Τό ἑσπέρας, Μεγάλη Τρίτη 19η Ἀπριλίου 2022, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης S;ymhw κ. Χρυσόστομος μετέβη κατά τό πρόγραμμά του στόν παλαίφατο Ἐνοριακό Ἱ. Ναό Τιμίου Σταυροῦ Σύμης καί προέστη τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τετάρτης, πλαισιούμενος ἀπό τόν π. Ἀντώνιο Μανιᾶ καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό. Τό ἱ. ἀναλόγιο διακόνησε ὁ Ἱεροψάλτης κ. Ἀγαπητός Μιχελλής, ὁ ὁποῖος γλυκυφθόγγως ἀπέδωσε μεταξύ ἄλλων ὕμνων καί τό λαοφιλές τροπάριο τῆς Κασσιανῆς.
Τό συγκεκριμμένο Δοξαστικό ἀντλεῖ τό περιεχόμενό του ἀπό τό θέμα τοῦ συναξαρίου τῆς ἡμέρας, πού εἶναι ἡ σώφρων Πόρνη, ἡ ὁποία ἄλειψε μὲ πολύτιμο μύρο τὰ πόδια τοῦ Κυρίου πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ Του, γεγονός πού, μὲ τήν μοναδική ποιητική της τέχνη, ἐγκωμιάζει στό ὁμώνυμο, δημοφιλέστατο, τροπάριό της ἡ Ὁσία Κασσιανή ἡ ὑμνογράφος.
Στήν σημερινή ὑμνολογία ἄλλωστε κυριαρχεῖ ἡ μορφή τῆς ἁμαρτωλῆς αὐτῆς γυναίκας, ἡ ὁποία «ὅταν προσέφερε στὸν Χριστὸ τὸ μύρο, τότε ὁ μαθητὴς συμφωνοῦσε μὲ τοὺς παρανόμους τὴν παράδοση τοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ αὐτὴ γεμάτη χαρὰ ἄδειαζε τὸ πολύτιμο μύρο στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, ὁ μαθητὴς ἔσπευδε νὰ πωλήσει τὸν πιὸ Ἀνεκτίμητο Θησαυρὸ τοῦ κόσμου. Ἐνῶ αὐτὴ ἀποκτοῦσε τὴν ἐπίγνωση ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Δεσπότης Θεός, ὁ Ἰούδας ἔκοβε ὁριστικὰ κάθε σχέση μαζί Του. Ἐνῶ αὐτὴ ἐλευθερωνόταν ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας, ἐκεῖνος γινόταν δοῦλος τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου…»
Ἀπὸ τὴν μία πλευρά ἕνας μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἕνας ἄνθρωπος – ποὺ ἐπὶ τρία τουλάχιστον χρόνια ἦταν συνέχεια κοντά Του – ἐξέπεσε τῆς ἀποστολικῆς χάριτος καί γίνεται προδότης τοῦ Διδασκάλου! Ὁ ἀπόστολος γίνεται συνωμότης! Ὁ φίλος του Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ γίνεται ὄργανο τοῦ διαβόλου!
Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, μία γυναίκα τοῦ δρόμου, μία γυναίκα ποὺ πέρασε τὴ ζωὴ της μέσα στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, ἀνέρχεται τόσο ψηλὰ μὲ τὴν μετάνοιά της, ὥστε νὰ ἀξιωθεῖ νὰ ἀλείψει μὲ μύρο τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καί οὐσιαστικά ἀπό πόρνη γίνεται μαθήτρια, ἀπόστολος καὶ κήρυκας τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ!
Ἡ γυναίκα αὐτή εἶχε νιώσει τὴν φρίκη τῆς σκλαβιᾶς στὸ δικό της πάθος, ἀλλά δὲν ἀφέθηκε ὅμως σ’ αὐτὴν τὴν κόλαση. Ἔψαχνε γιὰ Ἐλευθερωτή, ἔψαχνε γιὰ κάποιον, ὁ όποῖος θά τὴν τραβοῦσε καὶ θὰ τὴν ἔβγαζε ἀπὸ τό φρικτό ἀδιέξοδο πού ζοῦσε. Ἔτσι ὅταν εἶδε τὸν Χριστό, ὅταν γεύθηκε τὴν γλυκύτητα τῆς διδασκαλίας του, κατενόησε ὅτι Αὐτὸς ἦταν ὁ Μόνος, ποὺ μποροῦσε νὰ τὴν σώσει καί δέν δίστασε νά δώσει τό ὑπέρογκο ποσό πού χρειάστηκε, γιὰ νὰ ἀγοράσει τό πλέον πολύτιμο μύρο γιά νὰ Τοῦ ἀλείψει μὲ αὐτὸ τὰ πόδια Του.
«Τῷ πραθέντι καὶ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς Κύριε, δόξα Σοι»!
