Μέσα στό ἠχηρό ΟΧΙ, πού μέ τό στόμα τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδας μας βροντοφώναξε ὁ λαός στήν πρόκληση τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ ναζισμοῦ, κρύβονται ὅλες οἱ ἀρετές, οἱ ἀξίες καί τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας.
Ἀγάπη καί πίστη στόν Θεό καί τήν Πατρίδα, ἑνότητα καί ὁμοψυχία, σεβασμός στόν συνάνθρωπο, ἡρωισμός καί θυσία, ὑψηλό καί ἀκμαῖο ἐθνικό φρόνημα, βαθιά αἴσθηση τοῦ δικαίου τοῦ ἀγῶνα! Χαρακτηριστικά πού ἀνέδειξαν γιά ἄλλη μιά φορά τόν ἑλληνικό λαό ὡς τόν ἡρωικότερο τῆς γῆς. Ποῦ βρῆκαν αὐτή τή δύναμη τῆς ψυχῆς καί τέτοια ὁρμή στίς μάχες, ὥστε οἱ ἐχθροί ν’ ἀκοῦν τήν ἰαχή «ΑΕΡΑ» καί νά σκορπίζουν;
Ξαναδιαβάζω, ἀγαπητοί γονεῖς, σχετικά κείμενα γιά τήν ἱστορική ἐκείνη περίοδο, γιά τό ἔνδοξο Ἔπος τοῦ 1940 καί ἀναρωτιέμαι, μήπως ἦταν ἄλλος λαός; Τί εἴδους Ἕλληνες ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐπιτέλεσαν τέτοια θαύματα;
Σίγουρα δέν ἀντέχουν καμία σύγκριση οἱ Νεοέλληνες μέ ἐκείνους, πρίν 84 χρόνια. Τί μάνες ἦταν ἐκείνες πού κατευόδωναν τά παιδιά τους μέ τήν εὐχή «στό καλό καί μέ τή νίκη»; Κι ὅταν ἔπαιρναν τήν εἴδηση τοῦ θανάτου τους, ρωτοῦσαν πρῶτα ποῦ τούς βρῆκε ἡ σφαῖρα; Ἐμεῖς μποροῦμε νά συγκριθοῦμε μέ τούς γονεῖς τῶν ἡρώων πολεμιστῶν;
Χριστέ μου, ἀπογοητεύομαι ἀπό τά σημερινά δεδομένα…
Σεβαστοί κι ἀγαπητοί μου γονεῖς, ὅσο μᾶς παίρνει ἀκόμη ὁ καιρός, ἄς προβληματιστοῦμε γιά τόν τρόπο ζωῆς μας καί τίς σχέσεις μας μέ τά τρία μεγάλα ἰδανικά, πού, ἀπό τά ἀρχαῖα ἀκόμη χρόνια, διέπουν τή ζωή τῶν Ἑλλήνων: ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Καί τά τρία ἔχουν ἄμεση σχέση μέ μᾶς, τούς γονεῖς. Ἐμεῖς νά γίνουμε οἱ δάσκαλοι καί τό σπίτι μας τό σχολεῖο ἐκεῖνο, πού θά δώσει τούς νέους Ἕλληνες, αὐτούς πού θά ἀλλάξουν τήν πορεία τῆς Πατρίδας μας πρός τό καλό· πού θά γίνουν τό φρένο στό κατρακύλισμα καί τήν αὐτοκαταστροφή.
Ἀλλά πρῶτα εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη ν’ ἀλλάξουμε ἐμεῖς καί κυρίως νά συσφίξουμε τίς σχέσεις μας μέ τόν Θεό. Ἀφοῦ θά γίνει αὐτό, καί τά ἄλλα δύο θά πάρουν τή σωστή τους θέση στή ζωή μας. Χωρίς Θεό δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε. Ἄς γονατίσουμε σάν τίς μάνες ἐκείνες κι ἄς προσευχηθοῦμε μέ ὅλη τή θέρμη τῆς ψυχῆς μας. Κι ὁ πολυεύσπλαχνος Θεός μας δέν θά μᾶς ἀφήσει. Ποτέ δέν παραβλέπει τήν προσευχή τοῦ μετανοουμένου ἀνθρώπου. Καί συγχρόνως, ἄς παρακαλέσουμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό. Τόσο πολύ βοήθησε τότε τό Ἔθνος μας, νά τό κάνει καί τώρα…
Θυμᾶμαι τή γιαγιά μου, πού πολλές φορές ἔλεγε: «Πιάσε γερά τό φουστάνι τῆς Παναγιᾶς, κάνε τήν προσευχή σου καί ζήτησέ της αὐτό πού θέλεις. Ἐκείνη πολλά μπορεῖ νά κάνει, Μάνα εἶναι».
Κι ἐμεῖς ἄς κάνουμε τό ἴδιο κι ἄς τῆς ζητήσουμε νά σκέπει ὅλον τόν κόσμο, μά ἰδιαιτέρως τούς Ἕλληνες καί τήν Ἑλλάδα, πού τόσο αἷμα ἔχυσε γιά τόν Υἱό της καί τά ἑλληνορθόδοξα ἰδανικά.
