Κυριακή 5η Φεβρουαρίου 2023, ἡμέρα ἐνάρξεως τοῦ Τριωδίου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε εἰς τόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἐνοριακό Ἱ. Ναό Ἁγίας Τριάδος Σύμης, μέ συλλειτουργούς του τόν π. Γεώργιο Χατζηχρυσάφη Ἐφημέριο τοῦ Ναοῦ καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό. Τήν ἱερά ὑμνωδία μελώδησαν ὁ κ. Πανορμίτης Κακακιός καί ὁ κ. Ἀγαπητός Μιχελλής.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπευθυνόμενος πρός τούς ἐκκλησιαζομένους πιστούς, μέ τόν μεστό θεολογικό του λόγο, ὁμίλησε λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Α΄ Κυριακῆς τοῦ Τριωδίου, αὐτό τῆς παραβολῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, ἀναφερόμενος πρωτίστως στήν ἀρετή τῆς ταπεινώσεως, ἀλλά καί στήν σήμερα ἀρξαμένη, ψυχωφελῆ περίοδο τοῦ Τριωδίου.
Τριώδιο ὀνομάζεται ἡ ἐκκλησιαστικὴ περίοδος ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν σημερινή Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, ἕως καί τό Μεγάλο Σάββατο. Τήν ὀνομασία της ἔχει λάβει ἀπό τό ὁμώνυμο λειτουργικό βιβλίο τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὁποῖο ἔχει ὡς ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό του, ὅτι οἱ Κανόνες ποὺ ἀπαρτίζουν τὶς καθημερινὲς ἀκολουθίες ἀποτελοῦνται ἀπὸ τρεῖς ὠδὲς, πρός τιμή καί δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα (Λουκ. 18, 10-14) περιγράφει ἕναν ἄνθρωπο, τόν Φαρισαῖο, ποὺ εἶναι πάντα εὐχαριστημένος μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ ποὺ νομίζει ὅτι συμμορφώνεται μὲ ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις τῆς θρησκείας. Ἔχει δικαιώσει τὸν ἑαυτό του καὶ εἶναι πολὺ περήφανος γι’ αὐτόν. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἔχει παραποιήσει τὸ νόημα τῆς θρησκείας. Τὴν ἔχει περιορίσει σὲ ἐξωτερικοὺς τύπους καὶ μετράει τὴν εὐσέβειά του μὲ τὸ ποσὸν τῶν χρημάτων ποὺ συνεισφέρει στὸ ναό καί τίς ἐλεημοσύνες. Ὅσο γιὰ τὸν Τελώνη, αὐτὸς ταπεινώνει τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὴ ἡ ταπείνωση τὸν δικαιώνει μπροστὰ στὸ Θεό.
Ἡ ἐπικειμένη περίοδος λοιπὸν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀρχίζει μὲ μία ἀναζήτηση, μία προσευχὴ γιὰ ταπείνωση ποὺ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας. Βρισκόμαστε μπροστὰ στὶς «πύλες τῆς μετανοίας» καὶ στὴν πιὸ ἐπιβλητικὴ στιγμὴ τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς, ἀφοῦ διαβαστεῖ τὸ Ἀναστάσιμο Εὐαγγέλιο καὶ ἀναγγελθεῖ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…», ψάλλουμε γιά πρώτη φορά τά τροπάρια πού θά μᾶς συνοδεύουν σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς:
«Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα ὀρθρίζει γὰρ τὸ πνεῦμά μου, πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ναὸν φέρων τοῦ σώματος, ὅλον ἐσπιλωμένον· ἀλλ᾿ ὡς οἰκτίρμων κάθαρον, εὐσπλάχνῳ σου ἐλέει».
«Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αἰσχραῖς γὰρ κατερρύπωσα, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίαις, ὡς ῥᾳθύμως τὸν βίον μου, ὅλον ἐκδαπανήσας· ταῖς σαῖς πρεσβείαις ρῦσαί με, πάσης ἀκαθαρσίας».
«Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν, ἐννοῶν ὁ τάλας, τρέμω τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς κρίσεως· ἀλλὰ θαρρῶν εἰς τὸ ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ὡς ὁ Δαυΐδ βοῶ σοι· Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος».
