«Ἀναχωρησάντων τῶν Μάγων … Ὁ Ἠρώδης ζητεῖ τὴν ψυχήν τοῦ παιδίου»
Αδελφοί μου, Χριστούγεννα· «Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται». Άγγελοι και άνθρωποι πανηγυρίζουν το γεγονός και δοξολογούν λέγοντας «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Γύρο από το βρέφος Ιησού συγκεντρώνεται η προσοχή όλου του κόσμου διότι το πρόσωπο του Χριστού μας διαμορφώνει και τέμνει την ιστορία.
Είναι το πρόσωπο που οχτακόσια χρόνια πριν την Γέννησή του ο Ησαΐας έλεγε: «παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν … Θεὸς ἰσχυρὸς ἄρχων εἰρήνης πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
Είναι το ίδιο παιδί που ο Θεός Πατέρας έλεγε με το στόμα του ψαλμωδού Δαυίδ «Υἱὸς μου εἶ σὺ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε».
Άρα δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί αν και δεν διαφέρει στην μορφή από τα άλλα παιδιά. Η γέννησή του δεν είναι και η αρχή της υπάρξεώς του. Αλλά είναι η αρχή της παρουσίας του στην γη. Η γέννηση του δεν είναι σαν των άλλων παιδιών, δεν γεννάται εκ σπέρματος ανδρός αλλά εκ «Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου».
Η παρουσία του μέσα στον κόσμο είναι πηγή χαράς και ευφροσύνης διότι δια της σαρκώσεως και γεννήσεώς του γίνεται «ἄνθρωπος ὁ Θεὸς ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται» λέγει ο Άγιος Αθανάσιος. Δηλαδή έγινε ο Θεός άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Πώς λοιπόν να μην χαρούμε, πώς να μην γιορτάσουμε το γεγονός; Να γιατί το σύμπαν χαίρει μαζί με την φύση. Κάθε γέννηση παιδιού φέρνει χαρά πολύ, περισσότερο η «Γέννησις του παιδίου Ιησού». Άγγελοι εξ ουρανού, άνθρωποι ποιμένες, Μάγοι εξ ανατολών, αστέρες του ουρανίου στερεώματος, ζώα εκπρόσωποι της φύσης, τα πάντα χαίρονται στην επί γης παρουσία του Χριστού ως Λυτρωτού.
Δυστυχώς όμως υπάρχει και παραφωνία στην συμφωνία της χαράς και αγαλιάσεως των Χριστουγέννων.
Από τα πρώτα βήματα της επιγείου ζωής Του ο Χριστός μας γεύεται το ποτήρι των διωγμών και του μίσους των κακών ανθρώπων. Δεν θα σταματήσει αυτό το μίσος και ο διωγμός εναντίον Του, μέχρι να υψωθεί επάνω στον Σταυρό. Αλλά και εκεί «οἱ
ὀνειδισμοί τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ’ ἐμέ», όπως αναφέρουν οι προφήτες. Ακόμα και επάνω στον Σταυρό τον έβριζαν, τόση κακία εκ μέρους των ανθρώπων!
Ο Ηρώδης πρώτος φοβάται ένα νήπιο ολίγων ημερών και το αναζητεί να το φονεύσει, φεύγει η αγία οικογένεια για την Αίγυπτο να σωθεί ο Χριστός. Από πολύ νωρίς έχουμε τους πρώτους μάρτυρες της Εκκλησίας μας που είναι τα νήπια της Βηθλεέμ, θύματα του θηριώδη Ηρώδη. Από εκεί και πέρα ιδιαίτερα όταν αρχίζει το έργο της σωτηρίας διώκεται συκοφαντείται, τον κατηγορούν ως μάγο, ως πότη, ως φίλο των τελωνών, ακόμα και υποστηρικτή αμαρτωλών γυναικών, διώκεται από την ιδιαίτερη πατρίδα Του και προδίδεται από τον ίδιο Του τον μαθητή με σταυρικό τέλος.
Οι διωγμοί δεν σταματούν εναντίον Του, συνεχίζονται στην Αγία του Εκκλησία αμέσως, από τα πρώτα χρόνια. Το πορφυρούν είναι το χρώμα της από το αίμα των μαρτύρων της διαχρονικά μέχρι τις ημέρες μας. Αίμα θυσίας και αγάπης. Μέχρι σήμερα, αλλά και μέχρι του μέλλοντος αιώνος η Εκκλησία μας θα διώκεται, θα συκοφαντείται, θα χλευάζεται όπως ο Αρχηγός και Ιδρυτής της. Αδελφοί μη λυγίζουμε «μαινέτω ἡ θάλασσα, πέτρα διαλύσαι οὐ δύναται. Ἐγειρέσθω τὰ κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τὸ πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ισχύει». Ας μένεται η θάλασσα, δεν μπορεί να διαλύσει την πέτρα. Ας σηκώνονται τα κύματα, του Ιησού το πλοίον (την Εκκλησία) δεν μπορούν να την βουλιάξουν, μας λέει ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Ας είμαστε δυνατοί στην πίστη αδελφοί. «Θαρσείτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Μας λέει ο Κύριος μας. Αμήν!
