«Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω».
Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή Κυριακή και μάλιστα προ της μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής, η Εκκλησία μας την αφιερώνει στους μεγάλους εκείνους Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι δογμάτισαν περί της Τριαδικής Θεότητος. Ανάλογα λοιπόν και τα σχετικά Αναγνώσματα. Το ιερό Ευαγγέλιο μάς αναφέρει ένα απόσπασμα από την Αρχιερατική προσευχή του Κυρίου μας στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο. Και το βιβλίο των Πράξεων, όπου ο Απ. Παύλος απευθύνεται στους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου.
Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου πάλλεται από θερμή αγάπη για την Εκκλησία. Τον διακατέχει ένα βαθύ αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης. Το ανύστακτον ενδιαφέρον του για την ενότητα της Εκκλησίας τον συγκλονίζει. Επίσης τον ενδιαφέρει η καθαρότητα της διδασκαλίας, διότι η διδασκαλία διαμορφώνει την πίστη. Καθαρή διδασκαλία σημαίνει καθαρή και ορθόδοξη πίστη.
Ήδη έχει ολοκληρώσει την πρώτη περιοδεία του και επείγεται να βρεθεί στα Ιεροσόλυμα την ημέρα της Πεντηκοστής, γι’ αυτό παρακάμπτει την Έφεσο και ευρίσκεται στην Μίλητο εκεί καλεί όλους τους πρεσβυτέρους να έλθουν να τον συναντήσουν και να τους δώσει τις τελευταίες παρακαταθήκες, αφού άλλωστε δεν θα ξανασυναντηθούν ποτέ. Η ομιλία προς αυτούς είναι πράγματι ένα μνημείο χριστιανικού ποιμαντικού λόγου. Αποχαιρετιστήριος αλλά και παραινετικός λόγος. Η ενότητα της Εκκλησίας και η καθαρότητα της διδασκαλίας είναι αυτά τα ίδια στοιχεία που ενέπνεαν την πίστη και κατεύθυναν την πορεία και τους αγώνες των Αγίων Πατέρων που αφιέρωσαν την ζωή τους στην διακονία της Εκκλησίας.
Αγωνίστηκαν σκληρά για να διαφυλάξουν καθαρή την παρακαταθήκη της πίστεως. «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου». Τους συνιστά την προσοχή να είναι παραδείγματα φωτεινά, τα οποία με την ζωή και την συμπεριφορά τους να παραδειγματίζουν τους άλλους και να οικοδομούν όχι να γκρεμίζουν. Να μην ξεχνούν ότι το Άγιον Πνεύμα τους τοποθέτησε ποιμένας και επισκόπους δια να διδάσκουν και να ποιμένουν την Εκκλησία του Χριστού όπου με το πανάγιον αίμα Του την έσωσε και την έκανε δική Του.
Το σημαντικό και συγκλονιστικό σ’ αυτήν την ομιλία είναι τούτο: «εγώ γαρ οίδα, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξιν μου λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου». Θα εισβάλουν λύκοι που δεν λυπηθούν το ποίμνιο. Ένας λόγος παράλληλα προφητικός. «Και εξ υμών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών».
Είναι αλήθεια ότι από τα πρώτα Αποστολικά χρόνια άρχισαν μέσα από τους κόλπους της Εκκλησίας να καλλιεργούνται και να φυτρώνουν αιρετικά ζιζάνια στο «γεώργιον του Χριστού». Είναι επίσης παράδοξο το ότι οι περισσότεροι αρχηγοί των αιρετικών σχημάτων και ομάδων ήταν άνθρωποι με ηγετικό και ποιμαντικό ρόλο και αξίωμα, μέσα στην Εκκλησία. Γι’ αυτό ο Απ. Παύλος τι μας λέγει στην συνέχεια; «διο γρηγορείτε μνημονεύοντες ότι τριετίαν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον».
Να είστε άγρυπνοι και να θυμάστε ότι επί τρία χρόνια δεν έπαυσα να σας συμβουλεύω με δάκρυα στα μάτια. Αυτό σημαίνει ποιμένας και πατέρας πνευματικός. Αδελφοί, να προσευχόμεθα και να παρακαλούμε τον Θεό και Πατέρα του Ιησού Χριστού μας να φωτίζει και να ανακηρύττει ποιμένες και διδασκάλους στην Εκκλησία Του κατά το πρότυπο του Αποστόλου Παύλου και προπαντός των Αγίων Πατέρων που η Αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερον. Η Εκκλησία και η κοινωνία μας ζητά πρότυπα. Υποφέρει από πρότυπα. Οι άνθρωποι διψούν για πνευματικούς πατέρες και ποιμένες. Είναι «ως πρόβατα μη έχοντες ποιμένα», γι’ αυτό παραπαίει η κοινωνία μας.
Να παρακαλούμε τον Θεό και Κύριο μας να φωτίζει τον κάθε ποιμένα ώστε να οδηγεί τα πρόβατα που του ενεπιστεύθη ο Θεός στην Μάνδρα της ποίμνης την Αγία του Εκκλησία και να φωτίζει νέους με φλόγα να εισέρχονται στο ιερό μυστήριον της ιερωσύνης άξιοι και καθαροί.
Αμήν!
