Κατανυκτική, γεμάτη ἱερό δέος ἐνώπιόν μας ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα. Μεγάλη γιά τά μεγάλα γεγονότα πού τόσο ἔντονα καί συγκινητικά μᾶς ὑπενθυμίζει μέ τόν Ἐρχόμενον στό ἑκούσιο πάθος Ἰησοῦν Χριστόν. Καί τοῦτο γιά τήν δική μας σωτηρία ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ἡ ἐμπνευσμένη ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας ἀρχίζει μέ τό ὑπέροχο τροπάριο: «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα˙ ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ραθυμοῦντα…».
Ἔρχεται ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ψυχῆς μας, ὁ Χριστός, καί μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού γρηγορεῖ καί τόν ὑποδέχεται. Ἀνάξιος ὅμως ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος εἶναι ράθυμος καί μακράν Του, κοιμισμένος πνευματικά.
Ἄς ἑτοιμάσουμε, λοιπόν, τούς ἑαυτούς μας γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Νυμφίου μεσ’ στίς ψυχές μας.
Ἄς συμπορευθοῦμε μέ τόν Κύριο στήν Ἱερουσαλήμ καί ἀπό ἐκεῖ πρός τόν Γολγοθᾶ.
Ὁ δρόμος δύσβατος ἀλλά τιμητικός.
