Μία ἀκόμη μεγάλη πνευματική χαρά ἔζησε ἡ Ἱερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης καί ἡ Ἱερά Ἀνδρώα Κοινοβιακή Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου, τό ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας 26ης Μαρτίου 2023. Κατά τήν χαρμόσυνον αὐτήν ἡμέραν, ἔλαβε χώραν ἡ Μοναχική Κουρά τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Δοκίμου Μοναχοῦ Ἀνδρέου, κατά κόσμον Vavra Ladislav, γεννημένου στήν Μοραβία (περιοχήν τῆς Τσεχίας), τόπο δράσεως τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου.
Ὁ ἀδελφός Ἀνδρέας, γνώρισε τήν Ὀρθοδοξία σέ μεγάλη ἡλικία, καθώς ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα του ἔχει, στήν συντριπτική της πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ της, καθολικούς στό θρήσκευμα, μέ ἀποτέλεσμα ἡ ἐπιλογή του νά ἀντιμετωπίζεται με ἐχθρικό τρόπο. Ταυτόχρονα ὅμως μέ την βάπτισή του ἔνοιωσε να φλέγεται ἀπό τον πόθο τοῦ Μοναχισμοῦ. Ἔμεινε ἀρχικά στην πατρίδα του καί στή συνέχεια ὡς δόκιμος μοναχός δύο φορές στην Ἱερά Ἀνδρώα Κοινοβιακή Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου (τήν πρώτη τό ἔτος 2009), μιά φορά στό Περιβόλι τῆς Παναγίας τό Ἁγιώνυμον Ὄρος καί μία φορά στήν Ἱερά Μονή Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Στομίου, τόν τόπο ὅπου ἐμόνασε γιά τέσσερα περίπου χρόνια ὁ Ὅσιος Παΐσιος Ὁ Ἁγιορείτης, ὁ συντοπίτης μας Ἅγιος. Συνολικῶς, ὁ ἀδελφός Ἀνδρέας ἔζησε ὡς δόκιμος μοναχός εἴκοσι ἕνα (21) συναπτά ἔτη, περιμένοντας ἀγόγγυστα τήν εὐλογημένη ὥρα τῆς μοναχικῆς του κουρᾶς καί τῆς λήψεως τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος.
Στό δεύτερο πέρασμά του ἀπό τήν Ἱερά Μονή Κοινοβιακή Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου, ἔλαβε τήν ὁριστική ἀπόφαση νά ἐγκαταβιώσει σέ αὐτήν. γιά τό ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς του. Ὁ ἀδελφός Ἀνδρέας διακρίνεται διά τήν πλήρη ὑπακοή του, ὄχι μόνο εἰς τόν Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς π. Ἀρσένιο Μάϊπα, ἀλλά καί στά πλέον νεώτερα μέλη τῆς μοναστικῆς ἀδελφότητος, τήν παροιμιώδη ἐργατικότητά του, τήν μοναχική του ξενιτεία, καί τήν προσήλωσή του σέ ὅλα τά ὑπόλοιπα μοναχικά του καθήκοντα, παρά τίς ἀντικειμενικές δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζει εὑρισκόμενος εἰς τό ἀρχικόν στάδιον ἐκμαθήσεως τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.
Μετά τήν μοναχική κουρά καί τίς εὐχές ὅλων στόν νέο μοναχό, ἀκολούθησε λιτή τράπεζα, ὅπου μέσα σέ ἕνα ὑπέροχο πνευματικό κλίμα, παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, ὑπῆρξε πληθώρα ἀναμνήσεων γιά πρόσωπα καί γεγονότα πού διακόνησαν τήν Ἱερά Μονή, ἀπό τήν ἐπανασύστασή της μέχρι σήμερα. Ἰδιαίτερη αἴσθηση ἔκανε ἡ ἀνάλυση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας γιά τούς ἀγγέλους, τούς ἐπισκόπους δηλαδή, τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀποκαλύψεως. Μίλησε ἀρχικά γιά τόν ἐπίσκοπο τῆς Ἐφέσου, ὁ ὁποῖος παρά τά καλά πού ἀρχικά ἐπέδειξε, ὁ Κύριος τοῦ τονίζει ὅτι «… ἀλλά ἔχω κατά σοῦ ὅτι τήν ἀγάπην σου τήν πρώτην ἀφῆκας. Μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας, καί μετανόησον καί τά πρῶτα ἔργα ποίησον ˙ εἰ δέ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ καί κινήσω τήν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς, ἐάν μή μετανοήσῃς». Κατόπιν, ἀναφέρθηκε στόν ἐπίσκοπο τῆς Φιλαδελφείας, στόν ὁποῖον ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος λέει «… ἔρχομαι ταχύ ˙ κράτει ὅ ἔχεις, ἵνα μηδείς λάβῃ τόν στέφανόν σου». Ἀκολούθησε συζήτηση μεταξύ τῶν μετεχόντων στήν τράπεζα, μέ ἰδιαίτερη μνεία στά καθήκοντα τῶν μοναχῶν γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τῶν ἴδιων, ἀλλά καί ὅσων ἔρχονται σέ ἐπαφή μαζί τους.
