Ο των όλων ποιητής, ο Θεάνθρωπος Ιησούς γεννιέται άσημος και πτωχός στην φάτνη των αλόγων, «εν ημέραις Ηρώδου του Βασιλέως και ιδού Μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα, λέγοντες πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων», και ο Ηρώδης ο Βασιλεύς ταράχθηκε φοβούμενος ότι, θα χάσει τον θρόνο του, την εξουσία του.
Και ενώ τρείς Μάγοι έρχονται να προσκυνήσουν το νεογέννητο Βρέφος της Βηθλεέμ «είδομεν γαρ τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ», και να του προσφέρουν τα δώρα της αγάπης τους, χρυσό και λίβανο και σμύρνα, και αφού προσκύνησαν αυτόν και «μη ανακάμψαι προς Ηρώδη» δι’ άλλης οδού ανεχώρησαν στα ίδια.
Ο Βασιλεύς Ηρώδης «ιδών ότι ενεπαίχθη υπό των Μάγων εθυμώθη λίαν» και οργισμένος προβαίνει στην απάνθρωπο εκείνη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ.
Ο άσοφος και αιμοχαρής Ηρώδης δεν λυπήθηκε ούτε τα αθώα βρέφη, ούτε τις μανάδες από την αγκαλιά των οποίων οι στρατιώτες τα άρπαξαν και τα έσφαξαν, αλλά προβαίνει στην σκληρή και απάνθρωπο απόφασή του και εκδίδει διαταγή να φονεύσουν «τους παίδας τους εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής, από διετούς και κατωτέρω, κατά τον χρόνον όν ηκρίβωσε παρά των Μάγων».
Τότε πραγματοποιήθηκε εκείνο, πού προφήτευσε ο Προφήτης Ιερεμίας, πού είπε – φωνή σπαρακτική ακούστηκε στο χωρίο της φυλής Βενιαμίν Ραμά, θρήνος και κλάματα και οδυρμός πολύς.
Η σύζυγος του Ιακώβ Ραχήλ, πού ήταν εκεί θαμμένη, δια των απογόνων της μητέρων, που στερήθηκαν τα μικρά τους, κλαίει τα τέκνα της, και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να παρηγορηθεί, γιατί τα αθώα αυτά παιδιά δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή-.
Οι Μάγοι εξ ανατολών «χρηματισθέντες κατ’ όναρ, μη ανακάμψαι προς Ηρώδην, δι άλλης οδού, αναχώρησαν εις την χώρα αυτών». Ο ταλαίπωρος άνθρωπος της κάθε εποχής καλείται, δι’ άλλης οδού, να επιστρέψει στους κόλπους της Εκκλησίας του Σταυρωμένου και Αναστημένου Ναζωραίου Χριστού, στην μόνη πηγή της σωτηρίας.
Ο δρόμος αυτός μπορεί να είναι στην αρχή ανηφορικός και στενός, «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός, η απάγουσα εις την ζωήν», όμως είναι ο μόνος αληθινός δρόμος που ακολούθησαν οι Μάγοι επιστρέφοντες στα ίδια μεταφέροντες στους οίκους τους την χάρη και την ευλογία του Νηπιάσαντος Ιησού.
Η άπειρος, ανεξιχνίαστος και πάνσοφος αγάπη του Θεού Πατρός εύρε τρόπο ώστε να προσφέρει και πάλιν σ’εμάς την δυνατότητα να βρούμε τον δρόμο τον αληθινό, ως οι Μάγοι δια του αστέρος, με την εκ Παρθένου Σάρκωση του Υιού Του, του αγαπητού «Χριστός ετέχθην εκ της Παρθένου».
Εμείς, λοιπόν, ας βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο, τον οποίον χάραξε άπαξ δια παντός επάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου Του το διωχθέν υπό του Ηρώδου Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ. Και με το φως το αληθινό, που φωτίζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο στο κόσμο αυτό, να οδηγηθούμε στον τελικό σκοπό που είναι η οδός της θέωσης του ανθρώπου.
Και «θέωσις εστιν η επί το κρείττον ύψωσις, ου μην φύσεως μείωσις η μετάστασις», κατά τον Άγιον Αναστάσιον τον Σιναΐτην. ΑΜΗΝ.
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος
