Ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως σε Νάουσα και Βέροια

Την Κυριακή της Τυρινής 6 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως και κήρυξε τον θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης.

Στο τέλος του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, διάβασε την ειδική συγχωρητική ευχή εν όψει της εισόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στο τέλος ζήτησε ο ίδιος τη συγχώρηση από το εκκλησίασμα και έδωσε την πατρική του ευχή και συγχώρηση σε όλους, ευχόμενος να εισέλθουμε με χαρά στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και να αγω­νισθούμε ώστε να καθα­ρίσουμε την ψυχή μας διά της νη­στεί­ας και να προσεγγίσουμε τον Θεό διά της προσευχής και των ιε­ρών μυστηρίων της Εκκλησίας μας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τόν τῆς νηστείας καιρόν φαι­δρῶς ἀπαρξώμεθα». Μία ξεχωριστή πρόσκληση μᾶς ἀπευθύνει ἀπόψε ἡ Ἐκκλησία μας διά τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου της. Μᾶς καλεῖ νά ἀρχίσουμε τήν περίο­δο τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς μέ χαρά.

Ποιά ὅμως εἶναι ἡ αἰτία τῆς χαρᾶς καί γιά ποιόν λόγο χρειάζεται νά τήν αἰσθανόμεθα εἰσερχόμενοι στήν ­περίοδο αὐτή;

Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίδει ὁ ἅγι­ος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγοντας. «Νη­στείας τό κατόρθω­μα τοῦτο». Ἡ νηστεία εἶναι αὐτή πού τό ἐπιτυγχάνει. Ἡ νηστεία εἶναι αὐτή πού μᾶς δίδει τή χαρά, γιατί μᾶς ἀπελευ­θε­ρώνει ἀπό ὅ,τι μᾶς κρατᾶ δεσμίους καί ἀπό ὅ,τι μᾶς καταδυναστεύει, εἴτε αὐτά εἶ­ναι ὑλικά ἀγαθά εἴτε εἶναι πάθη καί κακίες. Διότι ὅποιος νηστεύει, δέν μεριμνᾶ τί θά φάγει ἤ τί θά πιεῖ· ὅποιος νηστεύει δέν αἰ­σθάνεται τήν ἀδυναμία, τήν ὁποία ἐνδεχο­μέ­νως ἔχει, γιά νά ἀποκτή­σει αὐτά πού τόν εὐχαριστοῦν καί τόν τέρ­πουν. Ὅποιος νηστεύει δέν ἔχει ἀνά­γκη ἀπό πολλά καί πλού­σια ἐδέσματα, ἀρκεῖται στά λίγα καί τά ταπεινά, καί ἔτσι δέν αἰσθά­νεται ὅτι ἐξαρτᾶται ἀπό κάτι, διότι ἡ ὀλι­γάρ­κεια εἶναι ταυτόσημη μέ τήν ἐλευθερία.

Καί ἀκόμη, ὅποιος δέν ἀσκεῖ μόνο τή σαρκική νηστεία, ἀλλά ἀσκεῖ καί τήν πνευματική καί ἀγωνίζε­ται νά περιορίσει τόν θυμό, τή φλυ­α­ρία, τήν κατάκριση, τή συκοφα­ντία, αὐτός αἰσθάνεται χαρά, γιατί κατορθώνει νά ὑπερισχύσει τῶν ἀδυναμιῶν καί τῶν παθῶν του καί δέν ἐξαρ­τᾶ­ται ἀπό αὐτά, τά ὁποῖα τραυματί­ζουν τήν ψυχή του μέ τίς συνέπειές τους.

Ἡ νηστεία, λοιπόν, μᾶς χαρίζει τήν αἴσθηση τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία εἶναι πηγή χαρᾶς γιά κάθε ἄνθρωπο καί πολύ περισσότερο γιά κάθε πιστό, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ὅτι ἡ ἐλευθερία αὐτή δέν εἶναι μία ψεύ­τικη ἐλευθερία, δέν εἶναι σάν αὐτή πού προσ­φέρει ὁ κόσμος, ἀλλά εἶναι ἡ ἐλευ­θερία «ἥν Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρω­σε».

Ἡ νηστεία ὅμως εἶναι αἰτία χαρᾶς καί γιά ἕναν δεύτερο λόγο· διότι μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά πλη­σιά­­σουμε πρός τόν Θεό καί νά ἀπο­καταστήσουμε τή σχέση μας μαζί του, τή σχέση ἡ ὁποία διαταρά­χθη­κε μέ τήν παρακοή τῶν πρωτοπλά­στων. Καί καθώς ἡ ἐντολή πού πα­ρήκουσαν οἱ πρωτόπλαστοι ἦταν ἡ ἐντολή τῆς νηστείας, ἦταν ἡ ἐντο­λή τοῦ Θεοῦ νά μήν δοκιμάσουν τόν καρπό τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ἡ δική μας νηστεία ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς μετανοίας μας γιά τή δική μας παρακοή στό θέλημα καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἀκόμη λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ νηστεία θεω­ρεῖται αἰτία χαρᾶς. Καί αὐτός εἶναι τό γε­γονός ὅτι ἡ νηστεία εἶναι, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, ἀδελφή καί ὁμό­ζυγος τῆς προσευχῆς. Διευ­κολύ­νει τήν ἐπικοινωνία μας μέ τόν Θεό, γιατί ἀπαλλάσσει τήν ψυ­χή μας ἀπό τά βαρίδια τῶν βιωτι­κῶν μερι­μνῶν, τά ὁποῖα μᾶς καθι­στοῦν ἀνάξιους νά προσεγγίζουμε τόν Θεό καί ἀπασχολοῦν τόν νοῦ μας κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί συγχρόνως διότι καθαί­ρει τήν ψυχή μας ἀπό τά πάθη καί τίς κα­κίες, ἀπό τίς ἀντιδικίες καί τίς ἀντι­παραθέσεις μέ τούς ἀδελ­φούς μας, πού μᾶς ἐμποδίζουν νά στα­θοῦ­με κατενώπιον τοῦ Θεοῦ καί νά προσευχηθοῦμε.

Κατανοώντας, λοιπόν, αὐτούς τούς λό­γους, γιά τούς ὁποίους ἡ νηστεία ἀποτελεῖ αἰτία χαρᾶς, κα­τανοοῦμε τόσο τόν λόγο τοῦ Κυ­ρίου μας, πού ἀκούσαμε σήμερα τό πρωί στό εὐαγ­γελικό ἀνάγνωσμα, καί μέ τόν ὁποῖο μᾶς προέτρεψε, ὅταν νη­στεύουμε, νά μήν εἴμεθα σκυθρω­ποί, ὅσο καί τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά ἀρχί­σουμε τήν περίο­δο τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Με­γά­λης Τεσσαρα­κο­στῆς «φαιδρῶς», μέ χαρά.

Αὐτή ἡ χαρά ἀρχίζει ἀπό τόν ἀπο­ψινό Ἑσπερινό τῆς συγχωρήσεως, τήν ὁποία ζη­τοῦ­με καί προσφέ­ρου­με ὅλοι ἀπό τούς ἀδελφούς μας ἀλλά πρωτί­στως ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά εἰσέλθουμε ἐν χαρᾷ στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας θά μᾶς προσφέρει καί πάλι πολ­λές εὐκαιρίες γιά νά τήν διατηρή­σουμε καθ᾽ ὅλη τήν εὐλογημένη αὐ­τή περίοδο τῆς προετοιμασίας μας γιά τά Ἅγια Πάθη καί τήν Ἀνά­σταση τοῦ Κυρίου μας καί νά ἀγω­νισθοῦ­με μέ ὅλη μας τή δύναμη νά καθά­ρουμε τήν ψυχή μας διά τῆς νη­στεί­ας καί νά προσεγγίσουμε τόν Θεό διά τῆς προσευχῆς καί τῶν ἱε­ρῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, ἄς ἀκούσουμε τή φωνή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἄς ἀρχίσουμε καί ἐμεῖς τή περίοδο τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς «μή ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης», ἀλλά μέ χαρά καί δοξάζοντας τόν Θεό, γιά τήν εὐκαι­ρία πού μᾶς δίνει νά ἀγωνισθοῦμε καί νά καθάρουμε τόν ἑαυτό μας, ὥστε νά μπορέσουμε νά συμπορευ­θοῦμε μαζί του καί στό Πάθος καί στήν ἔνδοξη Ἀνάστασή του καί νά ἀπολαύσουμε τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως στον Ναό του πολιούχου της Βεροίας

Την Κυριακή της Τυρινής 6 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Στο τέλος του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, διάβασε την ειδική συγχωρητική ευχή εν όψει της εισόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στο τέλος ζήτησε ο ίδιος τη συγχώρηση από το εκκλησίασμα και έδωσε την πατρική του ευχή και συγχώρηση σε όλους, ευχόμενος να αγωνισθούμε από σήμερα ενσυνείδητα και εντατικά, ώστε να ζήσουμε την περίοδο αυτή της Αγί­ας και Μεγά­λης Τεσσαρακο­στής πνευματικά και να εορ­τάσουμε, κεκαθαρμένοι και ενδεδυμέ­νοι τα όπλα του φω­τός, την εορτή των εορτών, την Ανάσταση του Κυρίου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκό­τους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός». Τήν προτροπή τοῦ πρωτοκορυ­φαίου ἀποστόλου Παύλου ἀκού­σα­με πρό ὀλίγου νά ἐπαναλαμβάνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, καλώντας μας νά ἐγκαταλείψουμε τά ἔργα τοῦ σκότους καί νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός, προκειμένου νά εἰσέλ­θουμε στό στά­διο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσα­ρα­κοστῆς.

Ἄς δοῦμε ὅμως πιό συγκεκριμένα τί ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ἡ Ἐκκλησία μας.

Τό πρῶτο εἶναι νά ἀπαρνηθοῦμε τά ἔργα τοῦ σκότους. Ἀλλά ποιά εἶ­ναι αὐ­τά; Εἶναι ὅλα ὅσα εἶναι ἀντί­θετα μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι οἱ ἁμαρ­τίες, τά πά­θη, οἱ ἀδυναμίες καί οἱ κακίες μας. Εἶναι ὅ,τι ρυπαίνει τήν ψυχή μας καί μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ὁ ἐγωισμός, ἡ ὀργή, ὁ φθό­νος, ἡ πολυλογία, ἡ συ­κοφαντία, ἡ πλεονεξία καί ὅλα τά ἄλλα, τά ὁποῖα μπορεῖ ὁ καθένας μας νά βρεῖ στόν ἑαυτό του, ἄν θε­λήσει νά ἐρευνήσει τήν ψυχή του.

Καί μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας νά τά ἐγκαταλείψουμε, μᾶς καλεῖ νά τά ἀπαρνηθοῦμε, διότι ὁ ἀγώνας τῆς Ἁγίας καί Μεγά­λης Τεσσαρα­κο­στή εἶναι ἀγώνας κατά τῶν πα­θῶν καί τῆς ἀδυναμιῶν μας. Ἄν δέν ἔχουμε ἀποφασίσει νά ἀπομα­κρυν­θοῦμε ἀπό αὐτά καί νά ἀγωνι­σθοῦμε νά τά βγάλουμε ἀπό τήν ψυ­χή μας, τότε ἡ Μεγάλη Τεσσα­ρα­κοστή θά εἶναι γιά μᾶς μία περίο­δος ὅπως οἱ ἄλλες τοῦ χρόνου, δέν θά εἶ­ναι στάδιο ἀρετῶν, δέν θά εἶ­ναι πε­ρίοδος ἀγῶνος πνευμα­τι­κοῦ. Θά εἶναι, ἐνδεχομένως, μία περίο­δος νηστείας, πού δέν θά ἔχει σκο­πό καί δέν θά φέρει ἀποτελέ­σμα­τα. Διότι δέν εἶναι δυνατόν νά συμπο­ρευόμεθα μέ κάτι, ἐναντίον τοῦ ὁποίου θέλουμε νά ἀγωνι­σθοῦ­με. Πρέπει νά ἀποφασίσουμε ὅτι θέ­λου­­με νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό αὐτό εἰλικρινά. Καί γι᾽ αὐτό δέν ἀρ­κεῖ μόνο ἡ ἀπόφασή μας. Χρειά­ζεται νά ἐπιβεβαιώσουμε αὐ­τή τήν ἀπόφασή μας καί μέ τή με­τά­νοια. Χρειάζεται νά τήν ἐνισχύ­σου­με καί νά τήν ἑδραιώσουμε μέ­σα στό μυ­στήριο τῆς ἱερᾶς ἐξο­μο­λο­γήσεως, γιά νά λάβουμε καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τόν πνευ­μα­τικό μας ἀγώ­να ἀλλά καί τήν κα­θο­δή­γηση πού ἔχουμε ἀνάγκη γιά νά προχωρή­σου­με.

Τά δύο αὐτά θά μᾶς βοηθήσουν ὥστε νά κάνουμε πράξη τή δεύτερη προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου. «Ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φω­τός».

Καί ποιά εἶναι τά ὅπλα τοῦ φωτός; Εἶναι οἱ ἀρετές, μᾶς διδά­σκουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, τίς ὁποῖες γιά νά ἐνδυθοῦμε, θά πρέπει νά βγάλουμε ἀπό πάνω μας, ἀπό μέσα μας, τά ἔργα τοῦ σκό­τους, γιατί ἡ κακία καί ἡ ἁμαρ­τία δέν συμβαδίζει μέ τήν ἀρετή. Καί εἶναι ἀπαραίτητα τά ὅπλα τοῦ φω­τός γιατί, ἐάν δέν ἀντικαταστή­σου­με μέ αὐτά τά ἔργα τοῦ σκότους, τότε δέν θά μπορέσουμε νά ἀπαλ­λα­γοῦμε ἀπό αὐτά. Ἀλλά ἀκόμη καί ἄν προσωρινά τά ἀπομακρύ­νου­με, αὐτά θά ἐπανέλθουν καί πά­λι στήν ψυχή μας καί θά τήν καταλάβουν, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τό χωράφι, ἀπό τό ὁποῖο ὁ γεωργός ἀγωνίζεται καί προσπαθεῖ καί βγά­ζει ὅλα τά ζιζάνια καί τά ἀγκάθια. Ἐάν ὅμως τό ἀφήσει χωρίς νά φυ­τεύσει σιτάρι ἤ ἄνθη ἤ ὅ,τι ἄλλο, ἀργά ἤ γρήγορα τό χωράφι θά γε­μίσει καί πάλι ἀπό ζιζάνια καί ἀγκάθια καί ὄχι μόνο θά ἀποδει­χθεῖ μάταιος ὁ κόπος του, ἀλλά καί θά βρεθεῖ πάλι στήν προηγούμενη κατάσταση.

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή μας. Δέν ἀρκεῖ νά ἀγωνισθοῦμε νά ξερριζώσουμε τίς κακίες καί τίς ἀδυ­ναμίες μας. Εἶναι ἀνάγκη νά τίς ἀντικαταστήσουμε καί μέ ἀρετές, ἄν θέλουμε νά προοδεύσουμε πνευ­­μα­τικά.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μᾶς προ­τρέ­πει συγχρόνως καί τά δύο: καί νά ἀπεκδυθοῦμε τά ἔργα τοῦ σκό­τους καί νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός. Καί δέν μᾶς προτρέπει μό­νο, ἀλλά καί μᾶς προσφέρει τά μέ­σα τά ὁποῖα θά μᾶς βοηθήσουν στόν διπλό αὐτό ἀγώνα μας.

Μᾶς προτείνει τή νηστεία, ἡ ὁποία «ἐκτέμνει πᾶσαν κακίαν», συμ­βάλλει δηλαδή στήν κάθαρση τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας καί μᾶς βοη­θᾶ στήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας. Μᾶς προσφέρει τίς ἱερές της Ἀκολου­θί­ες, οἱ ὁποῖες μέ τούς κατανυκτι­κούς ὕμνους καί τά παραδείγματα τῆς μετανοίας ἀλλά καί τῆς ἁγιό­τητος πού προβάλλουν, μᾶς παρα­κι­νοῦν στόν ἀγώνα τῆς με­τανοίας καί τῆς ἀρετῆς καί μᾶς δί­δουν εὐ­καιρίες γιά νά βρισκόμα­στε πιό κοντά στόν Θεό. Μᾶς προσφέρει ἀκόμη καί τά ἱερά της μυστήρια, τήν ἱερά ἐξομο­λόγηση, τήν ὁποία ἀνέφερα ἤδη, ἀλ­λά καί τό μυστή­ριο τῆς θείας Εὐ­χαριστίας, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ «φάρμακο ἀθανασίας», πού μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα μας καί τήν προσπά­θειά μας.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε ὅλα αὐτά τά μέσα πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλη­σία μας, ἀλλά κυρίως ἄς ἀποφα­σί­σουμε νά ἀγωνισθοῦμε ἀπό σήμερα ἐνσυνείδητα καί ἐντατικά, ὥστε νά ζήσουμε τήν περίοδο αὐτή τῆς Ἁγί­ας καί Μεγά­λης Τεσσαρακο­στῆς πνευματικά καί νά ἑορ­τάσουμε, κεκαθαρμένοι καί ἐνδεδυμέ­νοι τά ὅπλα τοῦ φω­τός, τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν, τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ