Ο Ιωάννης Γεωργιάδης έχει μείνει στην ιστορία ως ο επιστήμονας ο οποίος «θεμελίωσε» την ιατροδικαστική στην Ελλάδα και δημιούργησε τις βάσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη και εξέλιξή της. Ταυτόχρονα, ξεχώρισε για τις αθλητικές του επιδόσεις, καθώς ως αθλητής χάρισε στην Ελλάδα ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στη σπάθη.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό τα έκανε ως μέλος της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών και της Αθηναϊκής Λέσχης.
Τίμησε την Ελλάδα μέσα από τις αθλητικές του επιδόσεις
Μία από τις σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από τον Ιωάννη Γεωργιάδη στη σπάθη, και μάλιστα αήττητος, στο πλαίσιο των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Οι σπουδαίες αναμετρήσεις μεταξύ των καλύτερων αθλητών του κόσμου, διεξήχθησαν στις 25 Μαρτίου στο Ζάππειο Μέγαρο.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1900, έλαβε μέρος στους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, ωστόσο αποκλείστηκε στα προκριματικά. Στη περίφημη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας, το 1906, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σπάθη και το αργυρό στο ομαδικό του αθλήματος.
Τεράστια η προσφορά του στον κλάδο της ιατροδικαστικής
Η πορεία του στην ιατρική επιστήμη ξεκίνησε το 1904, από τη θέση του επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Βρεφοκομείου της Αθήνας. Τρία χρόνια αργότερα έγινε επιμελητής στην έδρα της ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής.
Μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1947, υπηρέτησε με συνέπεια και αγάπη την επιστήμη του. Υπήρξε ο γιατρός ο οποίος εμπνεύστηκε το Εγκληματολογικό Μουσείο και το Εργαστήριο Ιατροδικαστικής. Μία από τις σημαντικότερες μελέτες του, η οποία παραμένει επίκαιρη μέχρι και τις μέρες μας, είναι αυτή με τίτλο «Τοξικολογία, Ιατροδικαστική και Κλινική» του 1926.
Ο σπουδαίος αυτός ιατρός και αθλητής έφυγε από τη ζωή στις 17 Μαϊου του 1960.
