Μεγαλεπήβολος ο σχεδιασμός, τεράστια η παραγωγή, μεγαλοπρεπής ο χώρος, καθηλωτικές οι μελωδίες, αέρινα τα λικνίσματα, καρδιακά τα κείμενα και η αφήγηση. Δέος, μεγαλοπρέπεια, σεβασμός, πόνος, μνήμη, αρώματα και ακούσματα μικρασιάτικα, κατάθεση ψυχής. Όλα αυτά συνυπήρχαν στην πραγματικά ιστορική συναυλία για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή με τίτλο: «Μικρασία: Όσο σε θυμάμαι, ζεις», στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας, το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022. Πίσω από όλα η Εκκλησία της Ελλάδος που με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και υποδειγματική μαεστρία οι άνθρωποί της κατεύθυναν και συντόνισαν κάτι πραγματικά μεγαλειώδες. 1922 συμμετέχοντες από 55 χορωδίες και παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα από τις Ιερές Μητροπόλεις, η Εκκλησία της Ελλάδος έκαναν στους 15.000 θεατές το χορό και το τραγούδι γέφυρα μνήμης των αλησμόνητων πατρίδων. Με τραγούδια των Καλδάρα, Παπαδόπουλου, Σπανουδάκη, Θαλασσινού σε πρωτότυπη ενορχήστρωση, ειδικά προσαρμοσμένη στην πολυπληθή νεανική χορωδία και την ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και με τα ωραιότερα παραδοσιακά μικρασιατικά τραγούδια, με τη σύμπραξη της Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής της Εκκλησίας της Ελλάδος και με σολίστες τους Δ. Μπάση, Αρ. Κετιμέ, Σ. Μάνου, Κ. Βελιώτη και τον Θ. Βισκαδουράκη ως αφηγητή, το μήνυμα ήταν αυτό που στο εισαγωγικό σημείωμα του προγράμματος της εκδήλωσης έγραψε ο Ηλ.Λιαμής: «Λαοί που ξεχνούν το παρελθόν, δεν έχουν μέλλον. Γι΄ αυτό και η Μικρασιατική καταστροφή, αν και μας πονά, δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η Μικρασία δεν είναι μόνον γη, δεν είναι μόνον χώματα και πέτρες. Η Μικρασία είναι η μάνα που γέννησε τον νεοελληνικό πολιτισμό. Είναι η βαθιά λίμνη, στην οποία συναντήθηκαν δύο μεγάλα ποτάμια: Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και η χριστιανική μας πίστη. Μικρασία είναι μαζί η αρχοντιά και η ευσέβεια, η καλαισθησία και το μέτρο, η αγάπη για μόρφωση και η πίστη στα θαύματα. Μικρασία είναι η δύναμη της φυλής μας, η οποία μέσα σε μια νύχτα τά ΄χασε όλα, αλλά σύντομα πρόκοψε και ανάστησε παιδιά κι εγγόνια, πλουτίζοντας τη νέα της πατρίδα με πνευματικότητα, πολιτισμό, αλλά και πλούτο. Νέα παιδιά βρίσκονται και σήμερα μπροστά μας και περιμένουν από μας τις αξίες του Μικρασιάτικου Ελληνισμού, τις ρίζες του γένους μας, που θα κρατήσουν σταθερό το πηδάλιο της ζωής τους σε καιρούς ανατροπών και λησμονιάς της ιστορίας και των προγόνων τους. Σε αυτά τα παιδιά και τους νέους, η Εκκλησία της Ελλάδος θέλησε να δώσει την ευκαιρία να χαρούν, αλλά και να θυμηθούν, να συναντηθούν μεταξύ τους, να συναντηθούν όμως και με την ιστορία, αυτή τη φορά όχι διαβάζοντας, αλλά χορεύοντας και τραγουδώντας».
Και μέσα σε αυτά τα παιδιά ήταν και τα δικά μας από τα Γρεβενά, που με την Παιδική Χορωδία αλλά και την Μεικτή Χορωδία της Ι.Μ. Γρεβενών είχαν επάξια μία θέση στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο για δεύτερη χρονιά. Μετά από σκληρή δουλειά και προετοιμασία μαζί με τον κόπο της ιερής αυτής αποστολής τα Γρεβενά ήταν παρόντα στο ιστορικό αυτό γεγονός, μέσα από τα στόματα των χορωδών μας. Και στο τέλος… ανακούφιση, ευγνωμοσύνη, μνήμη, χαρμολύπη, πληρότητα. Κι όλα αυτά γιατί όλη αυτή η συναυλία ήταν μία τεράστια κατάθεση ψυχής. Τι πλέον χρειάζεται κάποιος για να πορευθεί στην ζωή του;
Απαραίτητες ευχαριστίες στον Σεβασμιώτατό μας, γιατί επευλογεί την προσπάθεια, στους μαέστρους Φ. Γκιουλέκα και Οδ. Τάσιου, γιατί καθοδηγούν τις χορωδίες και στα μέλη της αποστολής, γιατί συμμετείχαν υπομονετικά και υποδειγματικά.
