνείδηση και στην καρδιά των Φθιωτών και όχι μόνο αυτών που τον έζησαν και ευεργετήθηκαν από την αγάπη του, την ταπεινή του καρδιά, το χάρισμα της ελεημοσύνης, το οποίο τον διέκρινε προς όλους ανεξαιρέτως και τις προσευχές και συμβουλές του σε όλους τους αναρίθμητους πιστούς που εύρισκαν παρηγοριά και ανάπαυση στο πετραχήλι του, αλλά και σε αυτούς που χωρίς να τον γνωρίζουν, ο Όσιος εμφανίζεται βοηθός, αρωγός και συμπαραστάτης και τους ελεεί με κάθε τρόπο και προ παντός με την παρρησία του στον Θεό, οι μαρτυρίες των οποίων φθάνουν εκατοντάδες καθημερινά στην Ιερά Μονή και στην Ιερά Μητρόπολη της Φθιώτιδος απ’ όλη την Οικουμένη.
Αμέσως μόλις αφίχθη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών από το αιγαιοπελαγίτικο ακριτικό νησί της Λήμνου, στο οποίο βρισκόταν αποδεχόμενος την ευγενική πρόσκληση του οικείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιεροθέου, αδελφού της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, προσέπεσε μετά δακρύων ευχαριστίας στο Ιερό Σκήνωμα του Οσίου και τέλεσε Πανηγυρική Δοξολογία στο Καθολικό της Μονής.
Πλήθος Ηγουμένων, Ιερέων, Μοναχών, Μοναζουσών, πολλών πιστών και Αρχόντων του τόπου, γέμισαν το Καθολικό και όλους τους χώρους του Μοναστηριού για να καταθέσουν την ευγνωμοσύνη τους στον Θεό, καθώς και την προσευχή τους στον Όσιο Βησσαρίωνα τον Αγαθωνίτη, τον Άγιο Γέροντα που γνώρισαν, που ασπάσθηκαν το χέρι τους και γεύθηκαν την αγάπη, την καλοσύνη του και τους καρπούς της Αγιότητός του.
Στο τέλος της επίσημης Δοξολογίας ο Άγιος Καθηγούμενος της Μονής, Αρχιμ π. Γερμανός, εκ μέρους της Ιεράς Αδελφότητος, με δάκρυα στα μάτια, δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς εδόξασε τον Πανάγιο Θεό που έφτασε αυτή η πολυπόθητος ημέρα, η οποία εκπληρώνει όχι μόνο τον πόθο του Ιερού Κλήρου και του φιλάγιου λαού της Φθιώτιδος, αλλά είναι αφορμή χαράς και για την στρατευομένη Εκκλησία, καθώς μετά του Οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος θα αγάλλεται στους ουρανούς και μακαριστός Καθηγούμενος της Μονής, ο Γέροντας της αγάπης και της επιείκειας Αρχιμ. π. Δαμασκηνός Ζαχαράκης, πνευματικό ανάστημα του Οσίου Βησσαρίωνος, επί των ημερών της ηγουμενίας του οποίου εμφανίσθηκε το «Σημείον του Ουρανού» όπως απεκάλεσε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος την αποκάλυψη της αφθαρσίας του σκηνώματος του Οσίου Βησσαρίωνος και ο οποίος σήκωσε στους ώμους του μαζί με τους πατέρες της Μονής όλο το πνευματικό βάρος αυτής της Θεϊκής Αποκαλύψεως σε καιρούς χαλεπούς.
Ο Άγιος Καθηγούμενος σημείωσε χαρακτηριστικά:
«Ο Πανάγαθος Θεός επέλεξε σήμερα την ημέρα αυτή, 14 Ιουνίου, μία ημέρα για εμάς πολύ σημαντική, διότι σαν σήμερα 14 Ιουνίου του έτους 2017 ο μακαριστός Γέροντάς μας π. Δαμασκηνός τέλεσε την τελευταία του Θεία Λειτουργία μέσα στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους, όπου ευρίσκεται το Άγιο Σκήνωμα του Οσίου Βησσαρίωνος. Αυτή την ημέρα τοποθέτησε πάνω στο σκήνωμα του Οσίου το πόνημα που είχε συγγράψει για τον Όσιο, τον Βίο, την Πολιτεία του, την αποκάλυψη του αφθάρτου σκηνώματός του και τα αναρίθμητα θαύματα που επιτέλεσε και συνεχίζει να επιτελεί, του ζήτησε να το εγκρίνει και να το ευλογήσει και όταν τελείωσε την Θεία Λειτουργία ο μακαριστός Γέροντας είπε στον Θεό και στην Παναγία Μητέρα, αλλά και σε όλους μας: «Θεέ μου, Παναγία μου, η αποστολή μου τελείωσε. Σας ευχαριστώ που με κρατήσατε στην ζωή και τελείωσα αυτό το έργο. Τώρα θέλω να αναπαυθώ στο κοιμητήριο της Μονής». Στις 23 Ιουνίου, μετά από 9 μέρες ο Γέροντας αιφνίδια εκοιμήθη. Η σημερινή μέρα δεν είναι λοιπόν τυχαία, αλλά η πρόνοια του Θεού μας χαρίζει όλα αυτά τα θαυμαστά και εξαίσια»!
Ο π. Γερμανός ακολούθως, υιικώς και με αισθήματα βαθυτάτου σεβασμού, ευχαρίστησε τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο για τις πολύτιμες συμβουλές του και την από ετών ευλάβειά του προς τον Όσιο και την Μονή, και τέλος τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη και Ποιμενάρχη της Φθιώτιδος κ. Συμεών, για την αγάπη και την ευλάβεια που έδειξε και τον επίμονο αγώνα του από την πρώτη στιγμή της ελεύσεως του στην Φθιώτιδα ώστε να έλθει αυτή η ευλογημένη μέρα για την τοπική Εκκλησία.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών στον Λόγο του εδόξασε και εμαγάλυνε το Όνομα του Τριαδικού Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου για την μεγίστη ευλογία που τον αξιώνει να ζει η αγάπη του Θεού τόσο ο ίδιος ως Ποιμενάρχης της Αγιοτόκου Φθιώτιδος, όσο και ο φιλόχριστος και ευλογημένος κλήρος και λαός της Μητροπόλεως.
Χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών υπογράμμισε:
«Στο διάβα των 40 ετών της ιερατικής του διακονίας και προσφοράς σε αυτή τη Μονή και στην Ιερά μας Μητρόπολη, σπιθαμή προς σπιθαμή, ο Όσιος Βησσαρίων, αυτό που μας φανέρωσε, αλλά και το φανερώνει με την αφθαρσία του σκηνώματός του και κυρίως με την αφθαρσία της αγάπης του, με την αφθαρσία της αγιαστικής του χάριτος, με την αφθαρσία των δωρεών του, είναι ότι υπήρξε και είναι Πατέρας.
Πατέρας για τους συν-κληρικούς του, για τον Προκάτοχό μου Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Δαμασκηνό, για μοναχούς και μοναχές, υπήρξε Πατέρας για πτωχούς, περιφρονημένους αδελφούς, για όλους, χωρίς να ξεχωρίσει κανέναν. Υπήρξε Πατέρας «ευεργετών και ιώμενος» και γι΄αυτό ηγαπήθη από τον Θεό και από τους ανθρώπους. Ηγαπήθη υπό του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, υπό του αμέσου Προκατόχου μου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Νικολάου και υπό πλειάδος Ιεραρχών και κληρικών.
Η σημερινή πράξη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου είναι επικύρωση, επιβεβαίωση και αύξηση της εν Χριστώ αγάπης και μάλιστα έρχεται αυτή η πράξη σε μία πολύ ευλογημένη περίοδο.
Όλα όσα είπε πριν λίγες μέρες ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι κατά την εορτή των σεπτών ονομαστηρίων του, για το πώς το Πανάγιο Πνεύμα χαρίζει Αγίους στην Εκκλησία μας, ένιωσα, ότι με όλα όσα έλεγε, περιέγραφε και τον Όσιο Βησσαρίωνα τον Αγαθωνίτη και ήταν μία ακόμη επιβεβαίωση ότι «έρχεται το ποθούμενον».
Η σημερινή ημέρα είναι μία επιτυχία του λαού της Φθιώτιδος, διότι η συνείδηση του λαού επικυρώνει τις αποφάσεις της Εκκλησίας μας.
Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος ξέρει και έχει κριτήρια για την Αγιότητα. Η Εκκλησία ξέρει το πότε, το πως και το γιατί. Ξέρει να παίρνει αποφάσεις, συνοδικά, όταν είναι η σωστή ώρα».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Ο Όσιος Βησσαρίων εκφράζει τον υγιή μοναχισμό. Αυτόν που έχουμε πολύ ανάγκη σήμερα, και ο Πατριάρχης του Γένους μας ξέρει να τιμά στα πρόσωπα των Αγίων αυτόν τον μοναχισμό. Όχι των δήθεν γεροντάδων συγχρόνων «γκουρού», που θέλουν να ποδηγετήσουν την Εκκλησία, αλλά των μοναχών των αγιασμένων, των ανθρώπων της ελεημοσύνης, της φιλανθρωπίας, της θυσίας, της αγάπης και της σιωπής, όπως ήταν και είναι ο δικός μας Όσιος Βησσαρίων.
Η πράξη της Αγιοκατατάξεως είναι σήμερα και ένα δώρο για την Εκκλησία της Ελλάδος, καθώς εορτάζει τα σεπτά του Ονομαστήρια ο Προκαθήμενος της αγάπης και της επιείκειας, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερώνυμος.
Είναι πολύ σημαντικό ότι ένας Κληρικός της Μητροπόλεως μας κατατάχθηκε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Είναι παρηγοριά και δύναμη και ελπίδα. Ο Όσιος Βησσαρίων προσέφερε μέσα στον κόσμο απλότητα και αγάπη, καλοσύνη και διακονία, επιείκεια και μακροθυμία. Αυτό μας καλεί και εμάς σήμερα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να πράττουμε. Δεν είμαστε λοιπόν ορφανοί και δεν είμαστε μόνοι. Θα περάσουμε δυσκολίες, κάθε είδους, πολλές δυσκολίες, κοινωνικές και προσωπικές. Όμως δεν είμαστε μόνοι, καθώς έχουμε έναν ακόμη προστάτη και μάλιστα πολύ δυνατό και σας παρακαλώ να δέεστε και να παρακαλείτε τον Όσιο Βησσαρίωνα».
Ο Σεβασμιώτατος ανακοίνωσε ότι την προσεχή Κυριακή των Αγίων Πάντων, 19 Ιουνίου, θα τελέσει Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Παναγίας Αγάθωνος, επί τη Εορτή των Αγίων Πάντων στη χορεία των οποίων συγκαταλέγεται και ο Όσιος Βησσαρίων, καθώς επίσης θα τελέσει και Αρχιερατικό Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής των μακαριστών Καθηγουμένων της Μονής Αρχιμ. π. Γερμανού Δημάκου και Αρχιμ. π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη. Οι Ιερές Ακολουθίες θα μεταδοθούν απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Τέλος, εψάλη υπό του Βυζαντινού Χορού των Ιεροψαλτών και εν ενί στόματι όλων των παρευρισκομένων το Πολυχρόνιο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, καθώς και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Στην επίσημη Δοξολογία παραβρέθηκαν ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος κ. Φάνης Σπανός, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Ευθύμιος Καραΐσκος, ο Αντιπεριφεριεάρχης Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Αθανάσιος Καρακάντζας, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Ηλίας Σανίδας, ο Φρούραρχος Λαμίας – Διοικητής ΚΕΥΠ Ταξίαρχος Μιχαήλ Κρητσωτάκης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Φθιώτιδος κ. Δημήτριος Φούρλας, ο Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας κ. Ανδρέας Κολοκυθάς, ο Πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος κ. Δημήτριος Δρακάκης, εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων και πλήθος πιστών, οι οποίοι κατέφθασαν στην Μονή με λεωφορεία για να προσκυνήσουν τον Όσιο Βησσαρίωνα τον Ελεήμονα και Θαυματουργό.
Ο βίος του Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου
Ο Όσιος Βησσαρίων (Κορκολιάκος) ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Ανώτερες σπουδές του ήταν το Σχολαρχείο. Ωστόσο, η συνεχής μελέτη των ιερών βιβλίων, των κειμένων της Εκκλησίας μας, των βιβλίων του αναλογίου, είχαν κάνει τον π. Βησσαρίωνα άνθρωπο ευρύτατα και βαθύτατα μορφωμένο θεολογικά.
Γεμάτος πνευματικά εφόδια, το έτος 1935, ύστερα από πρόσκληση του επίσης Μεσσήνιου Μητροπολίτη Καρδίτσας Ιεζεκιήλ, ο π. Βησσαρίων πήγε στην Καρδίτσα, όπου αφοσιώθηκε στο έργο της διακονίας του Κυρίου μας. Εκεί ασκήθηκε στο έργο της φιλανθρωπίας και μέσα σε αυτό ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του σε σημείο που ευρισκόμενος στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», λίγο πριν το θάνατό του, να ρωτάει από το κρεβάτι του πόνου με ακαταπόνητη έγνοια για τα παιδιά, τους φτωχούς, για τα πράγματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας.
Ανέλαβε πολλές και δύσκολες αποστολές. Μεταξύ αυτών έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γερμανική κατοχή, κατά την οποία αναφέρεται ότι βοήθησε πολλούς πατριώτες και έσωσε με προσωπικές παρεμβάσεις του παιδιά που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί.
Στη Μονή Αγάθωνος
Μετά την Απελευθέρωση και τον Εμφύλιο, ο π. Βησσαρίων έφυγε από την Καρδίτσα. Ήδη Αρχιμανδρίτης, με πολύχρονο ασκητικό βίο και πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό έργο, πήγε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος μετά το 1955, επηρεασμένος από τον επίσης Πελοποννήσιο π. Γερμανό Δημάκο. Εκεί ανέλαβε να διακονεί τον πνευματικό τομέα του Μοναστηριού. Είχε εσωτερικό διακόνημα μέσα στο Μοναστήρι, αλλά είχε και εξωτερική υπηρεσία στον κόσμο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη πήγαινε στα Νοσοκομεία της Λαμίας, έβλεπε τους ασθενείς, τους παρηγορούσε και τους εξομολογούσε. Με τη χαρισματική προσωπικότητά του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον γλυκύ και απλό τρόπο του κατάφερνε να ανακουφίζει τις πονεμένες ψυχές. Τις λοιπές ημέρες καθόταν στο Μοναστήρι, μπροστά στην Εκκλησία, υποδεχόταν με το ευπροσήγορο χαμόγελό του τον κόσμο και άκουγε τα προβλήματά του. Οι άνθρωποι που πήγαιναν φορτωμένοι με πόνο, βάσανα και άγχος, έφευγαν από το Γέροντα ανακουφισμένοι. Πολλούς από αυτούς τους βοηθούσε και οικονομικά. Όσα πράγματα και χρήματα του έφερναν πολλοί άνθρωποι που τον εμπιστεύονταν, ο παππούλης τα μοίραζε στους φτωχούς και όσους είχαν ανάγκη. Έλεγε συνεχώς: «Έξω οι άνθρωποι είναι φτωχοί, έξω πεινάνε, πρέπει να τους βοηθήσουμε».
Κάθε Σαρακοστή έφευγε από το Μοναστήρι με την ευχή του Γέροντα Γερμανού και έφτανε από τη μια άκρη του Νομού Φθιώτιδος στην άλλη. Πήγαινε σε όλα τα σπίτια και βοηθούσε. Πολλές φορές κοιμόταν και εκεί. Η περιοδεία του περιλάμβανε κατ΄ αρχήν την εξομολόγηση, για την οποία τον ανέμεναν με αδημονία σε όλα τα χωριά. Ο π. Βησσαρίων εξομολογούσε και τα παιδιά στο Εκκλησιαστικό Λύκειο της Λαμίας και ήταν ο πνευματικός τους. Εξομολογούσε τα παιδιά και στο τέλος πάντοτε τους έβαζε «κάτι» στο χέρι, για να τα ενισχύσει.
Όταν λειτουργούσε ο π. Βησσαρίων, έλαμπε ολόκληρος, καθώς τελούσε τη Θεία Λειτουργία με όλο το σεβασμό και την ιεροπρέπεια που αρμόζει. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσε να μιλήσει καλά, καθώς η φωνή του ήταν φθίνουσα, εξαιτίας ενός περιστατικού με τους Γερμανούς, δεν παραιτήθηκε από το Άγιο Θυσιαστήριο. Έλεγε πως: «ο δε έχω, Κύριε, τούτο σοι δίδωμι»(Πρ. γ΄, 6). Με συμβουλές που η Θεία Χάρις παραχωρούσε στην προσευχή του, με εμπνευσμένη κατήχηση, με μυστική εξομολόγηση, φιλοτεχνούσε το έργο του ο λειτουργός του Θεού. Ήταν Μέγας Εξομολόγος. Τον έβλεπαν οι άνθρωποι ευπροσήγορο, απλό, ταπεινό, με την αδύναμη φωνούλα του και έλκονταν.
Ο π. Βησσαρίων ήταν και ο «κουβαλητής» του Μοναστηριού. Έβγαινε με την εικόνα της Παναγία στα χωριά, όπου με λαχτάρα τον περίμεναν στους δρόμους οι πιστοί. Τελούσαν ακολουθίες, ο παππούλης τους εξομολογούσε, τους μιλούσε με λόγους πνευματικούς και οικοδομητικούς και εκείνοι έδιναν ευλογίες από τα προϊόντα τους. Ο π. Βησσαρίων όσα μάζευε τα μοίραζε σε δύο «σακιά». Ένα σακί το πήγαινε στο Μοναστήρι για τις ανάγκες του, καθώς τότε λειτουργούσε εκεί η Γεωργοτεχνική Σχολή και η Ιερά Μονή φιλοξενούσε 82 άπορα παιδιά. Όσα περιείχε το άλλο σακί τα μοίραζε κατευθείαν στους φτωχούς. Γνώριζε ποιες ήταν οι ανάγκες κάθε οικογένειας και ανάλογα έκανε τη διανομή.
Ο Γέρων Βησσαρίων πέρασε τη ζωή του νουθετώντας, συμβουλεύοντας, διακονώντας με παντοειδείς τρόπους το ποίμνιο του Θεού. Ήταν ο καλός ποιμήν, που θυσίασε τη ζωή του υπέρ των προβάτων. Τα του κόσμου όλα τα θεωρούσε σκύβαλα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «ίνα Χριστόν κερδήσει». Και τον κέρδισε το Χριστό. Ο π. Βησσαρίων είναι σήμερα κοντά στον Κύριο, ο οποίος οικονόμησε εξαιρετικά να του δώσει ιδιαίτερη τιμή. Δεν τον αγίασε απλά, του κράτησε το σώμα σε αφθαρσία, για να το δούμε όλοι εμείς ιδίοις όμμασι και να πιστέψουμε, να δυναμωθούμε, να συνετιστούμε, να συγκλονιστούμε.
Η κοίμηση
Ο π. Βησσαρίων ήταν καλά στην υγεία του σε γενικές γραμμές. Δεν είχε μεγάλα προβλήματα. Προς το τέλος της ζωής του ήρθαν η κόπωση και τα γεράματα. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα, όπου κοιμήθηκε από πνευμονικό οίδημα, την 22 Ιανουαρίου 1991.
Η πρόσβαση στο Μοναστήρι εκείνες τις ημέρες ήταν δύσκολη λόγω έντονης χιονόπτωσης. Με δυσκολία ανέβηκε η νεκροφόρα. Για δύο ημέρες τοποθετήθηκε στην Εκκλησία, όπου πολύς κόσμος περνούσε για να χαιρετήσει το Γέροντα και να κλάψει. Έλαμπε το πρόσωπό του μέσα στο φέρετρο και το σώμα του ευωδίαζε. Το σώμα του δεν μπορούσε να ενταφιαστεί στο κοιμητήριο λόγω των καιρικών συνθηκών και ως εκ τούτου κηδεύτηκε στα Βαπτιστήρια, όπου υπήρχαν δωμάτια προορισμένα για την εξομολόγηση. Πολλοί άνθρωποι για χρόνια κατέβαιναν για να προσκυνήσουν το σκήνωμα, δείχνοντας την ευσέβειά τους. Μάλιστα, πολλοί του πήγαιναν αφιερώματα, σαν να τα προσέφεραν σε Άγιο, χωρίς να περιμένουν οποιοδήποτε σημείο για να αποδείξει την αγιότητά του. Μάλιστα, υπάρχουν αναφορές των θαυμαστών εμπειριών και των βιωμάτων που είχαν στον τάφο του Γέροντα. Πολλοί είχαν ταραχή μέσα στο σπίτι τους, μα όταν είδαν τον π. Βησσαρίωνα στον ύπνο τους, ήρθε η γαλήνη πάλι στην οικογένεια, και άλλα παρόμοια. Αποφασίστηκε να μη γίνει εκταφή, αλλά αναβάθμιση του χώρου των Βαπτιστηρίων. Ωστόσο, η καθίζηση που παρουσιάστηκε στην ανατολική πλευρά του Μοναστηριού απαιτούσε το γκρέμισμα και την ανοικοδόμηση αυτής με νέα στηρίγματα. Επομένως, η εκταφή ήταν απαραίτητο να γίνει. Αφού τελέστηκε Τρισάγιο, ξεκίνησε η αφαίρεση των τούβλων. Φάνηκε το φέρετρο σε άριστη κατάσταση. Αφού μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο, άνοιξαν οι Μοναχοί το φέρετρο για να αφαιρέσουν τα οστά. Όταν όμως το άνοιξαν, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι το σώμα του κάτω από το σάβανο ήταν άφθαρτο.
Το θαυμαστό γεγονός
Αυτό αποτελούσε θαυμαστό γεγονός και θεία οικονομία. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι Μοναχοί πίστευαν στην αγιότητά του, η Αγία Εκκλησία έπρεπε να επιληφθεί της υπόθεσης. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φθιώτιδος κυρός Νικόλαος, όταν το έμαθε συγκλονίστηκε, επισκέφθηκε το Μοναστήρι και προσκύνησε συγκινημένος το ιερό σκήνωμα. Το άφθαρτο σώμα του Γέροντα μεταφέρθηκε στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας για να προστατεύεται και έκτοτε εκεί βρίσκεται προς προσκύνηση από χιλιάδες πιστούς.
Ο ήσυχος παππούλης με τη χάρη του Θεού τάραξε το πανελλήνιο. Μετά από δεκαπέντε χρόνια βρέθηκε το σκήνωμα αυτού του ανθρώπου σε πλήρη συνοχή, απλώς συρρικνωμένο, αφυδατωμένο, να κρατά μάλιστα το Ιερό Ευαγγέλιο και να μην είναι εύκολο να του το αποσπάσει κανείς. Σαν να θέλει να μας πει ότι ξεφύγαμε από το Ευαγγέλιο και να μας προτρέπει, κυρίως τους Ιερείς: «Γυρίστε πάλι στις γάργαρες πληγές της Πίστεώς μας, στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Πάψτε να ασχολείστε με τις κοσμικότητες και τα κοινωνικά ζητήματα, είναι άλλοι αρμόδιοι για αυτά τα θέματα. Εσείς έχετε χρέος να οδηγήσετε τις ψυχές εις νομάς σωτηρίους, να ανεβάσετε τον άνθρωπο από τη Γη στον Ουρανό!…»
