Την ΙΑ΄ Κυριακή Λουκά, τη λεγομένη των Προπατόρων στην Εκκλησιαστική ορολογία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ακολουθούμενος από τους Διακόνους του π. Νικόλαο Τσεπίση και π. Νικόδημο Κωτινούδη, επεσκέφθη την Ενορία Αγίου Νικολάου Στρατονίκης που προ ημερών πανηγύρισε τον Άγιο Προστάτη της. Πρόκειται για μια Ενορία με ιστορία, με ζωντανό κόσμο και εκλεκτό Εφημέριο. Τον υπεδέχθησαν ο Εφημέριος του Ναού Παν. Αρχιμ. π. Ευστράτιος Λιασσής και οι όντως φιλάγιοι και ευλαβέστατοι άρχοντες του Τόπου κ.κ. Νικόλαος Κεφαλάς Αντιδήμαρχος και Νικόλαος Αντωνίου Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητος και πολύτιμος Εκκλησιαστικός Σύμβουλος.
Να σημειωθή ότι ο π. Ευστράτιος φέρει εις πέρας την Αγιογράφηση του Ιερού Ναού του Αγ. Νικολάου που πραγματικά πληροί όλους τους Κανόνες και τη σεμνομεγαλόπρεπη ιστόρηση τη Βυζαντινή. Αρωγοί τα πνευματικά του τέκνα σε ολόκληρη την Ενορία. Επίσης με πρωτοβουλία του Εφημερίου αντικαταστάθηκαν οι αργυρές κανδήλες του Ναού που πρόσφατα εκλάπησαν. Όντως πρόκειται για υπέροχα Λειτουργικά σκεύη, προς τιμήν όλων!
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στο μήνυμα της Κυριακής των Προπατόρων (Λουκ. ιδ΄ 16-24), που αναφέρεται στην από μέρους του Μεγάλου Οικοδεσπότου προσφορά μεγάλου δείπνου στα δώματά του υπέρ του Λαού του. Πρόκειται για την μπροστά από το μεγάλο Γεγονός των Χριστουγέννων υπενθύμιση της Εκκλησίας μας για το Μυστικό Τραπέζι που ο Θείος Πατέρας στρώνει για τα παιδιά του, για να καλέση τον σύμπαντα κόσμο να γεμίσει το σπίτι Του και να γευτή το δείπνο του (Λουκ. ιδ΄ 23-24).
Ερμηνεύοντας ο Σεβασμιώτατος της Εκκλησίας την πρόσκληση τόνισε ότι ο Μυστικός Δείπνος που ο Κύριος ετέλεσε στο Υπερώο της Ιερουσαλήμ τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ δεν έληξε ποτέ, παρά μυστικώς συνεχίζεται αθάνατο στους αιώνες, κρατώντας ανοιχτές τις θύρες του στις εκάστοτε γενεές των πιστών, μέσα στην ασταμάτητη ενότητα του μυστικού σώματος του Ιησού Χριστού, που είναι η Εκκλησία. Άλλωστε, συνέχισε ο ομιλητής, τι άλλο είναι η Εκκλησία, παρά η συμμετοχή στο δείπνο της Ευχαριστίας, δείπνο που συνιστά και φανερώνει την Εκκλησία. Και τί άλλο είναι η Ευχαριστία, παρά το Μυστήριο της Εκκλησίας, το μυστήριο του όλου Χριστού, καθώς γράφει ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Κάθε φορά που οι πιστοί συναθροιζόμαστε ‘’προσκαρτερώντας τη διδασκαλία των Αποστόλων και τον τεμαχισμό του άρτου της Ευχαριστίας για τη Μετάληψη’’ (Πράξ. β΄42), ξαναγυρίζουμε πίσω στο Υπερώο του Μεγάλου Οικοδεσπότου, τη στιγμή ακριβώς που ο Ιησούς και οι Μαθητές Του τελούν το Δείπνο, βέβαιοι πως κάθε τέλεση του Μυστηρίου είναι το τελευταίο τούτο Δείπνο το Μυστικό. Μυστήριο άρρητο που είναι πάντα το ίδιο, όπως επίσης μία είναι και η θυσία και η Τράπεζα πάντοτε ίδια κι ο Οικοδεσπότης Κύριος πάντα παρών, θύτης και θύμα, λειτουργός προσφέρων και προσφερόμενος. Στο πασχάλιο τούτο Ευχαριστιακό Τραπέζι, ως συνδαιτυμόνες Χριστού και Αποστόλων μας καλεί η Εκκλησία μπροστά από τα Χριστούγεννα ψάλλοντας: ‘’Ελάτε πιστοί να απολαύσουμε με ανυψωμένο τον ψυχικό μας κόσμο, τη φιλοξενία και την αθάνατη Τράπεζα που μας παραθέτει ο Δεσπότης Χριστός σε τόπο υψηλό﮲ διότι εμάθαμε από τον Λόγο του Θεού διδασκαλίες υψηλές που μεταρσιώνουν τον νου σε θείες αναβάσεις, τον Οποίο Λόγο του Θεού και ανυμνούμε δοξαστικά’’ (Κανόνας Μ. Πέμπτης)» (Ξενίας δεσποτικῆς, καὶ ἀθανάτου τραπέζης, ἐν ὑπερῴῳ τόπῳ, ταῖς ὑψηλαῖς φρεσί, πιστοὶ δεῦτε ἀπολαύσωμεν…)!
Προ της απολύσεως της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος έχρισε με Άγιο Μύρο, αναπέμποντας τη νενομισμένη ευχή, αργυρά Άγιο Ποτήριο και Δισκάριο που προσέφεραν Ενορίτες του π. Ευστρατίου στην Ενορία προς Δόξαν Θεού και τιμή του Αγίου Νικολάου.
