Με κατάνυξη ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης στον πολιούχο της Βεροίας

Τη Μεγάλη Τρίτη 19 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἡ μέν ἔχαιρε κενοῦσα τό πολύ­τι­­μον, ὁ δέ ἔσπευδε πωλῆσαι τόν ἀτί­μητον».

Δύο διαφορετικά πρόσωπα, δύο διαμετρικά ἀντίθετες συμπερι­φο­ρές μᾶς παρουσίασε κατά τή ση­μερινή ἑσπέρα ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀπό τή μία ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα. Ἀπό τήν ἄλλη ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰούδας.

Ἡ γυναίκα, ἔχοντας ὁμολογήσει τήν ἁμαρτωλότητά της καί ἔχο­ντας λάβει τήν ἄφεση ἀπό τόν φι­λάνθρωπο Κύριο, τολμᾶ νά ἀγνο­ήσει τίς προκαταλήψεις τῆς ἐποχῆς τόσο γιά τό φύλο της ὅσο καί γιά τήν προηγούμενη ζωή της, καί εἰσέρχεται στήν οἰκία τοῦ Σίμωνος, ὅπου βρίσκεται ὁ Χριστός, γιά νά τοῦ προσφέρει τό ἀντίτιμο τῆς εὐγνωμοσύνης της.

Ὁ μαθητής, ἀντίθετα, ἐνώπιον τοῦ Διδασκάλου του, δέν τολμᾶ νά ἀποκαλύψει τό πάθος του, δέν τολμᾶ νά ζητήσει συγχώρηση γιά τή φιλαργυρία του, πού τόν ὁδη­γοῦσε νά ὑπεξαιρεῖ τά χρήματα ἀπό τό κοινό ταμεῖο τῶν μαθητῶν, καί καλύπτει τή φιλαργυρία μέ τήν ὑποκριτική φιλοπτωχία.

Ἡ γυναίκα μέ χαρά πλύνει μέ τό πολύτιμο μύρο τά πόδια τοῦ εὐερ­γέτου της Χριστοῦ, καί ὁ Ἰούδας θρηνεῖ γιά τή δῆθεν σπατάλη, ὑπο­λογίζοντας καί τό κέρδος ἀπό τά τριά­κοντα ἀργύρια πού ἐπρόκειτο νά λάβει ἀπό τήν προδοσία τοῦ Κυ­ρίου.

Δύο διαφορετικά πρόσωπα, δύο διαφορετικές συμπεριφορές. Ἡ ἁμαρ­τωλή γυναίκα ἀνταποδίδει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μέ σεβασμό καί εὐγνωμοσύνη. Ὁ μαθητής ἀντα­ποδίδει τήν ἀγάπη μέ ὑπο­κρι­σία καί προδοσία.

Ἄς μήν σπεύσουμε νά ἐκφρά­σου­με τήν ἔκπληξή μας. Ἄς μήν βια­στοῦμε νά ἐπαινέσουμε τή γυναίκα καί νά κατακρίνουμε τόν μαθητή, ἀλλά ἄς σκεφθοῦμε πρῶτα καί ἄς ἐξετάσουμε ὁ καθένας μας τόν ἑαυτό του.

Τά δύο πρόσωπα τά ὁποῖα ἐμφα­νίζονται ἐνώπιόν μας μέσα ἀπό τούς ὕμνους καί τό Συναξάριο τῆς σημερινῆς ἑσπέρας κυκλοφοροῦν ἀνά τούς αἰῶνες μεταξύ τῶν ἀν­θρώ­πων. Καί οἱ συμπεριφορές τους ἐκφράζουν τά συναισθήματα καί τή στάση τῶν ἀνθρώπων σέ κάθε ἐποχή.

Ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀπό σεβασμό καί εὐγνωμο­σύνη πρός τόν Χριστό εἶναι ἕτοιμοι νά τοῦ προσφέρουν μέ χαρά τά πάντα. Ἐπιθυμοῦν νά τοῦ προσφέ­ρουν ὅ,τι πιό πολύτιμο ἔχουν, χω­ρίς νά ὑπολογίζουν οὔτε τό κόστος, οὔτε τόν κόπο, οὔτε τόν κόσμο, ὅπως ἔκανε καί ἡ γυναίκα προσ­φέροντας στόν Χριστό τό πολύτιμο μύρο.

Ὑπάρχουν πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἀνα­γνωρίζουν ὅτι ὀφείλουν στόν Χρι­στό ὅ,τι ἔχουν, ὅ,τι εἶναι, ὅ,τι ἐπέ­τυχαν στή ζωή τους, ὅτι τοῦ ὀφεί­λουν τά χαρίσματά τους, τά χρή­ματά τους, τήν κοινωνική τους θέση, τήν ἐπαγγελματική τους ἐξέ­λι­ξη, τίς συνθῆκες μέσα στίς ὁποῖες ζοῦν καί τίς ὁποῖες ἄλλοι στεροῦ­νται, ἔστω καί ἄν γιά ὅλα αὐτά ἀγω­νίσθηκαν καί τά ἀπέκτησαν μέ πολ­λή προσπάθεια καί κόπο, διότι χωρίς τή δική του χάρη καί βοή­θεια θά ἦταν ἀδύνατο νά τά κα­τορ­θώσουν, ὅπως καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς διαβεβαιώνει λέγοντας: «χω­ρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».

Ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι, πολλοί ἴσως καί αὐτοί, οἱ ὁποῖοι, σάν τόν Ἰούδα, ὄχι μόνον δέν ἀναγνω­ρί­ζουν τί ὀφείλουν στόν Χριστό καί δέν αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά τοῦ ἀνταποδώσουν τήν εὐγνωμο­σύνη τους, ἀλλά σπεύδουν νά κρί­νουν καί νά κατακρίνουν καί νά θέσουν ἐμπόδια καί προσκόμματα καί σέ ὅσους θέλουν νά προσφέ­ρουν στόν Χριστό.

Ὑπάρχουν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο δέν θέλουν νά προσφέρουν ὁτιδήποτε στόν Χριστό, ἀλλά καί στό τέλος καταλήγουν νά τόν ἀρ­νοῦνται καί νά τόν προδίδουν.

Σέ ποιά ἀπό τίς δύο αὐτές ὁμάδες ἄραγε ἀνήκουμε ἐμεῖς;

Εἴμαστε πρόθυμοι νά ἐκφράσουμε τήν ἀγάπη καί τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Χριστό προσφέροντάς του ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουμε;

Καί δέν χρειάζεται νά εἶναι χρή­ματα ἤ ὑλικά πράγματα, ἀλλά μπορεῖ καί πρέπει νά εἶναι πρωτί­στως ἡ ψυχή μας καί ἡ ὑπακοή μας στό θέλημά του. Τοῦ τήν προσφέ­ρουμε ἤ ἐφευρίσκουμε προφάσεις καί δικαιολογίες γιά νά μήν τό κάνουμε;

Ἄς ἐξετάσουμε τούς ἑαυτούς μας καί ἄς ἐλέγξουμε τή στάση μας ἔνα­ντι τοῦ Χριστοῦ, πού πορεύεται πρός τό Πάθος γιά τή δική μας σω­τηρία. Ἄς ἐξετάσουμε τούς ἑαυ­τούς μας καί ἄς δοῦμε ἄν βρισκό­μαστε μαζί μέ τήν πρώην ἁμαρ­τωλή πού τίμησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, δίνοντας ἐντολή νά μνημονεύεται ἡ πράξη της ἀνά τούς αἰῶνες, ἤ ἄν εἴμαστε μαζί μέ τόν Ἰούδα πού ἔλαβε, δυστυχῶς, τόν μισθό τῆς φιλαργυρίας καί τῆς προδοσίας του.

Καί ἄς παρακαλέσουμε τόν δι᾽ ἡμᾶς πάσχοντα Κύριο νά μᾶς χαρί­σει τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνία του.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ