ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Οἱ μέρες περνοῦν, ἀγαπητοί μας γονεῖς, καί ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προχωρεῖ πρός τό τέλος της. Φτάσαμε μπροστά στή Μεγάλη Ἑβδομάδα. Στήν Ἑβδομάδα, πού, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας Θεόφιλος, τρέφει ὅλες τίς ὑπόλοιπες ἑβδομάδες τοῦ ἔτους.
Γιατί συμβαίνει αὐτό; Ἡ ἀπάντηση εἶναι καθαρά προσωπική ὑπόθεση, ἀφοῦ ὁ καθένας μας θά πρέπει νά κάνει μιά τοποθέτηση. Ἴσως θά ἦταν καλό νά ξαναθυμηθοῦμε τά γεγονότα αὐτῆς τῆς Ἑβδομάδας.
Ἀπό τό πρωί τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων νιώθουμε ὅτι τό κλίμα ἀλλάζει. Ὁ Χριστός μας ξεκινᾶ τήν πορεία πρός τό Πάθος. Καί ὁ ἄκρατος ἐνθουσιασμός τοῦ πλήθους, πού Τόν περίμενε ὡς ἐπίγειο βασιλιά, πολύ γρήγορα μετατρέπεται σέ καταδικαστική ἀπόφαση ἀπό τόν ἴδιο αὐτό ὄχλο. Ἄρον-ἄρον Τόν ἀνεβάζουν πάνω στόν Γολγοθᾶ. Πολύ συνοπτικές οἱ διαδικασίες. Βιάζονται νά τελειώσουν μαζί Του, νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν εὐεργετική παρουσία καί τήν Ἀγάπη Του.
Οἱ περισσότεροι ἔχουν ταχθεῖ μέ τούς σταυρωτές Του. Λίγοι καί φοβισμένοι οἱ μαθητές Του, δέν τολμοῦν νά δηλώσουν φανερά τήν ἐπιλογή τους. Μόνο ὁ Ἰωάννης, ὁ μικρότερος ἀπό ὅλους, ἔχει τό θάρρος νά μείνει κοντά στόν Διδάσκαλο, κάτω ἀπό τόν Σταυρό Του, δίπλα στή Μητέρα τοῦ Κυρίου Του καί τίς Μυροφόρες…
Ἀλήθεια, μᾶς ἀγγίζει τό δρᾶμα πού συντελέστηκε πάνω στόν Γολγοθᾶ; Πόσο μιλάει στήν ψυχή μας ἡ ἀπίστευτη μεταβολή τοῦ τόσο εὐεργετημένου λαοῦ; Σέ ποιά μερίδα μποροῦμε νά ἐντάξουμε τόν ἑαυτό μας; Μήπως δέν ἔχουμε δεχθεῖ εὐεργεσίες κι ἐμεῖς ἀπό τόν Θεό τῆς Ἀγάπης; Μήπως δέν μάθαμε ἀπό μικρά παιδιά νά πιστεύουμε στόν Χριστό μας καί νά ἀπευθυνόμαστε σέ ὅλες τίς δυσκολίες μας σ᾽ Αὐτόν;
Τί ἔχει ἀλλάξει καί Τόν ἀπομακρύναμε ἀπό τή ζωή μας; Γιατί μέ τίς ἁμαρτίες μας μπήγουμε κάθε φορά κι ἕνα καρφί στό πανάχραντο σῶμα τοῦ Κυρίου; Ἀλήθεια, δέν ἔχουμε τόπο στήν καρδιά μας γιά τόν Θεό Πατέρα, πού μᾶς ἀγάπησε τόσο πολύ, ὥστε ἔστειλε τόν Υἱό Του στή γῆ νά σταυρωθεῖ γιά τή δική μας σωτηρία;
Εἶναι περισσότερο ἀπό ἀναγκαῖο νά πάρουμε θέση ἀπέναντι στή μεγάλη αὐτή θυσία, πού δέν σταμάτησε νά συντελεῖται ἀνά τούς αἰῶνας. «Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου…». Ἐπιβάλλεται νά ξεκαθαρίσουμε ἐμεῖς, οἱ γονεῖς, τή σχέση μας μέ τόν Θεό τῆς Ἀγάπης, γιά νά μπορέσουμε νά μιλήσουμε στά παιδιά μας γι᾽ Αὐτόν καί γιά τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Του.
Μέ ποιούς εἴμαστε τελικά; Μέ τούς σταυρωτές, τούς φοβισμένους Μαθητές ἤ μέ τόν τολμηρό Ἰωάννη καί τίς Μυροφόρες; Ἄς μή διστάσουμε νά ἀπαντήσουμε, ὅπως ἁρμόζει στά παιδιά τοῦ Θεοῦ:
Μαζί Σου θέλουμε νά εἴμαστε, Κύριε, μέ ὅποιο τίμημα!
