Οι Χαιρετισμοί Αγίου Δημητρίου του Μεγαλομάρτυρα και Μυροβλύτου είναι ποίημα του πανιερωτάτου πρώην Θεσσαλονίκης Αγίου Αθανασίου Πατελάρου, του Κρητός
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ. Τή Υπερμάχω.
Τού μυροβλύτου εν ωδαίς καί θείοις άσμασι,νύν μελωδήσωμεν πιστοί ύμνον επάξιον, τού ολέσαντος τυράννου τήν ωμότητα, καί απώσαντος Λυαίου τήν θρασύτητα, καί Χριστόν Θεού Υιόν τρανώς κηρύξαντος, καί βοήσωμεν· Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Άγγελοι εκπλαγέντες, ουρανόθεν ορώντες τήν άθεον ορμήν τού τυράννου (εκ γ) καί σύν τή αποφάσει αυτού, θανατούμενον όντα Δημήτριον κατήρχοντο καί ήρχοντο, κραυγάζειν πρός Αυτόν τοιαύτα·
Χαίροις μαρτύρων σεπτών ακρότης,
Χαίροις Αγίων φαιδρών λαμπρότης.
Χαίροις ότι ως κατάδικος καταβάς πρός τόν βυθόν,
Χαίροις ότι ως ασώματος αναβάς πρός ουρανόν.
Χαίροις χοροστασίαις τών Αγγέλων οικήσας,
Χαίροις ταίς τιμωρίαις τού τυράννου υποίσας.
Χαίροις απειλάς βασιλέων σοβήσας,
Χαίροις τάς βουλάς τών εχθρών καταργήσας.
Χαίροις στερρόν τής πίστεως έρεισμα,
Χαίροις λαμπρόν φρονήσεως όρισμα.
Χαίροις ο ζών ψυχή σου καί θανών εν τώ σώματι,
Χαίροις ο τήν ζωήν σου ουρανού έχων δόματι.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Βλέπων ο θείος Νέστωρ, εαυτόν εν ανδρεία, φησί τώ βασιλεί θαρσαλέως· τό εξαίσιόν της απειλής αποτρόπαιον μοί τή ψυχή φαίνεται. Λυαίον γάρ τόν άθεον, εγώ φονεύσω, κράζων,
Αλληλούια.
Γνώσιν ένθεον έχων, τών μαρτύρων τό κλέος, Δημήτριος πρός τόν τύραννον έφη· εξ αψύχων υλών, πώς εστι γενέσθαι, τόν Θεόν λέξον μοί· πρός όν οι πιστοί σέβοντες Θεόν βοώμεν πλήν εν φόβω·
Χαίροις Θεσσαλονίκης λαμπτήρ παμφαέστατος,
Χαίροις Λυαίου νίκης υπάρχων υπέρτερος.
Χαίροις τό θείον μύρον εκ τού τάφου σου βρύων,
Χαίροις τόν θείον ζήλον εν καρδία σου φέρων.
Χαίροις ότι τό αίμα σου υπήρχε λουτήριον,
Χαίροις ότι εξεύρες αμαρτιών λυτήριον.
Χαίροις τών ειδώλων καταβάλλων τήν πλάνην,
Χαίροις τών τυράννων εξελέγχων τήν μάνην.
Χαίροις τήν αιμόρρουν υγιάνας τού πάθους,
Χαίροις τήν ψυχήν σου εξελκύσας τού βάθους.
Χαίροις ότι Μαρίνον εξερύσω τής λέπρας,
Χαίροις ότι τόν Ίστρον τόν πιστόν σου επέρας.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Δύναμις ουρανόθεν, κατεκράτησε τότε, τόν Νέστορα πρός τό πολεμήσαι, καί τά όπλα τά τούτου λαβών, τήν Λυαίου άκραν ισχύν, ευχερώς καθείλεν, αποδούς θάνατον καί τότε πρός τόν πάντων Σωτήρα ανεβόα, ψάλλων,
Αλληλούια.
Έχων τόν θείον πόθον, ευσεβής μονοκράτωρ κατέχειν Δημητρίου τό σώμα· εξαπέστειλε τότε ευθύς, αλλ αυτός μή θέλων, τό πύρ εκ τάφου εξέπεμψε καί θάνατον ηπείλησε· καί είπον πρός αυτόν, εκείνοι εν φόβω·
Χαίροις ο τών θαυμάτων ποταμός ανεξάντλητος,
Χαίροις τών τραυμάτων η εικών η ανέγκλητος.
Χαίροις τό λείψανόν σου μή διδούς προσιούσι,
Χαίροις αγιασμόν σου σέ διδούς προσκυνούσι.
Χαίροις τό πύρ εξάλλων εκ τού θείου σου μνήματος,
Χαίροις τό φώς νύν φέρων τού ενθέου ενδύματος.
Χαίροις τού τυράννου τήν μανίαν ελέγξας,
Χαίροις τών ειδώλων τήν λατρείαν κατάξας.
Χαίροις λόγχαις οξυτάμοις νενυγμένος τό σώμα,
Χαίροις αίμα σου αθέοις δεδωκώς ώσπερ πόμα.
Χαίροις καθαγιάσας πάσαν γήν τώ σώ αίματι,
Χαίροις ο προσεγγίσαι κωλύσας τώ σώ σώματι.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Ζάλην άθεον έχων, λογισμών κακοδόξων, ο άφρων βασιλεύς εταράχθη· πρός τούς μάρτυρας μέν καθορών, τήν ειδώλων πλάνην μή κηρύττοντας· ημείς δ αυτών τήν άδικον σφαγήν τιμώντες, λεγομεν ούτως
Αλληλούια.
Ήκουσαν εκ περάτων, Δημητρίου τόν φόνον, όν έδωκεν ο τύραννος άφρων· καί νοούντες αυτόν θανόντα, προσδραμόντες τούτου, τά σεπτά έβλεπον, πάση τή γή, θαυμάσια πηγάζοντα, όν τιμώντες είπον·
Χαίροις ο ανταλλάξας τών φθαρτών τά ουράνια,
Χαίροις ο καταρράξας τών κακών τά συνέδρια.
Χαίροις συνεδριάζων τοίς αΰλοις Αγγέλοις,
Χαίροις συγχοριάζων πολυμόχθοις Αγίοις.
Χαίροις ο συνδουλεύων τοίς αχράντοις Χερουβίμ,
Χαίροις ο συνδιάγων τοίς αμώμοις Σεραφίμ.
Χαίροις Κυριοτήτων τήν κυρίαν κατέχων,
Χαίροις τών θείων θρόνων τήν καθέδραν ενέχων.
Χαίροις τών Αγγέλων ο θερμοτατος συνδούλος,
Χαίροις Αρχαγγέλων εμφρονέστατος σύμβουλος.
Χαίροις τών Οσίων τό σεπτόν εγκαλλώπισμα,
Χαίροις τών μαρτύρων τό λαμπρόν αγαλλίαμα.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Θεοφόρον νομίζων, τόν Δημήτριον έμφρων, θερμοτατος ανήρ εν τή πίστει· καί ως λύτρον κατέχων αυτόν, δί αυτού ερρύσθη φοβερού δαίμονος καί ληψάμενος τήν λύτρωσιν, εχάρη τώ Κυρίω κραυγάζων.
Αλληλούια.
Ίδε παίς ορθοδόξων, ο Λεόντιος πάλαι, τό άφραστόν του μάρτυρος κράτος, καί ελθών καί πρός τούτον αυτός τήν χλαμύδα έλαβεν αυτού, καί έσπευσε τόν Ίστρον εκπεράσαι καί βοήσαι ποσίν αβρόχοις·
Χαίροις ο τήν χλαμύδα τερατουργούσαν έχων,
Χαίροις ο μή κηλίδα καταθολούσαν φέρων.
Χαίροις ότι τά ρείθρα σοί υπείκουσιν Ίστρου.
Χαίροις ότι σά ρείθρα ημίν φέρουσιν οίκτον.
Χαίροις ο τών βαρβάρων καταργήσας ενέδρας,
Χαίροις ο τών μαρτύρων κατοικών τάς καθέδρας.
Χαίροις Θεσσαλονίκην τού λιμού απαλλάξας,
Χαίροις ηλίου δίκην τούς πιστούς καταλάμψας.
Χαίροις ο ρύσας πάντας τής ειδωλομανίας,
Χαίροις ο λύσας πάντα τά δεσμά τής δουλείας.
Χαίροις ο δούς τήν χάριν πάσι τοίς προσιούσι,
Χαίροις ότι σύ πάρει αεί τοίς σέ αινούσι.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Κήρυκες ψυχοφθόροι γεγονότες οι πλάνοι, ανέτρεχον πρός Θεσσαλονίκην, εκτελέσαντες ειδωλισμόν καί κηρύξαντες αθεϊσμόν απασιν· αφέντες δέ τυράννους, ώσπερ άνους οι Μάρτυρες είπον.
Αλληλούια.
Λάμψας ο θείος Νέστωρ, σύν σεπτώ Δημητρίω απέβαλεν τού ψεύδους τόν ζόφον· τά γάρ είδωλα πάνυ στερρώς, αναθεματούντες ευχερώς πέπτωκεν, οι πιστοί δέ σωθέντες εβόων πρός τούς εναθλούντας·
Χαίροις στερρόν Δημήτριε έρεισμα,
Χαίροις στιλπνόν ώ Νέστορ αγλάϊσμα.
Χαίροις Νεστορίω τήν ισχύν χαρισάμενος,
Χαίροις τώ Λυαίω τήν φθοράν δωρησάμενος.
Χαίροις πρώτος ελέγξας τού τυράννου τόν τύφον
Χαίροις δεύτερος στέρξας τού προτέρου τόν τύπον.
Χαίροις ο ταίς λόγχαις δεξάμενος θάνατον,
Χαίροις ου τώ ξίφει ζωήν λαβών άφθαρτον.
Χαίροις εν φυλακή φονευθείς ως κατάδικος,
Χαίροις ο εν τή γή κηρυχθείς ως αθάνατος.
Χαίροις ο πρό θανάτου ενεργών τά τεράστια,
Χαίροις καί μετά πότμον εκτελών τά θαυμάσια.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Μέλλουσα τών μαρτύρων, η δυάς η αγία, μεθίστασθαι από τού νύν κόσμου, επεδόθησαν άμφω στερρώς τώ ανόμω φόνω, οι σεπτοί μάρτυρες, διόπερ εξεπλάγησαν οι ορώντες καί εβόησαν τώ Κυρίω·
Αλληλούϊα.
Νέον άσμα ευρόντες, γοερόν Δημητρίου βοώμεν τόν εξόδιον ύμνον· εξ αθέου τυράννου γάρ νύν, αυθαδώς εσφάγη, ότι ουκ έθυσε τοίς βδελυκτοίς ειδώλοις, όν ανυμνούντες θερμώς βοώμεν.
Χαίροις ως νεκρός εν τώ τάφω φερόμενος,
Χαίροις ώσπερ ζών εν τώ πόλω ελκόμενος.
Χαίροις νέον λουτρόν τώ σώ αίματι δείξας,
Χαίροις τήν σήν ψυχήν μετ Αγγέλων συμμίξας.
Χαίροις όν ανυμνούσιν εν τοίς πέρασι κόσμου,
Χαίροις ότι αντλούσι τού σου μύρου εύοσμου.
Χαίροις λαμπτήρ εν τώ μέσω μαρτύρων,
Χαίροις βολίς τών ενθέων χαρίτων.
Χαίροις ο φοινιχθείς αγίω σου αίματι,
Χαίροις αγιασθείς καί θείω σου σώματι.
Χαίροις αμαραντίνους δεξάμενος στεφάνους,
Χαίροις τούς αοιδίμους κατοικών νύν θαλάμους.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Ξένον θαύμα ορώντες, τών μαρτύρων τό θάρσος τά είδωλα στερρώς μεταθέντων· διά τούτο γάρ ο υψηλός, τοίς εν γή οικούσιν ευθαρσώς, δέδωκεν ειδώλων τά τοξεύματα βάλλειν· πρός όν νύν βοώμεν·
Αλληλούια.
Όλος ήν εν τοίς άνω, τώ νοΐ καί ουδόλως απήν ο καθαρώτατος Μάρτυς, τή ισχύϊ τή θεϊκή τών ειδώλων τήν πλάνην τρανώς ώλεσε καί τόν Χριστόν κηρύξας παρρησία, ακούει ούτως·
Χαίροις ότι εφρόνεις τά Χριστού τού Θεού σου
Χαίροις ότι επόθεις τά τερπνά παραδείσου.
Χαίροις δρόμον ουρανού υψηβάτης φοιτήσας,
Χαίροις δόμους καθαρούς εν υψίστοις οικήσας.
Χαίροις ότι Αγγέλους συνοδίτας νύν έχεις,
Χαίροις ότι Αγίους συμπολίτας κατέχεις.
Χαίροις σάλπιγξ αγία τόν Χριστόν σου κηρύξας,
Χαίροις άλπεις αχράντους παραδείσου οικήσας.
Χαίροις ένεκα μύρου τού ενθέου σου σώματος,
Χαίροις άθεον λήρον ο ελέγξας τού σκώμματος.
Χαίροις σύ γάρ πλεκτάνας βασιλέως διέρρηξας,
Χαίροις σύ γάρ τάς πλάνας τών ειδώλων κατέαξας.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Πάσαν χάριν εδέξω, ουρανόθεν ώ μάρτυς Δημήτριε, παράδοξα πράττειν, τόν απρόσιτον γάρ ως Θεόν γεγονέναι έφης, προσιτόν άνθρωπον καί τούτον μέν υπάρχοντα Υιόν Θεού· διό Αυτώ άδωμεν ούτως·
Αλληλούια.
Ρήτορας πολύστροφους, τούς τυράννους ασόφους απέδειξας Δημήτριε μάρτυς· απορούσι γάρ βλέπειν, τό πώς τών ειδώλων πλάνην καταργήσαι ίσχυσας· ημείς δέ τό παράδοξον θαυμάζοντες εν σοί βοώμεν·
Χαίροις τό ρόδον τής παρθενίας,
Χαίροις τό άκρον τής εγκράτειας.
Χαίροις ο πρό τού φόνου καθαρώς βιοτεύσας,
Χαίροις ο μετά φόνον πρός Θεόν συνοδεύσας.
Χαίροις εν ώ η λάμψις τού Θεού μέν ενίδρυσε,
Χαίροις εν ώ η χάρις τής Τριάδος ενώκησε.
Χαίροις τών ευσεβούντων η ορθότης καί στάθμη,
Χαίροις τών απιστούντων η οξύτομος σπάθη.
Χαίροις ο ανατέλλων τάς ηλίου ακτίνας,
Χαίροις ο καταστέλλων τάς τυράννου μανίας.
Χαίροις δένδρον χαρίτων πολλούς φέρων τούς καρπούς.
Χαίροις τών καλλινίκων σύ φέρων τούς βλαστούς.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Σώσαι μέλλων τό γένος ορθοδόξων ο Μάρτυς, τής πλάνης τών αθέων ειδώλων, αυτεπάγγελτος ήλθεν ευθύς πρός αυτόν τόν πλάνον καί μωρόν τύραννον κηρύξας τόν Κύριον ως τέλειον Θεόν εβόα πρός αυτόν τό·
Αλληλούια.
Τείχος ει τών μαρτύρων, αθλοφόρε καί Μάρτυς, καί πάντων τών εις σέ προσφευγότων· σύ γάρ τόν ουρανού καί γής ποιητήν φανερών άπασι, καθείλες δέ τόν τύραννον καί είδωλα· ημείς δέ σοί βοώμεν·
Χαίροις τήν ρώσιν ασθενούσι παρέχων,
Χαίροις τήν ρύσιν τού αιμόρρου συνέχων,
Χαίροις τοίς υμνηταίς σου πάσαν χάριν πορίζων,
Χαίροις στήλη τών χαρίτων υπάρχων,
Χαίροις θεία δυνάμει τών ειδώλων καταρχων.
Χαίροις αγνόν Θεού καταγώγιον,
Χαίροις σεμνόν Χριστού τό εκλόγιον.
Χαίροις ότι τό αίμα ώσπερ βάπτισμα έσχες,
Χαίροις ότι τό σώμα τώ θανάτω παρέσχες.
Χαίροις πύργος ο φθάνων από γής πρός ουρανόν,
Χαίροις ότι υπάρχεις τών ευσεβών ο κανών.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Ύμνον άπαντες Μάρτυς, τής εξόδου σου τάφω προσφέρομεν ημείς, οι σοί δούλοι· δακρυρρόους δ ωδάς καί ψαλμούς ει καί προσφέρομεν σοί, ουδαμώς άξιόν της σής τελούμεν, ών πρέπει σοί ταφής, αλλ ούν βοώμεν τώ Σωτήρι
Αλληλούια.
Φωτοφόρος ο τάφος, ανεδείχθη σου Μάρτυς, τήν χάριν ώσπερ φώς εξανάπτων· προσιούσι τέ πάσιν χαράν καί υγείαν, άφνω αποδούς επεμπεν· ημείς δ ούν σοί προσιώντες νύν εκβοώμεν·
Χαίροις ο τού εμπρησμού τόν ναόν σου φυλάξας,
Χαίροις ο τού πονηρού τάς ενέδρας συνθλάσας.
Χαίροις τών Σλαβίνων εκδιώξας τό έθνος,
Χαίροις τών ειδώλων κατεάξας τό κράτος.
Χαίροις τών βαρβάρων αποβάλλων τά θράση,
Χαίροις τών τυράννων καταβάλλων επάρσεις.
Χαίροις ο φυλάξας τήν πόλιν σου άτρωτον,
Χαίροις ο ταράξας τήν πλάνην τήν άθεον.
Χαίροις Ονησιφόρον τής κλοπής τιμωρήσας,
Χαίροις βλάβην ειδώλων εκ τής γής καταργήσας.
Χαίροις προσφευγότων ασφαλές παραμύθιον,
Χαίροις προσιόντων τής ψυχής τό σωτήριον.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Χάριν άνωθεν έχων, ώ Δημήτριε πάσας, εδίωξας έχθρων τάς ενέδρας· εκηρύχθης δέ επί γής, ως στερρός οπλίτης τής χάριτος Χριστού καί ρίψας ούν τά είδωλα, συμψάλλεις μετά πάντων ούτως·
Αλληλούια.
Ψάλλομέν σου τό θαύμα, όπερ γέγονε Μάρτυς, ηνίκα τήν σήν πόλιν προδούναι, απεφήνατο απίστοις Θεός, εξαπέστειλεν Αγγέλους ειπείν σοί τάχιστα· εκβλήθητι, μακρύνθητι καί άπιθι τής πόλεως, όθεν βοώμεν·
Χαίροις ότι βουλή σου η σή πόλις ελήφθη,
Χαίροις ότ ισχύϊ σου ο εχθρός κατηργήθη.
Χαίροις ο Αχιλλείω υπαντήσας φυγή σου,
Χαίροις ο Νεστορίω αποστείλας ισχύν σου.
Χαίροις ο τόν Λυαίον καταβάψας εν αίματι,
Χαίροις ο τούς απίστους καταθραύσας εν πνεύματι.
Χαίροις ο στερεώσας πόλιν σή παρουσία,
Χαίροις ο απολέσας ταύτην σή απουσία.
Χαίροις ο υμνολόγους αγαπών εν τώ τάφω σου,
Χαίροις ο ψευδολόγους θανάτων εν τώ κράτει σου.
Χαίροις ημίν χαρίζων τών χαρίτων τό πέλαγος
Χαίροις πάσι πορίζων τού σου μύρου τό έλεος.
Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
Ώ μαρτύρων τό ζεύγος, οι κηρύξαντες πάσι Θεόν τόν υπερούσιον Λόγον (εκ γ) εξοδίους υμείς, υμνολόγους ωδάς δεξάμενοι από πάσης νύν μέ συμφοράς ρύσασθε, καί τής μελλούσης θλίψεως, υμών πρεσβείαις, τόν εκβοώντα τώ Κυρίω
Αλληλούια.
Καί πάλιν τό κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τή Υπερμάχω.
Τού μυροβλήτου εν ωδαίς καί θείοις άσμασι, νύν μελωδήσωμεν πιστοί, ύμνον επάξιον, τού ολέσαντος τυράννου τήν ωμότητα καί απώσαντος Λυαίου τήν θρασύτητα, καί Χριστόν Θεού Υιόν, τρανώς κηρύξαντος καί βοήσωμεν· Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.
