Διακρίθηκαν ανάμεσα σε 136 σχολικές μονάδες, 7.000 μαθητές με 1.100 μαθητικές δημιουργίες, προκαλώντας το αίσθημα της συγκίνησης για τον τρόπο που προσέγγισαν τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Ο λόγος για τους μαθητές του 3ου Γυμνασίου Ιεράπετρας Κρήτης, που απέσπασαν βραβείο στην κατηγορία «Ποιήματα» στο πλαίσιο διαγωνισμού με θέμα «Ποντιακός Ελληνισμός: Μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον», στον οποίο συμμετείχαν σχολεία από την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ομογένεια.
Το έμμετρο κείμενο που έγραψαν οι μαθητές από την Κρήτη εντυπωσίασε την επιτροπή, κυρίως για τα μηνύματα που θέλησαν να περάσουν αλλά και για την πρωτοτυπία του περιεχομένου των στίχων.
Βασικός στόχος του διαγωνισμού της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών ήταν από τη μία η καλλιέργεια του ενδιαφέροντος για την παράδοση του τόπου και από την άλλη η διατήρηση της ιστορικής μνήμης γύρω από το θέμα της Ποντιακής γενοκτονίας.
Τα κρητικόπουλα είχαν την ευκαιρία να μεταφέρουν μέσα από τα ποιήματα που έγραψαν συναισθήματα και γνώσεις γύρω από το θέμα του ξεριζωμού των Ποντίων. Πριν ξεκινήσουν άλλωστε την προσπάθεια να διακριθούν στον διαγωνισμό, αφιέρωσαν χρόνο για να θυμηθούν γεγονότα που έχουν μείνει στην ιστορία.
Τα δύο ποιήματα που ξεχώρισαν είναι τα ακόλουθα:
«Ο Πόντιος»
Ο Πόντος ζει και δεν ξεχνά την ημερομηνία
Που χάθηκαν τόσες ζωές με τη γενοκτονία.
Στον Πόντο βίωσαν σφαγές μαρτύρια και πόνο
Κι αντί για όπλα λάβαρο είχαν την Πίστη μόνο.
Κι η Παναγία η Σουμελά ήκαμε εξορία
βία, ορφάνια, προσφυγιά έγραψαν ιστορία.
Στην Τραπεζούντα κοτσαρι χορευουνε οι μνήμες
Ελλήνων που εξορίστηκαν για άγνωστες πατρίδες.
Το Μάη τσι δεκαεννιά ψυχρή δολοφονία
Βιώσανε οι Πόντιοι με τη γενοκτονία.
Εκατόν τρία πέρασαν, χρόνια λησμονημένα
Αλλά ο Πόντος δεν ξεχνά τι έχει περασμένα.
Η φλόγα της ανάμνησης του Πόντου δε θα σβήσει
Γιατί αθώα θύματα τ’ αιμα τους έχουν χύσει.
Ένα κομμάτι Ελληνισμού στο Πόντο ζει για πάντα
Γιατί θυσία γίνανε τα νήπια στη Σάντα.
Στη Σάντα νεκροφίλησαν μανάδες τα παιδιά τους
Που στο βωμό τσι Λευτεριάς έκοψαν τα φτερά τους.
Θρήνος, οδύνη, σπαραγμός στοιχειώσανε τη Σάντα
Απ’ τις μανάδες που ‘χασαν τα σπλάχνα τους για πάντα.
Κάθε Ρωμιός που έζησε ξεριζωμό και πόνο
Γνωρίζει τι θα πει καημός για την πατρίδα μόνο.
«Ρωμιοσύνη»
Οι καρδιές του Πόντου δε ξεχνούν
την ρωμιοσύνη
που τρεις χιλιάδες χρόνια πριν
ξεριζωμός ΄χε γίνει
Γενοκτονία εγήνικε
δεκαεννιά του μήνα
και πόσοι άνθρωποι πήγανε
αδίκως μες στο μνήμα
Ω Παναγία μου Σουμελά
και συ Περιστερώτα
και Αη Γιώργη Βαζελώνα μου
δώστε στον κόσμο φώτα.
