Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
«Ὁ Κυβερνήτης τοῦ κόσμου δέν ἀνακαινίζει τόν ἄνθρωπο, παράδοξα, μόνο μέ κάποια ἐξωτερική ἐνέργειά Του, ἀλλά τόν προσλαμβάνει καί τόν ἀγκαλιάζει. Καί δέν ἀνορθώνει μόνο καί ξαναστεριώνει τήν ἀνθρώπινη φύση, ἀλλά τήν περιβάλλεται μέ τρόπο ἀπερίγραπτο καί ἑνώνεται καί ταυτίζεται μαζί της . καί γεννιέται συγχρόνως Θεός καί ἄνθρωπος ἀπό γυναίκα βέβαια, ὥστε νά πάρει τήν φύση πού ὁ Ἰδιος ἔπλασε κι ὁ πονηρός μέ τήν συμβουλή του τοῦ ἔκλεψε» (Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, «Ὁμιλία περί τῆς κατά σάρκα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας»)
Ὁ πατερικός λόγος ἔρχεται νά δείξει καί πάλι τό ἀμέτρητον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τόν σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του: νά πάρει πίσω τήν φύση πού ὁ Ἴδιος ἔπλασε, δηλαδή τόν ἄνθρωπο ὡς σῶμα καί ψυχή, νά μᾶς ἁγιάσει δίδοντάς μας αἰωνιότητα, κάνοντάς μας νά νικήσουμε τήν φθορά καί τόν θάνατο. Οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ὑπάρξεις κτιστές. Εἴμαστε πλασμένοι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καί ὡς ἀποτέλεσμα τῶν θείων ἐνεργειῶν. Ὁ Θεός ὅμως δέν μᾶς ἔπλασε τέλειους καί ἀθάνατους, διότι κάτι τέτοιο θά καταργοῦσε τήν ἐλευθερία μας. Δέν θά εἴχαμε δηλαδή ἐπιλογή νά διαλέξουμε ἀνάμεσα στό νά γίνουμε θεοί κατά χάριν μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν σχέση μας μαζί Του, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, ἤ στό νά ἐπιχειρήσουμε νά γίνουμε τέλειοι ἀφ’ ἑαυτοῦ μας, δηλαδή ἀπό θεοί ἀπό μόνοι μας. Καί εἶναι αὐτό τό δίλημμα ἀπό τήν ἀρχή τῆς ὑπάρξεώς μας καί τῆς εἰσόδου μας στόν χρόνο καί στόν κόσμο δοσμένο ἀπό τόν Θεό. Θά ἦταν βολικό νά εἴχαμε τήν τελειότητα καί τήν ἀθανασία ἐξ ἀρχῆς. Ὅμως κάτι τέτοιο θά ἀναιροῦσε τόν τρόπο πού ὁ Θεός ὑπάρχει, ὡς ἐλευθερία καί ὡς ἀγάπη πού σέβεται τούς πάντες καί τά πάντα.
Οἱ ἄνθρωποι ἐπιλέγουμε τό ἴδιον θέλημα. Σ’ αὐτό βοηθᾶ ὁ πονηρός, ὁ διάβολος, ὁ πειρασμός πού μᾶς ὠθεῖ νά ἐμπιστευτοῦμε ἀποκλειστικά τόν ἑαυτό μας καί νά τόν καταστήσουμε αὐτόνομο ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί στήν συνέχεια καί ἔναντι τοῦ συνανθρώπου μας. Διότι ὁ ἄνθρωπος πού ἐπιλέγει νά κάνει θεό τό «ἑγώ» του δέν νοιάζεται καί γιά τόν συνάνθρωπό του. Τόν χρησιμοποιεῖ γιά τίς δικές του ἀνάγκες καί γιά τά δικά του συμφέροντα. Εἰσέρχεται ἔτσι στήν ὁδό τοῦ πνευματικοῦ θανάτου καί ἀκόμη κι ἄν ἀναζητεῖ τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά τόν δεῖ, διότι πῶς μπορεῖ τό κτιστό νά μεταλάβει τοῦ Ἀκτίστου; Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός πού οὐδέποτε ἔπαψε νά μᾶς ἀγαπᾶ, παρότι τόν ἀρνούμαστε, γίνεται στό πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου Του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τέλειος ἄνθρωπος κατά πάντα πλήν τῆς ἁμαρτίας, πλήν δηλαδή τῆς ἀνυπακοῆς, τῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἰδίου θελήματος. Περιβάλλεται δηλαδή τήν φύση μας μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς νά συλλάβει καί γεννιέται ὡς τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος μαζί, σαρκούμενος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου. Τώρα πλέον μία νέα ἀρχή μπορεῖ νά ζήσει ἡ ἀνθρωπότητα καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Δέν εἶναι ὁ θάνατος, σωματικός καί πνευματικός πού μᾶς
τυραννᾶ, ἀλλά μᾶς δίδεται ἡ εὐκαιρία νά ἀναγεννηθοῦμε, νά στερεωθοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νά συναντήσουμε τόν συνάνθρωπό μας, νά παλέψουμε τηρῶντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, νά ἀνταποκριθοῦμε στήν ἀγάπη Του καί νά Τόν ἀφήσουμε νά μᾶς καταστήσει θεούς κατά χάριν, ὅπως πλαστήκαμε, ἐνῶ μέ τἠν ἀνάσταση τῶν σωμάτων νά ζήσουμε τήν πληρότητα τῆς χαρᾶς, τῆς ἁγιότητας, τῆς αἰωνιότητας μαζί Του καί μαζί μέ τούς συνανθρώπους μας!
Ἑορτή λαμπρή, ἑορτή χαρᾶς μεγάλης, ὅπως δήλωσε ὁ Ἄγγελος στούς βοσκούς: «’Iδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστός Κύριος» (Λουκ. 2, 10). Αὐτό τό ἄγγελμα τῆς χαρᾶς ἄς τό κρατήσουμε καί πάλι στίς καρδιές μας, σέ μία ἐποχή ἀπογοητεύσεων ἀπό τήν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου νά ἐπιτύχει αὐτό πού ὁ πειρασμός τοῦ ὑπόσχεται: νά λύνει σάν θεός ὅλα του τά προβλήματα, μέ τά ἐπί γῆς μέσα, τήν ἐπιστήμη, τήν τεχνολογία, τήν πληροφορία καί την ἐπικοινωνία. Ὁ θάνατος ἐξακολουθεῖ νά τυραννᾶ αὐτόν πού δέν ἔχει ἐλπίδα στόν Θεό. Αὐτόν πού νομίζει πώς ὑπάρχει γιά τόν ἑαυτό του, γιά τό ἄτομό του, γιά νά καρπώνεται τά ἐπιτεύγματα τοῦ πολιτισμοῦ ὡς δῆθεν εὐτυχία. Αὐτόν πού δέν ἐπιλέγει τήν ἀγάπη γιά τόν πλησίον, την ἀσκητικότητα πού περιορίζει τό ἴδιον θέλημα, τήν ἔνταξη στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὥστε νά ζήσει τήν χαρά πού ἀπευθύνεται σέ ὅλους: ὅτι ἀναγεννιόμαστε ἄν κάνουμε τήν καρδιά μας καί τήν ὕπαρξή μας κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.
Ἄς εἶναι τά φετεινά Χριστούγεννα εὐκαιρία νά ἐπιστρέψουμε στόν Θεό, νά Τόν κοινωνήσουμε στήν θεία λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, νά μή μείνουμε στήν πρόσκαιρη χαρά τῆς ὑλικῆς ἀπολαύσεως καί νά βάλουμε ἀρχή μετανοίας καί ἐλπίδας στήν πορεία μας!
Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα, ἀδελφοί! Εἰρήνη καί ἀγάπη στίς καρδιές σας, στίς οἰκογένειες καί στήν ζωή σας! Χριστός ἐγεννήθη! Ἀληθῶς ἐγεννήθη!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Χριστῶ γεννηθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
